VUSLAT: (Ar.) Ka. - Ulasma, erisme, kavusma, bulusma, beraber olma.

VUSTA: (Ar.) Er. 1. Orta, ortada bulunan, arada olan, ic. 2. Orta parmak.

VUREYKA: (Ar.) Ka. - Yaprakcik, kucuk yaprakcik.

-YYA'KUB:

(Ar.) Er. 1. Erkek keklik. 2. Ibranice, "Takib eden, izleyen". -Hz. Yusuf (a.s.)'un

babasi ve Kur'an-i Kerim'de ismi gecen 25 peygamberden (Hz. Ya'kub). Hz. Ishak (a.s.)'in

oglu. - Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.

YABAN: (Fars.) Er. 1. Yabanci. 2. Issiz kir, ova, col, sahra. 3. Disari, baska ulke, gurbet. 4.

Ekin tarlasi.

YABAN GULU: (Fars.) Ka. 1. Kir gulu. Bozkir cicegi. 2. Kusburnu.

YABAR: (Tur.) Er. - Guzel koku, misk.

YABENDE: (Fars.) - Bulucu, bulan. Kesfeden. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YABGU: (Tur.) Er. - Eski Turk devletlerinde "hukumdar" anlaminda kullanilan bir unvan.

YADE: (Fars.) Ka. - Hatira.

YADIGAR: (Fars.) - Bir kimseyi ya da bir olayi animsatan kimse. Birakilan ani. - Erkek ve

kadin adi olarak kullanilir.

YAFES: (Ar.) Er. - Hz. Nuh (a.s.)'un ucuncu oglu. Tufandan sonra Hazar denizinin kuzeyine

yerlesmistir. Turk soyunun atasi oldugu soylenir.

YAGAN: (Tur.). - Yagmur, kar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YAGIN: (Tur.) Er. 1. Yagmur. 2. Dusman yagi. 3. Yigit. 4. Arka, sirt.

YAGINALP: (Tur.) Er. - (bkz. Yagin).

YAGIZ: (Tur.) Er. 1. Esmer. 2. Doru. 3. Yigit. 4. Bakimli hayvan.

YAGIZALP: (Tur.) Er. - Esmer, guclu yigit.

YAGIZBAY: (Tur.) Er. - Esmer kimse.

YAGIZER: (Tur.) Er. - Esmer kimse.

YAGIZHAN: (Tur.) Er. 1. Esmer hukumdar. 2. Yegni, kati, cesur han.

YAGIZKAN: (Tur.) Er. - Asil, soylu kan.

YAGIZKURT: (Tur.) Er. - Esmer, guclu, kuvvetli kimse.

YAGIZTEKIN: (Tur.) Er. - Esmer, guclu, erkek.

YAGMUR: (Tur.) Ka. - Gokten damlalar halinde dusen su.

YAGMURCA: (Tur.) Er. - Bir tur geyik. Dag kecisi.

YAHSI: (Tur.) Er. 1. Iyi, guzel, cok guzel. 2. Yigit, yakisikli. 3. Toy, deneyimsiz genc.

YAHSIBAY: (Tur.) Er. - Iyi taninan, saygin kimse.

YAHSIHAN: (Tur.) Er. - Genc, guzel hukumdar.

YAHYA: (Ibr.) Er. - 'Allah lutufkardir" anlaminda. Kur'an-i Kerim'de 5 yerde ismi gecen ve

Zekeriyya (a.s.)'nin oglu olan peygamber.

YAKAZAN: (Ar.) Ka. - (bkz. Yakzan).

YAKTIN: (Fars.) Er. - Kabak. Kavun, karvpuz, hiyar gibi toprakta uzanip, yetisen bitki.

YAKUT: (Ar.) 1. Parlak kirmizi, seffaf kiymetli tas. 2. Sibirya'nin kuzey kisminda yasayan bir

Turk kavmi. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YAKZAN: (Ar.) Er. - Uyanik, gozu acik.

YALABUK: (Tur.) Er. 1. Guzel, yakisikli, sevimli. 2. Parlak, isiltili. Simsek. 3. Cevik, atik,

isguzar. 4. Kavgada ustun gelen.

YALAP: (Tur.) Er. 1. Parilti. 2. Ivedi, hizli, cabuk. 3. San renkli bir kus. 4. Simsek.

YALAVAC: (Tur.) Er. - Peygamber, elci.

YALAZ: (Tur.) Er. 1. Alev. 2. Bayrak.

