-ZZABIT:
(Ar.) Er. 1. Askere kumanda eden rutbeli asker. 2. Ticaret gemilerinden, geminin
hareketini yoneten idareci. 3. Idare etme gucu olan. (Mecaz): Tuttugunu koparan, dedigini
yaptiran kimse.
ZADE: (Fars.) Er. 1. Evlat, ogul. 2. Durust, dogru adam.
ZAFER: (Ar.) l. Amaca ulasma, basan. 2. Dusmani yenme, ustun gelme, utku. Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
ZAFIR: (Ar.) Er. - Zafer kazanan, ustun gelen.
ZAGNOS: (Tur.) Er. - Bir tur dogan ' kusu.
ZAHID: (Ar.) Er. - Zuhd sahibi, supheli seyleri bile terkederek gunahtan kacan, Allah korkusuyla
dunya nimetlerinden el ceken (kimse) muttaki.
ZAHIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zahid).
ZAHIR: (Ar.) Er. - Parlak, parlak yildiz. Allah'in isimlerindendir. Kur'an-i Kerim'de Hadid suresi
3. ayette gecer.
ZAHIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zahir).
ZAID: (Ar.) Er. - Artan, artiran. -Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.
ZAIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zaid).
ZAIK: (Ar.) Er. - Tad alan, tadici, tadan.
ZAIKA: (Ar.) Ka. - (bkz. Zaik).
ZAIM: (Ar.) Er. 1. Kefil. 2. Prenses, sef.
ZAIME: (Ar.) Ka. - (bkz. Zaim).
ZAKIR: (Ar.) Er. - Zikreden, ,anan. Allah'i gerektigi gibi tesbih ve tehmid eden. Kur'an'i ogut
verici, gercek bir zikir olarak goren.
ZAKIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zakir).
ZAMBAK: (Ar.) Ka. - Guzel ve iri cicekli bir sus bitkisi.
ZAMIR: (Ar.) Er. 1. Ic, yuz. 2. Yurek, vicdan. 3. Gonulde gizli olan sir. 4. Adin yerini tutan
sozcuk.
ZAMIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zamir).
ZARAFET: (Ar.) Ka. - Incelik, guzellik, zariflik.
ZARIF: (Ar.) Er. 1. Nazik ve hos konusan, ince ve hos tavirli olan kimse, kibar. 2. Inceligi,
latifligi ile hosa giden.
ZARIFE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zarif).
ZATI: (Ar.) Er. 1. Kendiyle ilgili, kendine ait, ozel. 2. Ozle ilgili.
ZATINUR: (Ar.) Ka. - Aydinlik, nurlu kisi.
ZATIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zati).
ZAYICE: (Fars.) Ka. - Yildizlarin belli zamandaki yerlerini gosteren cetvel.
ZEBERCET: (Ar.) Ka. - Zumrutten daha acik yesil olan, zumrut kadar degerli olmayan bir
sus tasi.
ZEBIH: (Ar.) Er. 1. Kesilmis veya kesilecek kurban. 2. Hz. Ismail ile Hz. Muhammed'in
babasi Hz. Abdullah'in lakabi.
ZEHEB: (Ar.) Er. - Altin. (bkz. Zer).
ZEHRA: (Ar.) Ka. - Cok beyaz ve parlak yuzlu. Hz. Muhammed'in kizi Hz. Fatima'nin
lakabi.
ZEHRE: (Ar.) Ka. - Cicek. (bkz. Sukufe).
ZEHREVAN: (Ar.). - Kur'an'daki sure-i Bakara ile Sure-i Al-i Imran. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
ZEKAI: (Ar.) Er. - Zekayla ilgili, zekaya ait.
ZEKAVET: (Ar.) Ka. - Zeka, zeki-lik.
ZEKERIYA: (Tur.) Er. - Kur'an-i Kerim'de ismi gecen peygamberlerden biri.
ZEKI: (Ar.) Er. 1. Zekali cabuk anlayan ve kavrayan. 2. Zeka belirten.
ZEKIRE: (Ar.) Ka. - Bellegi guclu olan, unutmayan.
ZEKIYE: (Ar.) Ka. - Anlayisli, kavrayisli, zeka sahibi.
ZELIHA: (Ar.) Ka. - (bkz. Zuleyha).
ZEMHERIR: (Ar.) - Gundonumunden sonraki siddetli soguklar, kara kis. (22. Aralik'tan 31
Ocak'a kadar). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZEMIN: (Fars.) Er. 1. Yer, yeryuzu. 2. Temel, dayanak. Konu, tema.
