-VVABIL:

(Ar.) Er. - Iri damlali yagmur.

VABILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vabil)

VACIB: (Ar.) Er. 1. Dini (ser'i) bakimdan terkedilmesi dogru ve uygun olmayan, kesinlik

bakimindan farzdan sonra gelen. 2. Cok luzumlu, birakilmasi mumkun olmayan zaruri. -Turk

dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.

VACIBE: (Ar.) Ka. - Yapilmasi gerekli olan.

VACID: (Ar.) Er. - Yaratan, meydana cikaran. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

VACIDE: (Ar.) Ka. 1. Meydana getirici, yaratici. 2. Varlikli, zengin.

VAFE: (Fars.) 1. Nasip, kismet. 2. Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VAFI: (Ar.) Er. - Yeter, tam. Sozunde duran, sozunun eri.

VAFID: (Ar.) Er. - Elci, temsilci, rasul.

VAFIR: (Ar.) Er. - Cok, bol.

VAFIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vafir).

VAFIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vafi).

VAHA: (Ar.) - Collerin su bulunan kesimlerinde olusan bitkili alan. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

VAHAB: (Ar.) Er. - Bagislayan, ihsan eden. - Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.

"Abd" takisi alarak kullanilirsa daha iyi olur: Abdulvahab.

VAHAT: (Ar.) Er. - Col ortasinda suyu ve yesilligi olan yerler. Vahalar.

VAHDEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin tekligi, birligi. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

VAHDET: (Ar.) Er. 1. Yalnizlik, teklik, birlik. 2. Allah'i birlemek, sirkten uzaklasmak. 3.

Hakimiyet ve tesri'i (yasa koyuculugu) yalniz Allah'a ait olarak gormek.

VAHIB: (Ar.) Er. - Bagislayan, bagislayici. - Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.

VAHIBE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vahib).

VAHID: (Ar.) Er. - Bir, tek, yalniz. Allah'in sifatlarindandir. - Turk dil kuralina gore "d/t"

olarak kullanilir.

VAHIDDIN: (Ar.) Er. - Tek din, dinin tekligi.

VAHIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vahid).

VAID: (Ar.) Er. - Birini iyilige sevk ve kotulukten uzaklastirmak icin korkutma, yildirma.

VAIL: (Ar.) Er. - Siginan, kurtulan. Sahabe adlarindandir: Vail b. Hucr.

VAIZ: (Ar.) Er. - Dinsel ogutlerde bulunan kimse.

VAIZE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vaiz).

VAKAR: (Ar.) - Agirbaslilik, haysiyetini koruma, temkin sabir, heybet. -Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

VAKI: (Ar.) Er. l.Vuku bulan, olan, dusen, olagelen, rastlayan. 2. Gecen, gecmis olan.

VAKIA: (Ar.) Ka. - (bkz. Vaki).

VAKIF: (Ar.) Er. 1. Bir seyi elde eden, bir isten haberli olan. 2. Duran, ayakta duran. Arafat'ta

vakfe yapan.

VAKKAS: (Ar.) Er. - Okcu, savasci. Sahabe isimlerindendir.

VAKUR: (Ar.) Er. - Agirbasli, temkinli.

VALA: (Fars.) - Yuksek, yuce. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VALASAN: (Fars.) Er. - Sani yuce, sanli.

VALAY: (Fars.) - Yukseklik, yucelik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VALI: (Ar.) Er. - Bir vilayeti idare eden en buyuk memur.

VALIH: (Ar.) Er. - Sasakalmis, hayret etmis, hayran.

VALIHE: (Ar.) Ka. - (bkz. Valih).

VAMIK: (Ar.) Er. 1. Seven, asik. 2. Vamik ile Azra oykusunun erkek kahramani.

VAMIKA: (Ar.) Ka. - (bkz. Vamik).

VARAKA: (Ar.) Er. 1. Tek yaprak, tek kagit. Yazili kagit. 2. Ilk vahyin gelmesi uzerine Hz.

Hatice'nin Hz. Peygamber'i alip goturdugu meshur kisi: Varaka b. Nevfel. 3. Varaka ile Gulsah

hikayesinin erkek kahramani.

