-U&U-
UBAB: (Ar.) Er. 1. Pek taskin, coskun. 2. Delice akan sel.
UBEYD: (Ar.) Er. - (bkz. Ubeyde).
UBEYDE: (Ar.) Ka. - Kucuk kole, kolecik. Ashabin kullandigi isimlerdendir. Ubeyde b. el-
Cerrah.
UBEYDULLAH: (Ar.)Er. - Allah'in kulu.
UCAER: (Tur.) Er. - Degerli, yuce kimse.
UCATEKIN: (Tur.) Er. – Yucelikte essiz kimse.
UCANAY: (Tur.) Er. - Ay gibi yuksek anlaminda.
UCANOK: (Tur.) Er. - Hizli, atak, yigit.
UCAR: (Tur.) Er. - Ucan, ucucu.
UCARER: (Tur.) Er. - Ucar er.
UCBAY: (Tur.) Er. - Sinir beyi.
UCBEYI: (Tur.) Er. - Selcuklu ve Osmanlilar'da sinirlardaki askeri guclerin kumandanlarina
verilen ad.
UCHAN: (Tur.) Er. - Sinir sehir hani.
UCKAN: (Tur.) Er. - Deli dolu, havai, toy.
UCKUN: (Tur.) 1. Kivilcim. 2. Pahali, yuksek. 3. Ucan, capkin. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
UCMA: (Tur.) Er. 1. Dagin karlarla ortulmus dik yamaci.
UCMAN: (Tur.) Er. - Ucan ucucu.
UCUK: (Tur.) Er. 1. Ucmus, soluk renk. 2. Cokmus yer, toprak. 3. Iyi. 4. Sivri dag tepesi.
UCUR: (Tur.) Er. 1. Vakit, an, firsat. 2. Mevsim.
UFKI: (Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.
UFUK: (Ar.) 1. Duz arazide ya da acik denizde gokle yerin birlesir gibi gorundugu yer. 2.
Anlayis, kavrayis, gorus, dusunce gucu. 3. Cevre, dolay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UFUKTAN: (a.t.i.) Er. - Sabah aydinliginin ufukla birlestigi nokta.
UGAN: (Tur.) - Yuce, yuksek, guclu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGANBIKE: (Tur.) Ka. - Ugan bike.
UGRAS: (Tur.) - Gucluk ve kotulukle ugrasma, mucadele. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
UGUR: (Tur.) 1. Iyilik, sans, talih, baht. Firsat, tesaduf. 2. Kimi olaylarda gorulen ve insana
iyilik getirdigine inanilan iyilik kaynagi. - Islam'da bu tur dusuncelere itibar edilmez. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
UGURAL: (Tur.) Er. - Ugur - al.
UGURALP: (Tur.) Er. - Hayirli yigit.
UGURATA: (Tur.) Er. - Hayirli ata.
UGURAY: (Tur.) - Ugurlu ay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGURCAN: (Tur.) - Iyilikci ve candan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGUREL: (Tur.) Er. - Eli ugurlu olan.
UGURHAN: (Tur.) Er. - Hayirli lider.
UGURLU: (Tur.) - Ugurlu olan, iyilik getirdigine inanilan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
UGURLUBAY: (Tur.) Er. - Ugurlu -bay.
UGURLUBEY: (Tur.) Er. - Ugurlu -bey.
UGURSAL: (Tur.) Er. - Ugurla ilgili, ugurlu.
UGURSAN: (Tur.) - Uguruyla taninmis olan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGURSAY: (Tur.) Er. - Ugur say.
UGURSEL: (Tur.) - Ugur sel. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGURSOY: (Tur.) - Ugurlu soydan gelen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGURTAN: (Tur.) Er. - Ugur tan.
UGURTAY: (Tur.) Er. - Ugurlu genc. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UGUS: (Tur.) 1. Anlayis, zeka, bekleyis. 2. Benzeyis. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadin
adi olarak kullanilir.
UGUZ: (Tur.) Er. - Kutsal, mubarek. Saf, temiz.
UHRA: (Ar.) - Baska, diger. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UKAB: (Ar.) Er. 1. Karakus, kartal, tavsancil kusu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak)
sancaklarindan birinin adi. 3. Nesir burcu, kartal takim yildizi.
UKBE: (Ar.) Er. - Ashabin meshurlarindan: Ukbe b. Nafi.
UKDE: (Ar.) Er. 1. Dugum. Zor, karisik, is. 2. Bir gezegen yorungesinin her iki ucu.
UKHUVAN: (Ar.) Ka. - Papatya.