YALAZA: (Tur.) - Alev. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YALAZABEY: (Tur.) Er. - Ates gibi.

YALAZALP: (Tur.) Er. - Alev gibi parlak yigit.

YALAZAN: (Tur.) - Berk, simsek. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YALAZAY: (Tur.) - Ayin kirmizi isiklar acar hali. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YALCIN: (Tur.) Er. 1. Sarp. 2. Duz kaygan. 3. Parlak, cilali.

YALCINER: (Tur.) Er. - (bkz. Yalcin). Cetin, sert ve yigit.

YALCINKAYA: (Tur.) Er. - bkz. Yalcin.

YALCUK: (Tur.) Er. 1. Parlak, parlayan. 2. Elci.

YALDIRAK: (Tur.) Er. - Ak, parlak, isiltili.

YALE: (Fars.) - Sigir boynuzu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YALGIN: (Tur.) Er. 1. Serap, ilgin. 2. Alev.

YALIM: (Tur.) Er. 1. Alev, ates. 2. Kilic, bicak vb. kesici yuzu. 3. Kaya. Sarp yer, ucurum. 4.

Simsek. 5. Kuvvet, kudret. 6. Onur, derece. 7. Calim, gurur.

YALIN: (Tur.) 1. Gosterissiz, sessiz, sade. 2. Alev, ates. 3. Tas, buyuk kaya. 4. Ciplak, ortusuz. -

Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YALINALP: (Tur.) Er. - (bkz. Yalin).

YALINAY: (Tur.) - (bkz. Yalin). Ayin en gorkemli ve sade goruntusu. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

YALINC: (Tur.) Er. - Karisik olmayan, sade, yalin, yapilmasi ve anlasilmasi kolay olan.

YALKI: (Tur.) Er. 1. Yalin, tek. 2. Isin.

YALKIN: (Tur.) Er. - (bkz. Yalgin).

YALMAN: (Tur.) Er. 1. Kilic, kama, bicak, mizrak'in agzi veya ucu. 2. Sarp, dik. Egik,

eginik.

YALTIR: (Tur.) Er. - Parlak, parlayan.

YALTIRAK: (Tur.) Er. 1. Isik, parilti. 2. Kuyruklu yildiz.

YALTIRAY: (Tur.) Er. - (bkz. Yaltir). Ayin isiltisi.

YALVAC: (Tur.) Er. - (bkz. Yalavac).

YAMAC: (Tur.) Er. 1. Dagin ya da tepenin herhangi bir yani. Karsi. Yan. 2. Yakin. 3. Bedel,

karsilik.

YAMAN: (Tur.) Er. 1. Kotu, korkulan, siddetli. 2. Cesur, guclu. 3. Isbilir, kurnaz, becerikli.

YAMANER: (Tur.) Er. - Guclu, cesur erkek.

YAMANOZ: (Tur.) Er. - Ozu guclu olan.

YANAC: (Tur.) Er. - Yon, taraf.

YANAL: (Tur.) Er. 1. Yanda olan, yana dusen. 2. Alaca, degisik renkli. 3. Kirmizi pembe. 4.

Nehir yatagi.

YANAR: (Tur.) Er. 1. Parlayan, parildayan. 2. Kaplica. 3. Aralik ve Ocak ayi.

YANIK: (Tur.) Er. 1. Yanmis olan, esmer. 2. Duygulu, dokunakli. 3. Kavruk, gelismemis. 4.

Asik.

YANIKER: (Tur.) Er. - Asik, vurgun kimse.

YANKI: (Tur.) - Sesin bir yere carpip geri donmesiyle duyulan ikinci ses, ses yansimasi. -

Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YAPINCAK: (Tur.) Ka. - Seyrek taneli, kirmizi bereli bir uzum turu.

YAPRAK: (Tur.) Ka. 1. Bitkilerde ekseriya klorofilli, yesil renkli, cesitli sekil ve yapida olan

soluk almaya yarayan uzanti. 2. Kitap yapragi, varak.

YAREN: (Fars.) Er. - Arkadas, dost, yakin dost.

YARIDIL: (Fars.) - Gonul arkadasi, sevgili. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YARKAYA: (Tur.) Er. - Sarp, ucurumlu kaya.

YARKIN: (Tur.) - Simsek, isik, isikli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YARLIK: (Tur.) Er. 1. Buyruk, ferman. Yasa, kanun. 2. Yoksul, acinan. 3. Bagis, lutuf.

