-RRABBANI:

(Ar.) Er. 1. Allahla ilgili. 2. Kendini butun varligiyla Allah'a teslim eden. Putcu

inanistan uzak, salin amel isleyen, Allah'tan geleni kabul edip, O'nun dinine muhalif olana karsi

cikan.

RABIT: (Ar.) Er. - Rabteden, baglayan, birlestiren. Nefsini dunyadan menedip ahirete baglamis

olan.

RABITA: (Ar.) Ka. 1. Iki seyi birbirine baglayan sey, bag. 2. Munasebet, ilgi. 3. Baglilik, mensub

olma. 4. Sira, tertip, usul, duzen.

RABI: (Ar.) Er. - Dorduncu.

RABIA: (Ar.) Ka. 1. Dorduncu. Saatteki salisenin 2. Tanzimattan sonra memurlukta kolagasi

derecesinde bir rutbe. 3. Unlu kadin mutasavvuf.

RABIH: (Ar.) Er. - Yararli, kazancli, karli.

RACI: (Ar.) 1. Rica eden, yalvaran, dileyen. 2. Donen, geri gelen. 3. Nis-bet ve ilgisi bulunan,

dokunan.

RACIFE: (Ar.) Ka. - Sur'un kiyamette butun canlilari oldurecek olan ilk uflenisi.

RACIH: (Ar.) Er. - Degerli, ustun. Fikihta: Delil ve Burhanlarin tercihinde delili oncelik kazanan

taraf.

RACIYE: (Ar.) Ka. 1. Rica eden, yalvaran. 2. Umutlu.

RADI: (Ar.) Er. - Boyun egen, kabul eden, riza gosteren.

RADIFE: (Ar.) Ka. - Kiyamette ufurulecek surun ikincisi

RADIYE: (Ar.) Ka. - Riza gosteren, kabul eden, boyun egen.

RAFET: (Ar.) Er. - Acima, merhamet etme, esirgeme anlaminda. Kur'an-i Kerim'de Nur suresi 2.

ayet. Hadid suresi 27. ayette gecmekledir.

RAFEDDIN: (Ar.) Er. - Islam dininin vermis oldugu acima, esirgeme duygusu. - Turk dil

kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

RAFIZ: (Ar.) Er. - Birakan, saliveren.

RAFI: (Ar.) Er. - Kaldiran, yucelten, yukselten. Allah'in isimlerinden, (bkz. Abdurrafi'). Rafi' b.

Hadic, sahabeden.

RAFIA: (Ar.) Ka. - Her cesit ayaklik ve destek.

RAFIH: (Ar.) Er. - Rahat ve huzurlu yasayan.

RAGIB: (Ar.) Er. - Arzulu, isteyen, ragbet eden. - Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.

RAGIBE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ragib).

RAGBET: (Ar.) Ka. - Istek, arzu. Istekle karsilama.

RAHATEFZA: (a.f.i.) - Rahat artiran. Turk muziginin bilesik makamlarindan. - Erkek ve kadin

adi olarak kullanilir.

RAHDAN: (Fars.) Er. - Yol bilen.

RAHE: (Ar.) Ka. - Avuc ici, el ayasi.

RAHI: (Ar.) Er. - Rahat, huzurlu, dingin.

RAHILE: (Ar.) Ka. - Rahat, sakin.

RAHIM: (Ar.) Er. - Esirgeyen, aciyan, koruyan, merhametli. Kur'an'da 220 yerde zikredilmistir.

Allah'in isimlerinden, (bkz. Abdurrahim).

RAHIME: (Ar.) Ka. - Hafif sesli, latif konusan kadin demektir, (bkz. Rahim).

RAHIYE: (Ar.) Ka. - Bal arisi.

RAHMAN: (Ar.) Er. - Butun canlilara merhamet eden, koruyan. Kur'an-i Kerim'de 55'ten fazla

yerde zikredilmistir. Yine Kur'an-i Kerim'in 55. suresinin adidir. - Allah'in isimlerinden "abd"

takisi alarak isim olarak kullanilir, (bkz. Abdurrahman).