UKNUM: (Ar.) Er. 1. Asil, temel. 2. Hiristiyanliktaki teslis inancini meydana getiren uc
unsurdan her biri.
UKUL: (Ar.)Er. - Akil, us.
UKUS: (Tur.) Er. - (bkz. Ugus).
ULA: (Ar.) 1. Birinci. 2. San ve seref sahibi kimse - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULAC: (Tur.) Er. - Baglayan, baglayici. Sinir.
ULACHAN: (Tur.) Er. - Sinir hani.
ULAG: (Tur.) Er. - Ulak.
ULAS: (Tur.) - Amacina eris, istegine kavus. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULU: (Tur.) Er. 1. Erdemleri bakimindan cok buyuk, yuce. 2. Zengin, saygin.
ULUALP: (Tur.) Er. - Cok erdemli, yuce yigit.
ULUANT: (Tur.) Er. - Kutsal, buyuk yemin.
ULUBAS: (Tur.) Er. - Yuce, saygin kimse.
ULUBAY: (Tur.) Er. - Yuce, saygin, erdemli kisi.
ULUBEK: (Tur.) Er. - Sayginligi olan bey.
ULUBERK: (Tur.) Er. - Saygin kisilikli yigit..
ULUCAN: (Tur.) Er. - Erdemli, saygin, yuce kisi.
ULUC: (Tur.) Er. 1. Selcuklular doneminde Turk beylerine verilen unvan. 2. Unlu Turk
denizcisi Uluc (Kilic) Ali Pasa'nin adi.
ULUCAG: (Tur.) Er. - Hayirli, ugurlu donem.
ULUCAM: (Tur.) Er. - Ulu - cam.
ULUCKAN: (Tur.) Er. - Uluc - kan.
ULUDAG: (Tur.) Er. - Cok buyuk, yuce dag.
ULUDOGAN: (Tur.) Er. - Dogustan yuce, ugurlu kimse.
ULUER: (Tur.) Er. - Saygin, ugurlu, yuce kimse.
ULUERKAN: (Tur.) Er. - Saygin, yuce, soylu kimse.
ULUG: (Tur.) Er. - Ulu, buyuk, saygin.
ULUHAN: (Tur.) Er. - Buyuk, saygin hukumdar.
ULUKAAN: (Tur.) Er. - Buyuk, saygin hukumdar.
ULUKAN: (Tur.) Er. - Soylu yuce kandan gelen.
ULUKUT: (Tur.) Er. - Cok ugurlu, kutlu kimse.
ULUM: (Tur.) - Ululuk, hasmet, buyuk gosteris. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULUMAN: (Tur.) Er. - Ulu, yuksek, saygin kimse.
ULUMERIC: (Tur.) Er. - Ulu meric.
ULUN: (Tur.) 1. Buyuk, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Bugday, arpa koku. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
ULUNAY: (Tur.) - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULUOZ: (Tur.) Er. - Ozu yuce, saygin kimse.
ULUS: (Tur.) 1. Millet, halk, insan toplulugu. 2. Gocebe. 3. Oba, asiret, kavim. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
ULUSAN: (Tur.) Er. - Adi yuce taninmis kimse.
ULUSOY: (Tur.) Er. - Ulu, yuce, soylu.
ULUSU: (Tur.) Er. - Yuce, kutlu su.
ULUSAHIN: (Tur.) Er. - Ulu sahin.
ULUSAN: (Tur.) Er. - Yuce sanli kimse.
ULUTAN: (Tur.) Er. - Ulu tan.
ULUTAS: (Tur.) Er. - Ulu tas.
ULUTAY: (Tur.) Er. - Ulu tay.
ULUTEKIN: (Tur.) Er. - Yuksek sahsiyetli ve sakin kisilikli.
ULVI: (Ar.) Er. - Yuksek, yuce, manevi yapisi on plana cikabilen.
ULVIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi).
UMA: (Tur.) Er. 1. Hediye, armagan. 2. Konuk, misafir.
UMAN: (Tur.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu.
UMAR: (Tur.) - Care, cikar yol. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UMAY: (Tur.) 1. Orhun yazitlarinda gecen, cocuklari ve hayvanlari koruduguna inanilan
Tanrica. 2. Devlet kusu. - Isim olarak kullanilmaz.
UMMAN: (Ar.) - Ulu, buyuk, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UMRAN: (Ar.) 1. Bayindirlik, ma-murluk. 2. Uygarlik, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
UMUR: (Tur.) - Gorgu, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UMURAL: (Tur.) Er. - Gorgu, bilgi, deneyim kazan.