ZEMINE: (Fars.) Ka. - (bkz. Zemin).
ZEMZEM: (Ar.) - Ka'be cevresindeki unlu kuyu ve bu kuyunun muslumanlarca kutsal
sayilan suyu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZENAN: (Fars.) Ka. 1. Kadinlar. 2. (bkz. Nisa).
ZENNISAN: (f.a.i.) Ka. - Unlu, taninmis kadin.
ZENNUR: (Tur.) Ka. - (bkz. Zinnur).
ZERR: (Ar.) Er. - Karinca yumurtasi. Ebu Zerr: Ashab-i Kiram'da zuhd ve takvaca meshur
bir zat.
ZERAK: (Ar.) - Mavi, gok renkli. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZERARE: (Fars.) - Sacinti, sacilan sey. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZEREFSAN: (Fars.) Ka. 1. Altin sacan, altin sacici. 2. Altin kakmali. 3. Bir lale turu.
ZEREN: (Tur.) - Anlayisli, kavrayisli, zeki. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZERGUN: (Fars.) Ka. - Altin renkli, altin gibi san olan.
ZERGUL: (Fars.) Ka. - Altin gibi.
ZERIA: (Ar.) Ka. - Vesile, bahane, firsat.
ZERIN: (Fars.) - Altindan olan, altin gibi parlak olan, san olan. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ZERISTE: (Fars.) 1. Altin tel, sirma. 2. San. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZERKA: (Ar.). 1. Gok gozlu. 2. Gok mavisi. 3. Mavi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZERNIGAR: (Fars.) Ka. - Altinla islenmis, yaldizli.
ZERNISAN: (Fars.) Ka. - Kilic gibi seylerin uzerine kakma altinla yapilan isleme, sus.
ZERRIN: (Fars.) Ka. 1. Altindan mamul. 2. Altin renginde sari. 3. Parlak. 4. Guzel kokulu bir
cins cicek. 5. Fulya.
ZERTAR: (Fars.) Ka. 1. Altin tel, sirma. 2.Gunes isini.
ZERVER: (Fars.) - Altin yaldizli olan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZEVAHIR: (Ar.) 1. Parlak yildizlar. 2. (bkz. Zahir). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZEVAL: (Ar.) Er. 1.Yerinden ayrilip, gitme. 2. Zail olma, sona erme. 3. Gunesin basucunda
bulunma zamani.
ZEVKAN: (Ar.) 1. Zevk bakimindan, zevkce. 2. Zevk yoluyla. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ZEVRA: (Ar.) 1. Dicle nehri. 2. Bagdat sehri. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZEVRAK: (Ar.). 1. Kayik, sandal. 2. Mekke'de yapilan zemzem sisesi. 3. Cicek testisi,
kadehi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZEVVAK: (Ar.) Er. 1. Bir seyi cok fazla tadan. 2. Bir seyi cok fazla deneyen. 3. Bir seyin cok
fazla farkina varan.
ZEYCAN: (Fars.) Er. - Candan, cana yakin.
ZEYNEB: (Ar.) Ka. - Degerli taslar, mucevherler. Zeyneb binti Cahs: Peygamberimiz (s.a.s)'
in hanimlarindan.
ZEYNEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin zineti, susu.
ZEYNEL: (Tur.) Er. - Zeynelabidin adindan kisalmis ad.
ZEYNELABIDIN: (Ar.) Er. Ibadet edenlerin susu.
ZEYNI: (Ar.) Er. - Susle, bezekle ilgili.
ZEYNIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zeyni).
ZEYNO: (Tur.) Ka. - Zeynep adinin bozulmus hali.
ZEYNULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in susu.
ZEYNUR: (Ar.) Er. - (bkz. Zinnur).
ZEYREK: (Tur.) Er. 1. Ilgi cekici. 2. Eli uz, usta. 3. Akilli, zeki.
ZEYYAL: (Ar.) Ka. - Uzun etekli.
ZEYYAN: (Ar.) Ka. - Susler, piriltilar.
ZEYYAT: (Ar.) Er. - Zeytinyagi, zeytinyagi yapan kimse.
ZIBA: (Fars.) Ka. 1. Suslu, guzel. 2. Yakisikli.
ZICAN: (Fars.) Ka. 1. Canli, canayakin, candan.
ZIBARU: (Fars.) Ka. - Guzel yuzlu, dilber.
ZIHNI: (Ar.) Er. - Zihinle, akilla ilgili.
ZIHNIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zihni).
ZIKRI: (Ar.) Er. - Anma ile ilgili.