RAHMANI: (Ar.) Er. - Allah'tan gelen, kutsal, Allah'a ozgu.

RAHMET: (Ar.). - Acima, esirgeme, koruma, yarligama. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RAHMETI: (Ar.) Er. - Rahmetle ilgili.

RAHMETULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in esirgemesi, korumasi.

RAHMI. (Ar.) Er. - Acimayla ilgili.

RAHMIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Rahmi).

RAHSAN: (Fars.) Ka. - Pariltili. Isilti.

RAHSENDE: (Fars.) Ka. - Parildayan, parildayici.

RAID: (Ar.) Er. - Gurleyen, guruldeyen.

RAIDE: (Ar.) Ka. - Gurleyen bulut.

RAIF: (Ar.) Er. - Acimasi olan, merhametli.

RAIFE: (Ar.) Ka. - (bkz. Raif).

RAIK: (Ar.) Er. - Sade, saf, halis.

RAIKA: (Ar.) Ka. - Sade, saf, katisiksiz.

RAKIM: (Ar.) Er. - Yazan, cizen. -Yukselti.

RAKI: (Ar.) Er. - Namazda egilen, ruku' eden. Kur'an-i Kerim'de 4 yerde bu anlamda

zikredilmistir.

RAKIB: (Ar.) Er. - Herhangi bir alanda ustunluk saglamaya calisan taraflardan herbiri. Koruyucu.

"Gorup gozeten" Allah'in isimlerinden.

RAKID: (Ar.) Er. - Hareketsiz, durgun, yavas.

RAKIDE: (Ar.) Ka. - Durgun, sessiz, hareketsiz.

RAKIK: (Ar.) Er. 1. Ince. Yufka yurekli. 2. Kole veya cariye.

RAKIKA: (Ar.) Ka. - (bkz. Rakik).

RAM: (Fars.) Er. - Itaat eden, boyun egen, kendisini baskasinin emrine birakan. -Iki isimlerde

kullanilir. Ramcan, Ramcanan gibi.

RAMAZAN: (Ar.) Er. - Hicri (kameri) aylarin dokuzuncusu, oruc ayi. Kur'an'da Bakara suresi

185. ayette ismi gecen ay ismi.

RAMI: (Ar.) Er. - Atan, atici.

RAMIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Rami).

RAMIZ: (Ar.) Er. 1. Akilli, zeki. 2. Isaretlerle simgelerle gosteren.

RAMIZE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ramiz).

RANA: (Ar.) Ka. 1. Guzel, hos latif, parlak. Cok iyi, cok ala. 2. Arapca'da "er'an" kelimesinin

mucnnesi olup "ahmak, sunepe kadin" demektir. Erkek adi olarak da kullanilir.

RASAFET: (Ar.) Ka. - Saglamlik, dayaniklilik.

RASANET: (Ar.) Ka. - Saglamlik, dayaniklilik, melanet.

RASI: (Ar.) Er. - Kimildamayan, oynamayan, sabit. Lenger atmis olan, demir uzerinde bulunan

gemi.

RASIA: (Ar.) Ka. - Kabara. Kabara gibi yer yer konulan sus.

RASIF: (Ar.) Er. 1. Saglam dayanikli. 2. Denizin yuzune cikmis kayalar. 3. Tas, temel, rihtim.

RASIFE: (Ar.) Ka. - Rihtim, su icine yapilan set.

RASIH: (Ar.) Er. 1. Saglam, temeli guclu, dayanikli. 2. Bir bilimde, ozellikle din alaninda cok

derinlesmis olan (kimse). Kur'an'da Rasihûn olarak gecer.

RASIHA: (Ar.) Ka. - (bkz. Rasih).

RASIM: (Ar.) Er. - Resim yapan.

RASIME: (Ar.) Ka. 1. Adet, tore. Merasim, toren. 2. Formalite.

RASIN: (Ar.) Er. - Saglam, dayanikli, guclu.

RASIYE: (Ar.) Ka. - Buyuk dag.