UMURALP: (Tur.) Er. - Gorgulu, bilgili, yigit.
UMURBAY: (Tur.) Er. - Gorgulu, bilgili, saygin kisi.
UMURBEY: (Tur.) Er. - Gorgulu, bilgili, kisi.
UMUT: (Tur.) - Ummaktan dogan, guven duygusu, umit. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
UNAN: (Tur.) 1. Sadakat, baglilik. 2. Hak. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNAT: (Tur.) - Dogru yolu tutan. Akilli. Ergin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNGAN: (Tur.) Er. 1. Onmus kisi, mutlu. 2. Yurekli, yigit kisi.
UNSUR: (Ar.). - Oge, ilke, eleman. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
URAL: (Tur.) Er. - Hazar denizine dokulen, irmak ve siradag.
URALP: (Tur.) Er. - Kentli yigit.
URALTAN: (Tur.) Er. - Ur - altan.
URALTAY: (Tur.) Er. - Ur - altay.
URAM: (Tur.) Er. - Buyuk, genis yol.
URAN: (Tur.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
URANDU: (Tur.) Er. 1. Seckin, secilmis. 2. Hayirli.
URANGU: (Tur.) Er. - Savasci, savaskan.
URAZ: (Tur.) Er. - Sans, talih.
URAZA: (Ar.)Er. 1. Hediye, armagan. 2. Konuga cikarilan yiyecek.
URGUN: (Tur.) Er. 1. Vurulan, vurulmus. Vurgun, asik. 2. Gizli.
URHAN: (Tur.) Er. - Yuksek rutbeli han.
URKAN: (Tur.) Er. 1. Kale hendegi. 2. Sehir, kent. 3. Yuksek ve korunakli yer.
URLUK: (Tur.) Er. - Aile, soy sop. Tohum.
URUC: (Ar.) - Yukari cikma, yukselme, agma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
URUK: (Tur.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kusak, soy.
URUZ: (Tur.) Er. - Hedef, amac, gaye.
URVE: (Tur.) - Kulp, saglam. Urvetu'l-Vuska, saglam kulp. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir. Sahabe adlarindandir: Urve b. ez-Zubeyr.
URZA: (Ar.) - Hedef, amac. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
USAL: (Tur.) Er. 1. Gamsiz, kedersiz, keyfine duskun. 2. Onemsiz.
USALAN: (Tur.) Er. - Akil alan, akilli.
USALP: (Tur.) Er. - Akilli yigit.
USARE: (Tur.) Ka. - Ozsu.
USBAY: (Tur.) Er. - Akilli, saygin kisi.
USBERK: (Tur.) Er. - Simsek gibi parlak akilli kimse.
USBEY: (Tur.) Er. - Akilli kisi.
USER: (Tur.) Er. - Akilli kisi.
USHAN: (Tur.) Er. - Akilli hukumdar.
USKAN: (Tur.) Er. - Akilli soydan gelen.
USLU: (Tur.) - Akilli, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
USLUER: (Tur.) Er. - Akilli, olgun kisi.
USMAN: (Tur.) Er. - Akilli, zeki kimse.
USUM: (Tur.) Er. - Akilli.
USUN: (Tur.) - Huzun. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
USUNBIKE: (Tur.) Ka. - Huzunlu hanim.
UTARID: (Ar.) - Merkur. Erkek ve kadin adi olarak kullanilir. - Turk dil kuralina gore "d/t"
olarak kullanilir.
UTBE: (Ar.) Er. - Meshur sahabelerden bazilarinin ismi.
UTKAN: (Tur.) Er. 1. Zafer kazanmis, muzaffer. 2. Serefli, onurlu soydan gelen.
UTKU: (Tur.) - Bircok emek ve tehlikelerden sonra ulasilan, mutlu sonuc, zafer. - Erkek ve kadin
adi olarak kullanilir.
UTMAN: (Tur.) Er. - Serefli, edepli, terbiyeli kimse.
UYAR: (Tur.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun egen, uysal, nazik kimse.
UYARALP: (Tur.) Er. - Uysal, nazik yigit.
UYAREL: (Tur.) Er. - Uyar el.
UYGAN: (Tur.) Er. - Uyumlu, uyan.
UYGAR: (Tur.) - Kulturlu, egilimli, gorgulu, medeni. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UYGU: (Tur.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UYGUN: (Tur.) 1. Yakisir, yarasir, elverisli, yararli. 2. Oranli. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
UYGUNEL: (Tur.) Er. - Uygun el.