VARESTE: (Fars.) 1. Kurtulmus. Serbest, rahat, azade. 2. Ilisiksiz. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

VARGIN: (Tur.) - Ulasan, istegine kavusan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VASIF: (Ar.) Er. 1. Vasfeden, vasiflandiran. Bir kimse veya seyi baskalarindan ayiran

kendine has hal, nitelik hususiyet. 2. Bir seyin mahiyeti, sifati, tabiati, karakteri ile bunlarin

tarif ve sayilmasi.

VASIFE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vasif).

VASIK: (Ar.) Er. - Guvenilen, emin, mutemed. Abbasi halifelerinden birinin unvani.

VASIL: (Ar.) Er. - Ulasan, kavusan, yetisen.

VASILA: (Ar.) Ka. - (bkz. Vasil).

VARID: (Ar.) Er. 1. Gelen, vasil olan, erisen. 2. Bir sey hakkinda cikan, soylenen.

VARIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Varid).

VARIS: (Ar.) Er. - 1. Cenab-i Hakk'in 99 isminden birisi. Mal ve mulkun, butun degerlerin

son ve gercek sahibi yuce Allah. 2. Varis kelimesi, muslumanlar kastedilerek de kullanilmistir.

3. Mirasci, kendisine miras dusen.

VARIS: (Tur.) Er. - Zeka, anlayis, akil.

VARLIK: (Tur.) - Yasam, hayat. Var olan hersey. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VAROL: (Tur.) Er. - Yasa, uzun ve saglikli bir yasamin olsun.

VASFI: (Ar.) Er. - Vasifla ilgili, vasfa ait. Nitelikli.

VASFIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vasfi).

VASI: (Ar.) Er. 1. Vasiyeti yerine getiren, vesayeti yuklenen kimse, henuz resid olmamis cocugun

islerine bakmakla mukellef kimse. 2. Genis, acik, enli, bol, kapsayici. 3. Her seyi ihata edici.

Bilgisinin boyutlari sinirsiz. 4. Allah'in isimlerinden (bkz. Abdulvasi). Kur'an-i Kerim'de

zikredilen isimlerdendir.

VASILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vasil).

VASSAF: (Ar.) Er. - Niteliklerini bildirerek anlatan ya da oven. Vassaf el-Hazrat. Iranli tarihci,

yazar.

VASSAL: (Ar.) Er. 1. Vasleden, ulastiran, birlestiren. 2. Sayfalan yapisan, eski yazili bir kitabin

sayfalarini ayiran sanatkar.

VASSALE: (Ar.) Ka. - (Eski) yazma eserlerin kenarli kismina kagit ilavesi suretiyle yapilan tamir

sekli.

VATAN: (Ar.) Er. - Yurt, ulke.

VAZAH: (Ar.) Er. - Beyaz, guzel yuzlu adam.

VAZAHAT: (Ar.) Ka. - Vazihlik, aciklik.

VECAHEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin yuceligi, onuru. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

VECAHET: (Ar.) Ka. 1. Guzel yuzluluk, gosterislilik, guzel yuz. 2. Sayginlik, onur.

VECAZET: (Ar.) Ka. - Sozun, veciz kisa olusu.

VECDET: (Ar.) Er. - Zenginlik, varsallik.

VECDI: (Ar.) Er. - Coskunlukla ilgili, coskunlukla olusan.

VECDIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vecdi).

VECHI: (Ar.) Er. - Yuzle ilgili, yuze ait.

VECHIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vechi).

VECIBE: (Ar.) Ka. - Odev, boyun borcu, vazife.

VECID: (Ar.) Er. 1. Bir seyin guzelligi karsisinda kendini kaybedecek dereceye gelmek,

coskulanmak. 2. Tanri sevgisinden dolayi duyulan coskunluk, sevinc.

VECIH: (Ar.) Er. 1. Yuz, cehre. 2. Tarz, uslup. 3. Sebeb, vesile.

VECIHE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vecih).

VECIHI: (Ar.) Er. 1. Guzellik, hosluk, uygunlukla ilgili.2. Bir kavmin onderi, seref ve mevki

sahibi. Vecihi: Turk tarihcisi. (Kirim 1620).

VECIZ: (Ar.) Er. - Kisa, derli toplu.

VECIZE: (Ar.) Ka. - Derin anlamli, ozlu, guzel soz.

VECNE: (Ar.) Ka. - Yanak yumrusu, elmacik.

VEDA: (Ar.) Ka. 1. Ayrilirken soylenen selamlama sozu. 2. Ayrilma, ayrilis.