YARUK: (Tur.) Er. - Isik, aydinlik, parlaklik, parilti.

YASA: (Tur.) Er. - Sevinc memnuniyet, begenme ve alkis ifade eder; yasasin, omru cok

olsun, aferin.

YASAN: (Tur.) Er. 1. Tertip, duzen. 2. Imge, belirti. 3. Bir isi yapma istegi, karar. 4. Ongoru.

5. Baskin.

YASAVUL: (Tur.) Er. 1. Koruyucu muhafiz. 2. Ilhanlilar devrinde ordu mufettisligi yapan

kimse. 3. Jandarma, polis.

YASEMIN: (Fars.) Ka. - Zeytingillerden, guzel kokulu ve ekseriya beyaz veya sari cicek

acan sarilgan agaccik (jasminum).

YASER: (Ar.) Er. - Bolluk, varlik, zenginlik, varliklilik.

YASIN: (Ar.) Er. - Kur'an-i Kerim'in 36. suresinin baslangici. Asil manasi bilinmemekle

birlikte, "Ey insan, Ey Seyyid" gibi muhtelif anlamlar cikarilmistir.

YASUN: (Tur.) Er. 1. Tarz, uslup, tore. 2. Doga, tabiat.

YASAM: (Tur.) - Dogumdan olume kadar gecen sure, hayat. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

YASANUR: (Tur.) - (bkz. Yasa). -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YASAR: (Tur.) - Dogan cocugun uzun omurlu olmasi dilegiyle konulan adlardir. - Erkek ve

kadin adi olarak kullanilir.

YASIK: (Tur.) Er. - Isik, parilti, parlaklik.

YASIL: (Tur.) Er. 1. Yesil. 2. Erkek ordek.

YASIN: (Tur.) 1. Isik, parlaklik. 2. Gizli. 3. Simsek.

YATMAN: (Tur.) Er. - Boyun egen, uysal, yumusak basli kimse.

YATUK: (Tur.) Er. 1. Kanun, santur vb. sazlarin genel adi. 2. Saklanan kullanilmayan sey. 3.

Tembel.

YAVER: (Fars.) Er. - Yardimci.

YAVES: (Tur.) Er. 1. Agirbasli, yumusak huylu, sakin. 2. Sefkatli, sevecen.

YAVUZ: (Tur.) Er. 1. Yaman guclu, guzel. 2. Sert, siddetli, cetin, keskin. 3. Fevkalade, ala,

mustesna. 4. Kotu, fena azgin. Yavuz Sultan Selim. Hilafetin Osmanlilara gecmesini saglayan

dokuzuncu Osmanli padisahi.

YAVUZALP: (Tur.) Er. - (bkz. Yavuz). Cetin ve mucadeleci yigit.

YAVUZAY: (Tur.) Er. - (bkz. Yavuz). Ayin en guzel hali.

YAVUZCAN: (Tur.) Er. - Guclu kisiligi olan, kimse.

YAVUZER: (Tur.) Er. - Cesur, guclu erkek.

YAVUZHAN: (Tur.) Er. - Guclu hukumdar, hakan.

YAY: (Tur.) Er. 1. Ok atmaya yarayan, iki ucu arasina kiris gerilmis egri agac ya da metal

cubuk. 2. Burc.

YAYALP: (Tur.) Er. - (bkz. Yay). -Sportmen.

YAYBUKE: (Tur.) Er. - (bkz. Yay).

YAYGIR: (Tur.) Er. - Gokkusagi.

YAYLA: (Tur.) Ka. - Deniz yuzeyinden yuksek, yaz mevsiminde oturulan serin ve yuksek

yerler.

YAZGAN: (Tur.) Er. - Yazan, yazar.

YAZGANALP: (Tur.) Er. - (bkz. Yazgan).

YAZGI: (Tur.) - Kader, alin yazisi. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YAZGULU: (Tur.) Ka. - Yazin acan gul.

YAZIR: (Tur.) Er. - Oguzlarin, Bozok kolunun Ayhan soyundan gelen bir Turkmen boyunun

adi.

YEDIER: (Tur.) Er. - (bkz. Yediger).

YEDIGER: (Tur.) Er. - Buyuk ayi takim yildizi.

YEDIVEREN: (Tur.) Ka. - Yilda her mevsim cicek acan gul.

YEFA: (Ar.) - Yuksek yer. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YEGAH: (Fars.) Ka. - Turk muziginin en eski makamlarindan bir terkib.