UYGUNER: (Tur.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu.
UYGUR: (Tur.) 1. Orta Asya'da buyuk devlet ve uygarlik kurmus, yazili anitlarla sanat yapitlari
birakmis olan bir Turk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UYGURALP: (Tur.) Er. - Uygar yigit. Uygur'a mensup kisi.
UYSAL: (Tur.) - Yumusak basli, uyumlu, boyun egen. Terbiyeli. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
UYUN: (Ar.) - Gozler. Pinarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UZ: (Tur.) 1. Iyi, guzel. Uygun, dogru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akilli, anlayisli.
4. Yakin, icten. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UZALP: (Tur.) Er. - Iyi, temiz, akilli, anlayisli yigit.
UZAY: (Tur.) - Butun varliklarin icinde bulundugu sonsuz bosluk. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
UZBAY: (Tur.) Er. - Iyi, becerikli, temiz, akilli ve saygin kisi.
UZCAN: (Tur.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan.
UZEL: (Tur.) - Usta, becerikli kisi. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UZER: (Tur.) Er. - Becerikli, akilli kisi.
UZGOREN: (Tur.) Er. - Gercegi onceden gorebilen.
UZHAN: (Tur.) Er. - Ulke ve halkina faydali olan.
UZKAN: (Tur.) Er. - Erdemli soydan gelen.
UZLET: (Ar.) Er. - Bir kenara cekilip toplum yasayisindan ayri kalma.
UZMA: (Ar.) - Buyuk, en buyuk. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UZMAN: (Tur.) - Belli bir is ya da konuda bilgi, gorus ve becerisi olan kimse. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
UZSAN: (Tur.) Er. - Becerisi ve diger iyi nitelikleriyle taninan.
UZSOY: (Tur.) Er. - Iyi nitelikli soydan gelen.
UZTAN: (Tur.) Er. - Uz - tan.
UZTAS: (Tur.) Er. - Uz - tas.
UZTAV: (Tur.) Er. - Uz - tav.
UZTAY: (Tur.) Er. - Uz - tay.
UZTEKIN: (Tur.) Er. - Uz - tekin.
-UUBAB:
(Ar.) Er. - Siddetli, taskin sel suyu.
UBABE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ubab).
UBEY: (Ar.) Er. - Sahabedendir. Ubey b. Ka'b.
UBEYDULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in kulu.
UBEYD: (Ar.) Er. Kole, kolecik, kul.- Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.
UBEYDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ubeyd).
UBHET: (Ar.) Er. - Buyukluk, ululuk.
UCEL: (Tur.) 1. Yuce, yuksek. 2. Arka. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UCER: (Tur.) Er. - Uc er.
UCGUL: (Tur.) Ka. 1. Yaban yoncasi. 2. Uc gul.
UCOK: (Tur.) Er. - Oguz destanina gore sol kolda bulunan 12 Oguz boyuna verilen ad.
UFTADE: (Fars.) Ka. 1. Dusmus, duskun. 2. Asik.
UFTADEGI: (Fars.) Er. - Duskunluk.
UGE: (Tur.) - Unlu, sohretli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UKE: (Tur.) - Onur, seref. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UKSUM: (Ar.) Ka. - Cayiri, cimeni cok guzel bahce.
ULEZ: (Tur.) 1. Batmakta olan gunes. 2. Salgin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULFER: (Ar.) - Buyuk su, irmak. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULFET: (Ar.) 1. Alisma, kaynasma. 2. Gorusme, konusma. 3. Dostluk, arkadaslik. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
ULGEN: (Tur.) 1. Yuce, yuksek, ulu. 2. Iyilik tanrisina verilen ad. - Isim olarak kullanilmaz.
ULGENALP: (Tur.) Er. 1. Yuce, ulu, yigit. 2. Ulgen - alp.
ULGENER: (Tur.) Er. Yuce, ulu kimse. - Ulgen - er.
ULGER: (Tur.) - Kumas vb. seylerdeki ince tuy. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULGU: (Tur.) Er. 1. Yakisikli kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavir.
ULKE: (Tur.) 1. Bir devletin egemenligi altinda bulunan yerlerin tumu. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
ULKEM: (Tur.) Yurdum, vatanim. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULKEN: (Tur.) - Senin yurdun, senin vatanin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULKENUR: (Tur.) - Yurdunu aydinlatan isik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULKER: (Tur.) - Boga burcunda yedi yildizdan biri. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULKU: (Tur.) - Amac edinilen, ulasilmak istenilen sey. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULKUM (Tur.) - Amacim, ulasmak istedigim sey. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULKUMEN: (Tur.) Er. - Ulkusu olan. bir ulkuye bagli olan kimse.