RAST: (Fars.) 1. Sag. 2. Hakli, dogru. Uygunluk. 3. Turk muziginin en eski makamlarindan. -

Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RASTAN: (Fars.) Er. - Dogru olanlar, hakli olanlar, haklilar.

RASTBIN: (Fars.) - Herseyin dogrusunu goren. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RASTI: (Fars.) Er. - Dogruluk, gerceklik, istikamet.

RASTKAR: (Fars.) Er. - Dogru adam.

RASAN: (Ar.) Ka. - Titreme, titreyis.

RASID: (Ar.) Er. 1. Olgun, ergin, akilli. 2. Dogru yolda olan. 3. Hak din olan Islam'i kabul eden.

Kur'an'da Hucurat suresi ayet 7'de gecmektedir. Ayrica 4 halife icin Rasid halifeler denmistir. -

Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

RASIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Rasid).

RATIB: (Ar.) Er. 1. Siralayan, duzenleyen (kimse). 2. Sabit, saglam, yerlesmis. - Turk dil kuralina

gore "b/p" olarak kullanilir.

RATIBE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ratib).

RAUF: (Ar.) Er. - Esirgeyen aciyan, cok merhametli. - Allah'in isimlerinden. "Abd" takisi alarak

kullanilir. -(bkz. Abdurrauf). Kur'an-i Kerim'de 10'dan fazla yerde gecmektedir.

RAUFE: (Ar.) Ka. - (bkz. Rauf).

RAVEND: (Fars.) Er. - Kokleri ve saplari ilac olarak kullanilan karabugdaygillerden bir bitki.

RAVZA: (Ar.) Ka. - Cimeni, agaci bol olan yer, bahce. Ravza-i Mutahhara; Rasulullah'in medfun

oldugu mekan.

RAYET: (Ar.) - Bayrak. Sancak. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RAYIHA: (Ar.) Ka. - Guzel koku.

RAYIHAN: (a.f.i.) Er. - Han bayragi, han sancagi.

RAZI: (Ar.) Er. - Boyun egen, kabul eden, riza gosteren. Islam dunyasinda meshur bir isimdir.

RAZIYE: (Ar.) Ka. - Kabul eden, riza gosteren, boyun egen.

REBAB: (Fars.) Ka. 1. Bir cesit kemence. 2. Arapca'da dostlar anlamina gelir. Hz. Huseyin'in

haniminin ismidir

REBI: (Ar.) Er. - Bahar, ilkyaz.

REBIA: (Ar.) Ka. - (bkz. Rebi).

REBIYE: (Ar.) Ka. 1. Kis sonlarinda yapilan ekim. 2. Eskiden ozanlarin bahara girerken

buyuklere sunduklari kaside.

RECA: (Ar.) Er. - Umut, umma. Istek, dilek.

RECAI: (Ar.) Er. - Isteyen, rica eden, yalvaran. Allah'a yalvaran. As-hab'in kullandigi

isimlerdendir.

RECEP: (Ar.) Er. 1. Hicri kameri aylarin yedincisi, uc aylarin ilki. 2. Gosterisli, haybetli.

REFAH: (Ar.) Ka. - Bolluk, rahatlik, sikinti icinde olmamak.

REFAHET: (Ar.) Ka. - Bolluk, gurluk.

REFAKAT: (Ar.) Ka. - Refildik arkadaslik, yoldaslik.

REFET: (Ar.) Er. - Acima, merhamet etme, esirgeme. Kur'an-i Kerim'de Nur suresi ayet 2 ve ve

Hadid suresi 27. ayette gecmektedir.

REFETTIN: (Ar.) Er. - (bkz. Rafeddin).

REFHAN: (Ar.) Ka. - Varlik icinde yasayan.

REFI: (Ar.) Er. - Yuksek, yuce, saygin.

REFIA: (Ar.) Ka. - (bkz. Refi).

REFIG: (Ar.) Er. - Bolluk ve rahat icinde gecinen.

REFIH: (Ar.) Er. - (bkz. Refhan).

REFIHA: (Ar.) Ka. - (bkz. Refih).