YEGAN: (Fars.) Er. - Tekler, birler.

YEGANE: (Fars.) Ka. - Biricik, tek.

YEGIN: (Tur.) Er. 1. Zorlu, kati, siddetli. 2. Baskin, ustun. Yigit, guclu, caliskan. 3. Bereketli,

bol. 4. Iyiligi seven. 5. Yakisikli, guzel, ince. 6. Uygun yerinde.

YEGINER: (Tur.) Er. - (bkz. Yegin).

YEGREK: (Tur.) Er. 1. Iyilik sever. 2. Guzel. 3. Fazla, cok.

YEHUD: (Ar.) Er. - Yahudi, Hz. Ya'kub'un oglu Yahuda soyundan gelenler, Israilogullari.

YEHUDA: (Ar.) Er. - Hz. Ya'kub'un on iki oglunun en buyugu.

YEKCESME: (Fars.) Ka. 1. Tek gozlu. 2. (Tur.) Gunes.

YEKDANE: (Fars.) Ka. 1. Esi benzeri olmayan, tek. 2. Bir cesit gerdanlik.

YEKPARE: (Fars.) Ka. - Tek parca, butun, som.

YEKRENG: (Fars.) Ka. 1. Bir renkte olan. 2. Sozunun eri olan. 3. Meshur bir cesit lale.

YEKRU: (Fars.) Er. 1. Bir yuzlu, iki yuzlu olmayan. 2. Guvenilir dost.

YEKRUYE: (Fars.) Ka. - (bkz. Yekru).

YEKSAN: (Fars.) 1. Duz. 2. Bir, beraber. 3. Her zaman, bir duzeyde. -Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

YEKSARE: (Fars.) Ka. - (bkz. Yekser).

YEKSER: (Fars.) Er. 1. Yalniz basina. 2. Bir bastan bir basa. 3. Ansizin, nagehan.

YEKTA: (Fars.) Er. 1. Tek, yalniz. 2. Essiz, benzersiz.

YELAL: (Tur.) Er. - Ruzgar, yel, esinti.

YELDA: (Fars.) Ka. - Uzun ve siyah sey. Seb-i yelda; uzun gece.

YELDAN: (Tur.) Er. - Hizli, suratli.

YELEN: (Tur.) Er. 1. Arzu, istek. 2. Firtina.

YELER: (Tur.) Er. - Yel gibi hizli, cabuk kimse.

YELESEN: (Tur.) Er. - Yel gibi hizli, cabuk.

YELIZ: (Tur.) Ka. - Guzel, havadar, aydinlik.

YELMEN: (Tur.) Er. - Aceleci, hizli davranan, cani tez kimse.

YELTEKIN: (Tur.) Er. - (bkz.Yeler).

YENAL: (Tur.) Er. - Galip gelmek, zafer kazanmaktan emir.

YENAY: (Tur.) - Yeni ay, hilal-i ayca. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YENBU: (Ar.) - Pinar, cesme, kaynak. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YENER: (Tur.) - Ustun gelen, kazanan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YENGI: (Tur.) Er. - Zafer, utku, yenme, alt etme.

YENISEY: (Tur.) Er. - Eski SSCB'de 3800 km uzunlugundaki irmak.

YENISU: (Tur.) - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YEREL: (Tur.) - Belirli bir yer ile ilgili olan, orf. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YERGIN: (Tur.) Er. - Huzunlu, tasali, kaygili.

YERHUM: (Ar.) Er. - Erkek kartal.

YERSEL: (Tur.) - Yere ait, yerle ilgili. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YERTAN: (Tur.) Er. - Gunesin ilk isiklan.

YESAR: (Ar.) Er. 1. Varlik, zenginlik. 2. Sol, sol tarafi.

YESARET: (Ar.) Ka. 1. Kolaylik. 2. Zenginlik.

YESARI: (Ar.) Er. 1. Sol, solla ilgili, sol tarafa ait. 2. Zenginlikle ilgili.

YESUGEY: (Tur.) Er. - Cengiz Han'in babasi, Kubilay Han'in kardesi olan Turk- Mogol

hukumdari.

YESIL: (Tur.) Ka. 1. San ile mavinin karisimindan olusan, cogu bitki yapraklarinda gorulen renk.

2. Genc, taze. 3. Koyu al renkte at. 4. Yesil basli yaban ordegi.

YESIM: (Ar.) Ka. - Acik yesil ve pembe renkli, kolay islenen, degerli bir tas.