ZIKRA: (Ar.) 1. Anma, hatirlama. 2. Ibret, ornek. 3. Ogut. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ZINET: (Ar.) Ka. - Sus, bezek.
ZINDE: (Fars.) 1. Diri, yasayan, canli. 2. Dinc, saglam, guclu kuvvetli. -Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
ZINNUR: (Ar.) Er. - Nurlu, isikli, aydinlik.
ZINNURE: (Ar.) Ka. - (bkz. Zinnur).
ZINNUREYN: (Ar.) Er. - Iki nur sahibi. Hz. Osman'a Hz. Muhammed (s.a.s)'in iki kiziyla
evlendigi icin bu ad verilmistir.
ZIRVE: (Ar.) - Doruk, bir seyin en yuksek noktasi, tepesi. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ZISAN: (Ar.) 1. Sanli, sereni. 2. Canli. 3. Bir tur lale. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZIVEKAR: (Ar.) Er. - Vekarli. Vakar dolu. Vakar sahibi.
ZIVER: (Fars.) - Sus, bezek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ZIVERBEY: (Tur.) Er. - (bkz. Ziver).
ZIYA: (Ar.) Er. - Aydinlik, parlaklik, nur, isik.
ZIYAD: (Tur.) Er. - Fazlalik, cokluk. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir. Ziyat.
ZIYAEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin isigi, aydinligi.
ZIYNET: (Tur.) Ka. - (bkz. Zinet).
ZIYNETI: (Ar.) Ka. - Susle, bezekle ilgili
ZOBU: (Tur.) Er. 1. Iri yari, kadin, kaba. 2. Delikanli. 3. Zor, sikintili. 4. Eski vezir
konaklarindaki hizmetlilere verilen ad.
ZORAL: (Tur.) Er. - Zor al.
ZORLU: (Tur.) Er. 1. Guzel, cok guzel, iyi. 2. Yakisikli. 3. Guclu, dayanikli.4. Sert, keskin.
5. Yurekli, cesur. 6. Girgin, girisken.
ZUHAL: (Ar.) Ka. - Gunese uzaklik bakimindan altinci durumda olan gezegen, saturn.
ZUHUR: (Ar.) Gorunme, meydana cikma, bas gosterme. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ZUHURI: (Ar.) Er. - Orta oyununda komik rolunu yapan kimse.
ZUBEYDE: (Ar.) Ka. - Oz, asil, cevher.
ZUBEYR: (Ar.) Er. - Yazili, kucuk sey.
ZUBEYIR: (Ar.) Er. - (bkz. Zubeyr).
ZUHDIYE: (Ar.) Ka. - Her turlu zevke karsi koyarak kendini ibadete veren. - Turk dil
kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.
ZUHDI: (Ar.) Er. - (bkz. Zuhdiye).
ZUHEYR: (Ar.) Er. 1.Kucuk cicek, cicekcik. 2. Banet Suad kasidesinin sahibi olan Ka'b'in
kendisi gibi sair olan babasi.
ZUHRE: (Ar.) Ka. - Coban yildizi, venus.
ZULAL: (Ar.) Ka. 1. Hafif, saf ve tatli su.
ZULEYHA: (Ar.) Ka. - Hz. Yusuf un hanimi, guzelligiyle unlenmistir.
ZULFI: (Ar.) Er. 1. (bkz. Zulfikar). 2. Kilicin kabzasina ilistirilen sus.
ZULFIBAR: (Fars.) Ka. - Dagilmis, sacilmis sac.
ZULFiKAR: (Ar.) Er. 1. Hz. Peygamberin Hz. Ali'ye hediye ettigi catal agizli kilic. 2. Iki
parcali.
ZULFIYAR: (Fars.) Ka. - Sevgilinin zuluflu saci.
ZULFIZAR: (Fars.) Ka. - Aglayan, inleyen sac.
ZULKARNEYN: (Ar.) Er. 1. Iki boynuzlu anlaminda. 2. Kur'an-i Kerim'de adi gecen sahis.
3. Buyuk Iskender.
ZUMER: (Ar.) Er. 1. Zumreler, gruplar. 2. Kur'an-i Kerim'in 39. suresi.
ZUMRA: (Ar.) Ka. 1. Guzel, iyi ahlakli. 2. Cesur, yigit, yurekli. 3. Zeki, bilgili kadin.
ZUMRUT: (Ar.) Ka. - Parlak yesil renkli kiymetli tas.
ZURARE: (Ar.) Ka. - Sacinti, sacilan sey.
|