REFIK: (Ar.) Er. 1. Arkadas, yol arkadasi, yoldas. Muavin, yardimci. 2. Koca. 3. Ortak. 4.

Meslege yeni giren kimsenin rehber olarak tanidigi kisi. Kur'an'da gecen bir isimdir.

REFIKA: (Ar.) Ka. - Es, kan, zevce.

REFREF: (Ar.) 1. Ince, yumusak kumas. 2. Kenar sacagi. 3. Dosek, doseme, minder, yastik. 4.

Kusu cok olan cimenlik. 5. Dallan salkim salkim olan agac. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

REFTAR: (Fars.) Ka. - Salinarak, edali yuruyus.

REGAIP: (Ar.) 1. Cok istek goren, begenilen. 2. Armaganlar. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

REHA: (Fars.) Er. 1. Kurtulma, kurtulus. 2. (Ar.) Bolluk, genislik, varlik.

REHAMET: (Ar.) Ka. - Sesin ince, yavas ve tatli olmasi.

REHASET: (Ar.) Ka. 1. Tazelik, yumusaklik. 2. Ucuzluk.

REHAVI: (Fars.) Er. - Turk muziginin en eski birlesik makami.

REHAYI: (Fars.) - Kurtulma, necat. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

REHBER: (Fars.) Er. - Yol gosteren, kilavuz.

REIS: (Ar.) Er. - Baskan, bas.

REKANET: (Ar.) Ka. - Agirbaslilik, gururluluk.

REKIN: (Ar.) Er. - Gururlu, agirbasli. Yuce, yuksek.

REKINE: (Ar.) Ka. - (bkz. Rekin).

REKIZ: (Ar.) Er. 1. Gizli, gomulu define. 2. Saglam, adamakilli.

REMIDE: (Fars.) Ka. - Urkmus, korkmus.

REMIZ: (Ar.) Er. l. Isaret, meramini istegini isaretle ifade etme. 2. Alamet, amblem.

REMZI: (Ar.) Er. - Remizle ilgili, remze ait, sembolik, simgesel.

REMZIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Remzi).

RENAN: (Ar.) Er. - Inleyen, cinlayan.

RENGIDIL: (Fars.) Ka. - Turk muziginde bir makam.

RENGIN: (Fars.) Ka. 1. Renkli, parlak renkli. 2. Guzel, hos. Suslu.

RENGINAR: (Tur.) Ka. - Nar renginde olan.

RESA: (Fars.) Ka. - Yetisen, yetistiren, erisen.

RESAI: (Ar.) Er. - Susler, sus.

RESAN: (Fars.) - Erisenler, yetisenler, ulasanlar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RESANE: (Fars.) Ka. - Ozlem, hasret.

RESANET: (Ar.) Ka. - Saglamlik, metanet.

RESAT: (Fars.) Er. - Layik, deger, yakisir.

RESIDE: (Fars.) Ka. - Yetismis, olgunlasmis, ermis.

RESMI: (Ar.) Er. 1. Devletle ilgili olan. 2. Torenle yapilan. 3. Cok ciddi.

RESMIGUL: (Fars.) Ka. - Gul gibi guzel, gul biciminde.

RESMIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Resmi).

RESUL: (Ar.) Er. - Bir kimsenin sozunu baska bir kimseye teblig eden kisi. Elci, Allah elcisi

peygamber. Yeni bir kitap ve seriatle gonderilen peygamber.

RESULHAN: (a.f.i.) Er. - Hukumdarlarin elcisi.

RESAD: (Ar.) Er. 1. Dogru yolda, hak yolda yurume. 2. Sultan Resad; Osmanli son donem

padisahlarindandir. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

RESID: (Ar.) Er. 1. Cenab-i Hakk'in isimlerinden. 2. Iyi ve dogruyu secebilen, malini idare

gucu olan, rusd yasina ulasmis akil ve balig (kisi) ergin, eriskin. 3. Akilli hareket eden dogru

yolda giden. - Abdurresid olarak kullanilir. Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

RESIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Resid).