YETEN: (Tur.) 1. Yetisen, ulasan. Olgun, olgunlasan. 2. Suresi dolan, gunu gelen. 3. Tum

canlilar, herkes. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YETENER: (Tur.) Er. - Olgun erkek.

YETER: (Tur.) - Sonuncu olmasi istenen cocuklara verilen adlardir. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

YETIK: (Tur.) Er. 1. Yetismis, erismis, buyumus. Bilgili, olgun. 2. Guc isleri basaran, becerikli.

3. Delikanli. 4. Iri, buyuk.

YETIS: (Tur.) - Amacina ulas, istegine kavus. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YETISEN: (Tur.) - Ulasan, kavusan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YETKIN: (Tur.) - Gerekli olgunluga erismis olan, ergin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YETKINER: (Tur.) Er. - Olgun, kisilikli bilge.

YEZDAN: (Fars) 1. Zerdustlerin iyilik tanrisi. 2. Allah. - Isim olarak kullanilmaz.

YEZID: (Ar.) Er. - Emevi halifesi Muaviye'nin 3. oglu.

YIBAR: (Tur.) Er. - Misk, amber, guzel koku.

YIGIT: (Tur.) Er. 1. Guclu, yurekli, kahraman, alp 2. Delikanli, genc, erkek. 3. Gozupek,

dusuncelerini acikca soylemekten kacinmayan kimse.

YIGITCAN: (Tur.) Er. - Guclu, korkusuz, kahraman.

YIGITER: (Tur.) Er. - (bkz. Yigit-can).

YIGITHAN: (Tur.) Er. - Yigit, cesur hakan.

YIGITKAN: (Tur.) Er. - Guclu, cesur soydan gelen.

YILDANUR: (Tur.) Ka. - Seneyi aydinlatan, isik sacan.

YILDIKU: (Tur.) Ka. 1. Yildiz. 2. Unlu Hun hukumdari Atilla'nin son karisi.

YILDIR: (Tur.) Er. - Parlak, parlayan, isikli isik.

YILDIRALP: (Tur.) Er. - (bkz. Yildir).

YILDIRAN: (Tur.) Er. - Parlayan, isildayan, isik sacan.

YILDIRAY: (Tur.) Er. - Parlak, isik sacan ay.

YILDIRIM: (Tur.) Er. 1. Buyuk isik parlamasi ve gok gurultusuyle ortaya cikan bulutlar arasinda

veya buluttan yere elektrik bosalmasi, saika. 2. Siddetli, suratli, cabuk! Yildirim harekati. Unlu

Osmanli padisahi: Yildirim Bayezid.

YILDIZ: (Tur.) Ka. 1. Geceleri gokte ciplak gozle isikli bir nokta olarak gorulen gok cismi,

necm, kevkeb, si-tare, ahter. 2. Bir noktadan cevreye bes veya daha fazla cikintisi olan koseli. 3.

Baht, talih. 4. Mesleginde cok parlamis kimse ve daha cok parlamis kimse, sinema sanatcisi. 5.

Kuzey (Denizcilikte).

YILDIZHAN: (Tur.) Er. - Yildizlarin hakani.

YILHAN: (Tur.) Er. - Yil - han.

YILKAN: (Tur.) Er. - Yil - kan.

YILMA: (Tur.) Er. - Vazgecme, korkma, dogru yoldan yurumekten ayrilma, yilma.

YILMAZ: (Tur.) Er. - Yilmayan, bikmayan, azimli, sebatli.

YILSEN: (Tur.) Ka. - (bkz. Yildanur).

YOGUN: (Tur.) Er. 1. Oylumuna oranla agirligi cok olan. 2. Dolu, sik. 3. Kalabalik. 4. Iri, kaba,

kalin.

YOGUNAY: (Tur.) Er. - (bkz. Yogun).

YOLAC: (Tur.) Er. - Yol gosteren, kilavuz.

YONCA: (Tur.) Ka. - Baklagillerden, kirmizi veya mor cicek acan, cayir bitkisi.

YORDAM: (Tur.) 1. Kilavuz, rehber. 2. Beceri, yatkinlik. 3. Gelenek, gorenek. 4. Anlayis,

yerinde davranis. 5. Kural, yontem, duzen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YORUC: (Tur.) Er. - Komutan, kumandan.