VEDAT: (Ar.) Er. - Sevgi, dostluk.

VEDI: (Ar.) Er. - Baskasinin malini saklamakla gorevli kimse.

VEDIA: (Ar.) Ka - Saklanilmasi, korunmasi icin birine ya da bir yere birakilan emanet.

VEDIATULLAH: (Ar.) - Allah'in emaneti, dini. Kadinlar da Allah'in emaneti olarak

nitelenmislerdir.

VEDID: (Ar.) Er. - Dost, sevgisi cok olan. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

VEDIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vedid).

VEDUD: (Ar.) Er. 1. Cok muhabbetli, cok sefkatli. 2. Allah'in isimlerinden. Iyi kullarini sevip

onlara rahmet ve rizasini irade eden yuce Allah. -(bkz. Abdulvedud). Kur'an'da Hud, ayet: 90;

Buruc, ayet: 14'te zikredilmistir.

VEFA: (Ar.) Er. 1. Sozunu yerine getirme, sozunde durma, borcunu odeme. 2. Sevgi, dostluk ve

baglilikta sebat. Yetme yetisme; omru vefa etmedi.

VEFAI: (Tur.) Er. - Vefa ile ilgili.

VEFAKAR: (a.f.i.) - Sevgisi gecici olmayan, vefasi olan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VEFI: (Ar.) Er. 1. Vefali, bagli. 2. Tam, mukemmel, eksiksiz.

VEFIA: (Ar.) Ka. 1. Vefali, sevgisi gecici olmayan. 2. Tam, eksiksiz.

VEFIK: (Ar.) Er. - Uygun, muvafik, arkadas, yoldas, ayni fikirde olan. Ahmed Vefik Pasa.

VEFIKA: (Ar.) Ka. - (bkz. Vefik).

VEFIR: (Ar.) Er. - Cok, bol.

VEFIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vefir).

VEFRET: (Ar.) - Cokluk, bolluk. Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VEHBI: (Ar.) Er. - Allah'in ihsani sonucu olan. Allah vergisi, fitri.

VEHBIYYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vehbi).

VEHHAB: (Ar.) Er. - Cok hibe eden, bagislayan. Sayisiz nimetler veren yuce Allah. Bu isim

Esmau'l-Husna'dan-dir. Kur'an-i Kerim'de, Al-i Imran, ayet: 8; Sa'd suresi ayet: 9 ve 35'te

gecmektedir. - (bkz. Abdulvehhab).

VEHHAC: (Ar.) Er. - Cok parilti. Cok alevli.

VEHB: (Ar.) Er. - Bagislama, bagis, vergi. Vehb b. Munebbih: Kitabu'l-Kader'in muellifi.- Turk

dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.

VEKIL: (Ar.) Er. 1. Baskasinin yerine ve adina hareket eden veya konusan. 2. Asil vazifelinin

yerine calisan, bir vazifeyi gecici olarak idare eden. 3. Hukumet uyesi olan kimse, bakan, nazir. 4.

Kur'an'da Allah'in ismi olarak da gecmektedir, (bkz. Abdulvekil).

VEKKAD: (Ar.) Er. - Parlak, aydinlik, isikli.

VELA: (Ar.) Er. - Yakinlik, sahiplik. Efendisinin, azat ettigi kole ve cariyesi ile olan munasebeti

ve onlar uzerindeki hakki.

VELADET: (Ar.) - Dogus, dunyaya gelmek, ortaya cikmak.

VELAYA: (Ar.) Ka. - Ermis kadinlar.

VELAYET: (Ar.) Ka. l. Velilik, ermislik. Veli ve ermis olan kimsenin hali ve sifati. 2. Baskasina

sozunu gecirme. 3. Dostluk, sadakat.

VELI: (Ar.) Er. 1. Cocugun bakimi ve idaresi uzerinde olan, hal ve hareketlerinden sorumlu

bulunan kimse. 2. Dost, yakin. 3. Allah'in sevgili kulu, ermis evliya. Allah'in isimlerinden. (bkz.

Abdulveli).

VELICAN: (Ar.) Er. - Candan, dost, yakin.

VELID: (Ar.) Er. - Yeni dogmus cocuk. Erkek cocuk, kole. Sahabe isimlerindendir.

VELIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Velid).

VELIME: (Ar.) Ka. - Dugun ziyafeti. Evlenme, dugun.

VELIYE: (Ar.) Ka. -(bkz. Veli).

VELIYULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in sevgili kulu. Allah'a teslim olmus, onun hakimiyet ve

sultasinin disinda hakimiyet ve sulta tanimayan. Yalnizca Allah'i, rasulunu ve mu'minleri dost

edinen.

VELIYUDDIN: (Ar.) Er. - Dinin sahibi. Dinin dostu.

VELU: (Ar.) Er. - Bir seye fazla duskun olan.

VELUD: (Ar.) Ka. - Dogurgan, cok doguran.

VEMIZ: (Ar.) Er. - Bulut arasindan gorunen isik.

VENUS: (Fran.) Ka. - Merkur'den sonra, Gunes'e en yakin olan gezegen. Cobanyildizi.

VERA: (Ar.) Ka. 1. Gunah ve haramdan kacinmak icin supheli seylerden uzak durma, takva,

ittika. 2. Halk, mahluk, alem, kainat.

VERDA: (Ar.) Ka. - Gul.

VERDI: (Ar.) Er. - Gule ait, gul ile ilgili.

VERDINAZ: (a.f.i.) Ka. - Naz gulu, nazlilarin gulu.

VERGI: (Tur.) - Bir kimsenin dogustan sahip oldugu iyi nitelikler. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

VERGIN: (Tur.) - Verici, ozverili kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VERIM: (Tur.) - Ortaya cikan, beklenilen, istenilen sonuc. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VERKA: (Ar.) Er. 1. Yabani guvercin, uveyik. 2. Acik, boz renk.

VERRAK: (Ar.) Er. - Kagitci. Unlu Arap kelam bilgini: Ebu Isa Muhammed b. Harun el-Verrak.

VERSAN: (Ar.) - Cevreye san ver, unlen, unlu ol. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VERZIS: (Fars.) Ka. 1. Calisma, isletme. 2. Calismis.

VESAMET: (Ar.) - Guzellik, guzel olma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

VESIK: (Ar.) Er. - Cok saglam, guclu.

VESIKA: (Ar.) Ka. - Inanilacak saglam delil. Belge.

VESILE: (Ar.) Ka. 1. Neden, sebep. 2. Elverisli durum. 3. Kavusma, yaklasma. 4. Rasulullah'in

cennetteki makami. Maide suresi 57. ayette gecmektedir.

VESIM: (Ar.) Er. - Guzel yuzlu.

VESIME: (Ar.) Ka. - (bkz. Vesim).

VEYIS: (Tur.) Er. - Yoksulluk, muhtaclik.

VEYSEL: (Ar.) Er. - Asli Uveys'tir. Kurt anlaminda. Veysel Karani: Rasid halifeler doneminde

Sam'dan Medine'ye gelerek yasamis, Medine-i Munevvere'de itibarli bir hayat surmus. Hadis-i

seriflerde ovulmus meshur veli. Siffin savasinda sehid oldugu soylenir. - (bkz. Uveys).

VEYSI: (Ar.) Er. - Yoksul, muhtac. Veysi: Turk sair, yazar (Uskup 1625).

VEZIME: (Ar.) Ka. - Beytullah'a gonderilen hediye, armagan.

VEZIR: (Ar.) Er. - Osmanli devletinde, askeri ve idari en yuksek derece olan vezirlik rutbesinde

olan kimse.

VEZIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vezir).

VICDAN: (Ar.) Ka. 1. Iyiyi kotuden, hayri serden ayirmayi saglayan ic duygu, ahlak suuru. His

duygu. 2. Din, inanc.

VIDAD: (Ar.) Er. - Sevme, sevgi. Dostluk.

VIDADE: (Ar.) Ka. - (bkz. Vidad).

VILDAN: (Ar.) Ka. 1. Yeni dogmus cocuklar. 2. Kullar, koleler. Kur'an'da zikredilmistir.

VISALI: (Ar.) Er. - Kavusma, ulasma ile ilgili.

VISAM: (Ar.) Er. - Damgali, nisanli.

VOLKAN: (Fran.) Er. - Yanardag, burkan.

VURAL: (Tur.) Er. - Vur al.

VURALHAN: (Tur.) Er. - Vural han.

VURGUN: (Tur.) Er. - Birine asik, tutkun.

VUSKA: (Ar.) - Cok saglam, pek kuvvetli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir. Urvetul-Vuska

(Pek saglam kulp) muslumanlik.