RESIDUDDIN: (Ar.) Er. - Dinin akilli kisisi, dini olgunluga ulasmis kisi.

RESIK: (Ar.) Er. - Uzun boylu, yakisikli.

REVA: (Fars.) Er. - Yakisir, uygun, yerinde.

REVAH: (Ar.) Er. 1. Bir seyi elde etmeden dogan nese. 2. Gunes battiktan sonra gece oluncaya

kadar gecen zaman.

REVAHA: (Ar.) Ka. - (bkz. Revah). Unlu sahabi Abdullah b, Revaha'nin babasi.

REVAHI: (Ar.) Er. - Bal arilari.

REVAID: (Ar.) Er. - Gurleyen bulutlar.

REVAN: (Fars.) 1. Akan, su gibi akip giden. 2. Ruh, can. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

REVHA: (Ar.) Er. - Rahatlik. Gonul rahatligi.

REVIS: (Fars.) Er. - Bicim, tarz, uslup. Tutum, davranis, yol.

REVNAK: (Ar.) Ka. - Parlaklik, guzellik, tazelik, sus.

REVZEN: (a.f.i.) Ka. - Pencere.

REYAN: (Ar.). - Herseyin evveli, ilk zamani, tazelik zamani. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

REYHAN: (Ar.) Ka. 1. Feslegen, guzel kokulu bir sus bitkisi. 2. Rizik, gecimlik, rahmet

anlamina da gelir.

REYYA: (Ar.) Ka. - Guzel koku, reyhan.

REYYAN: (Ar.) - Suya kanmis, suya doymus. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

REZAN: (Ar.) Er. - Agirbasli, gururlu.

REZZAK: (Ar.) Er. - Butun canlilarin rizkini veren , onlari nimetlendiren anlaminda. Allah'in

isimlerinden. "Abd" takisi alarak kullanilir, (bkz. Abdurrezzak).

REZZAN: (Ar.) Ka. - Agirbasli, agir, onurlu.

RIDVAN: (Ar.) Er. 1. Riza, razilik, razi olma. 2. Cennet kapisinda bekleyen melek. Kur'an'da

10'dan fazla yerde gecmektedir.

RIFAT: (Ar.) Er. - Yukseklik, yucelik, itibar, yuksek mertebe.

RIFKI: (Ar.) Er. - Yumusaklik, mulayimlik, yumusak baslilik, naziklik, tatlilik.

RIFKIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Rifki).

RIZA: (Ar.) Er. - Razilik, razi olma, hosnutluk, memnuniyet, muvafakat, kabul. Bir seyin

olmasina muvafakat etme. Kadere mukadderata boyun egme.

RIZKULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in verdigi nimet. Nimetler veren Allah'in kulu.

RIAYET: (Ar.) 1. Gutme, gozetme. 2. Sayma, saygi, itibar. 3. Agirlama. -Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

RICAL: (Ar.) Er. 1. Erkekler. 2. Onur sahibi kimseler.

RIKAB: (Ar.) Er. - Buyuk, saygin bir kimsenin huzuru, onu. - Turk dil kuralina gore "b/p" olarak

kullanilir.

RIKKAT: (Ar.) Ka. - Incelik, naziklik. Sevecenlik, acima duygusu.

RIMAYET: (Ar.) Ka. - Aticilik, ok, kursun, gulle gibi seyleri almada usta.

RINDAN: (Fars.) Ka. - Dunya isini bos gorenler, alcakgonulluler, kalenderler.

RISALE: (Ar.) Ka. 1. Mektup. 2. Kisa yazilmis, kucuk kitap. 3. Dergi, mecmua.

RISALEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin elcisi, peygamberi. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak

kullanilir.

RISALET: (Ar.) Er. - Elcilik. Peygamberlik.

RIVA: (Ar.) - Suya kanmislar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RIYASET: (Ar.) - Reislik, baslik, bas olma, baskanlik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RIYAZ: (Ar.) Er. - Bahceler, agaclik cimenlik yerler, ravza.