YOSUN: (Tur.) - Cogu sularda yetisen, ilkel yapidaki bitkilerin genel adi. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

YONAL: (Tur.) Er. - Yonunu, cepheni al.

YONER: (Tur.) Er. - (bkz. Yonal).

YONET: (Tur.) Er. 1. Uygun, dogru. 2. Iyi, guzel. 3. Uysal. 4. Becerikli, yatkin. 5. Bicim, tarz,

usul.

YONTEM: (Tur.) 1. Yol, tarz, metod. 2. Yetenek. 3. Uygun, kolay. -Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

YORUK: (Tur.) Er. 1. Gocebe. 2. Cabuk yuruyen, hizli. 3. Hayvancilikla gecinen gocebe Oguz

Turkleri.

YULA: (Tur.) 1. Mesale. Kandil. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YULUG: (Tur.) 1. Mutlu, mesut. 2. Hak, adalet. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YUMLU: (Tur.) 1. Ugurlu, kutlu. 2. Kutsal, mubarek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YUMUK: (Tur.) Ka. 1. Acilmamis cicek, gul goncasi. 2. Uysal, sessiz, agirbasli.

YUMUS: (Tur.) - Is, guc calisma. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YUNUS: (Ar.) Er. 1. Ilik ve sicak denizlerde yasayan, memeli hayvan. 2. Bir takim yildizin

adi. 3. Uzun muddet bir baligin karninda kaldigi rivayet edilen ve Kur'an-i Kerim'de ismi

gecen 25 peygamberden birisi. Hz. Yunus (a.s.). Kur'an-i Kerim'in 10. suresi.

YURA: (Tur.) Er. - Dag sirti.

YURDAER: (Tur.) Er. - Yurdu icin dogmus kimse.

YURDAGUL: (Tur.) Ka. - Ulkene gul. Ilken icin yararli ol.

YURDANUR: (Tur.) Ka. - Yurduna, ulkene isik sac, aydinlat.

YURDASEN: (Tur.) - Yurdu senlendiren. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YURDAY: (Tur.) - Yurdu aydinlatan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YURDCAN: (Tur.) Er. - Yurda canlilik veren.

YURDUSEV: (Tur.) Ka. - Ulkeni, yurdunu sev.

YURT: (Tur.) Er. 1. At, kisrak. At surusu. 2. Orman.

YURTSEVEN: (Tur.). - Yurdunu milletini seven. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YURTSEVER: (Tur.) Er. - (bkz. Yurtseven).

YUSUF: (Ar.) Er. 1. Hz. Ya'kub (a.s.)'un oglu olan peygamber Hz. Yusuf. 2. Ibranice; inleyen,

ah eden, inilti.

YUSA: (Tur.) Er. - Tarihlerde, Peygamber oldugu rivayet edilen Yûsa b. Nun.

YUCE: (Tur.) - Yuksek, buyuk, ulu, bala. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YUCEALP: (Tur.) Er. - Buyuk, ulu yigit.

YUCEL: (Tur.) - Yuksel, yuce bir duruma gel, basari kazan, ilerle. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

YUCELAY: (Tur.) - (bkz. Yucel). -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

YUCELEN: (Tur.) Er. - Yukselen, yuce bir duruma gelen, ilerleyen.

YUCESAN: (Tur.) Er. - Saygin bir adi olan.

YUCESOY: (Tur.) Er. - Saygin, ulu, soylu.

YUCETEKIN: (Tur.) Er. - (bkz. Yuce).

YUKSEL: (Tur.) - Yukseklere cik, yucel, basan kazan, ilerle. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

YUMIN: (Ar.) Er. 1. Ugur, mutluluk. 2. Bereket.

YUMNA: (Ar.) Ka. - Sag taraf.

YUMNI: (Ar.) Er. 1. Ugurlu, becerikli. Isi sag eliyle goren. Kiyamet gununde kitabini sag

tarafindan alacak olan. 2. Ugura ait, ugurla ilgili.

YUMNIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Yumni).

YURUK: (Tur.) Er. - (bkz. Yoruk). 1. Cabuk ve hizli yuruyen. 2. Tarihte yenicerilere katilan

yaya asker. 3. Hizli kosan at.

YURUKER: (Tur.) Er. - (bkz. Yuruk).

YUSR: (Ar.) Er. 1. Kolaylik, rahat. 2. Zenginlik.

YUSRA: (Ar.) Ka. - Sol taraf.

YUZUAK: (Tur.) Er. - Durust, namuslu, dogru, sucsuz kimse.