RIYAZET: (Ar.) - Nefis kirma, dunya lezzetlerinden ve rahatindan sakinma, perhizle,

kanaatle yasama. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RUHAN: (Fars.) Ka. - Guzel kokan, guzel kokulu.

RUHANI: (Fars.) Er. - Ruhla ilgili. Gozle gorulmeyen.

RUHCAN: (Tur.) Er. - Ruh ve can isimlerinden bilesik isim.

RUHFEZA: (Tur.) Ka. - Yukselen ruh, yuksek ruh.

RUHI: (Ar.) Er. - Ruhsal, ruhla ilgili.

RUHIDDIN: (Ar.) Er. - Dinin ruhu, ozu. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

RUHINUR: (f.a.i.) Ka. - Nurlu, aydinlik yuzlu.

RUHISEN: (a.f.i.) Ka. - Sen, neseli, canli kimse.

RUHIYE: ( Ar.) Ka. - (bkz. Ruhi).

RUHNEVAZ: (Fars.) Ka. 1. Ruh oksayan. 2. Turk muziginde bir makam.

RUHSADE: (Fars.) Ka. - Yanagini, yuzune suren, yuzunu surmus.

RUHSAL: (Tur.) Ka. - Ruhla ilgili olan, ruhi.

RUHSAR: (Fars.) Ka. - Yanak. Yuz, cehre.

RUHSARE: (Fars.) Ka. - (bkz. Ruhsar).

RUHSAT: (Ar.) - Izin, musaade. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RUHSAN. - (Ar.) Er. - Yuce, ustun, sanli, ruh.

RUHSEN: (a.f.i.) Ka. - (bkz. Ruhisen).

RUHUGUL: (Ar.) Ka. - Guzel, temiz, latif kimse, gul ruhlu.

RUHUNUR: (Tur.) Ka. - (bkz. Ruhinur).

RUKIYE: (Ar.) Ka. - Buyuleyici, sihirleyici, efsun. Peygamberimizin kizlarindan birinin

adidir.

RUSEN: (Fars.) Er. - Aydin, parlak. Belli, asikar.

RUSENI: (Fars.) Er. 1. Aydinlik, aciklik. Belli olma. 2. Bir tarikatin adi. Halvetiyyenin

Ruseni kolunun kurucusu olan Aydinli Omer Dede'dir.

RUZAN: (Fars.) Ka. - Gunler, gunduzler.

RUZI: (Fars.) Er. 1. Gunduze ait, gunduzle ilgili. 2. Rizik, azik, kismet, nasip.

RUZIYE: (Fars.) Ka. - Gunduze ait, gunduzle ilgili.

RUCUM: (Ar.) Er. - Akan yildiz.

RUCHAN: (Ar.) Er. - Ustunluk, ustun olma.

RUKNEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin temel diregi. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

RUKNI: (Ar.) Er. l. Bir seyin en saglam yani. 2. Saygin, guclu, onemli kimse

RUKUNET: (Ar.) Ka. - Agirbaslilik, gururluluk.

RUSTEM: (Fars.) Er. - Yigit, kahraman. Iran'in unlu pehlivani ve savascisi.

RUSTI: (Fars.) Er. - Yigitlik. Ustunluk. Kuvvet.

RUSUHI: (Ar.) Er. 1. Saglam, guclu. 2. Becerikli, yetenekli.

RUSTU: (Ar.) Er. - Dogru yolda olan. Akilli, ergin.

RUVEYDA: (Ar.) Ka. - Hos, ince, nazik, Ruveyde.

RUVEYDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ruveyda).

RUVEYHA: (Ar.) Ka. - Zariflik, incelik.

RUVIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ruveyde).

RUYA: (Ar.) Ka. 1. Uyku sirasinda gorulen sey, dus. 2. Hayal, umut.

RUYET: (Ar.) - Gorme, seyretme, bakma, gorus. Basiret, isabetli dusunme hassasi. Kalp gozuyle

manevi alemi gorme, musahade. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

RUZGAR: (Fars.) Er. 1. Zaman, devir. 2. Dunya, alem. 3. Talih. 4.