ULKUSEL: (Tur.) - Ulku ile ilgili, ulku niteliginde. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ULMEN: (Tur.) Er. - Denizci, deniz adami.
UMERA: (Ar.) Er. - Beyler, emirler.
UNAN: (Ar.) - Inleme, nalan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSA: (Ar.) Ka. - Kadin, kiz, nisa.
UMIT: (Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UMMET: (Ar.) - Bir peygambere inananlarin hepsi. Islam dinine bagli olanlarin hepsine
verilen ad.
UMMIYE: (Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili.
UMMUHAN: (Ar.) Ka. – Hukumdar anasi.
UMNIYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. Istek, arzu. 3. Niyet.
UMRAN: (Tur.) - (bkz. Umran). -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNAL: (Tur.) 1. Adin duyulsun, tanin, un kazan. 2. Un al. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
UNALAN: (Tur.) Er. - Adi duyulmus, un kazanmis.
UNALDI: (Tur.) Er. - Un aldi.
UNALMIS: (Tur.) Er. - Un ve san kazanmis.
UNALP: (Tur.) Er. - Taninmis, unlu, yigit.
UNAY: (Tur.) - Ay gibi taninmis, unu parlak, sohretli.
UNEK: (Tur.) Er. 1. Kahraman, yigit. 2. Unlu taninmis.
UNER: (Tur.) Er. - Taninmis, unlu yigit.
UNGORMUS: (Tur.) Er. - Un gormus.
UNGUN: (Tur.) Er. - Un gun.
UNGUR: (Tur.) Er. - Magara.
UNKAN: (Tur.) Er. - Taninmis soydan gelen, soylu kan.
UNLEM: (Tur.) - Ses, seda, cagri. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNLU: (Tur.) - Taninmis, adi duyulmus sohretli, sanli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNLUER: (Tur.) Er. - Taninmis, unlu kimse.
UNLUOL: (Tur.) Er.- Adin duyulsun, un kazan.
UNLUSOY: (Tur.) Er. - Taninmis soydan gelen.
UNSAC: (Tur.) Adin duyulsun, unlen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSAL: (Tur.) - Adin duyulsun. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSAN: (Tur.) - (bkz. Unsal). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSEV: (Tur.) - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSEVEN: (Tur.) - Un seven. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSEVER: (Tur.) - Un sever. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSEVIN: (Tur.) - Un sevin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNSI: (Ar.) Er. 1. Alismis, sokulgan. 2. Arkadas, dost.
UNSIYYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Unsi).
UNUVAR: (Tur.) 1. Unu var. 2. Unlu taninmis. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNVER: (Tur.) - Unlen, taninmis ol, insan ol. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
UNVERDI: (Tur.) Er. - Un verdi. -(bkz. Unver).
UNVEREN: (Tur.) Er. - Un veren.
UNZIL: (Ar.) Er. - Gonderilmis, indirilmis, inzal olunmus.
UNZILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Unzil).
URMEGUL: (Tur.) Ka. - Sarmasik.
URUN: (Tur.) 1. Uretilen, yararli sey, topraktan elde edilen. 2. Yapit, eser. 3. Sik orman. 4.
Cokluk, bolluk. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
URUNAY: (Tur.) Ka. - Urun ay.
URUNDU: (Tur.) Er. - Secilmis, seckin.
URUNDUBAY: (Tur.) Er. - (bkz. Urundu).
USGEN: (Tur.) Er. 1. Yuksek. 2. Gelismis.
USTAM: (Ar.) Er. 1. Altin veya gumusten yapilmis at eyeri. 2. Emin, guvenilir.
USTAY: (Tur.) Er. - Ay gibi yuksek yuce.
USTEK: (Tur.) Er. - Yuksek, yuce.
USTEL: (Tur.) Er. - (bkz. Ustek).
USTER: (Tur.) Er. - Cok degerli kimse.
USTUN: (Tur.) 1. Benzerlerine gore daha yuksek bir duzeyde olan, onlari geride birakan. 2.
Yenen, galip gelen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
USTUNBAY: (Tur.) Er. 1. Ustun bay. 2. Seckin, basarili kimse.
USTUNDAG: (Tur.) Er. - Ustun dag.
USTUNER: (Tur.) Er. - Usten - er.
UVEYS: (Ar.) Er. - Isteyen, arzu eden.
UZER: (Tur.) Er. 1. Ust. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sikici, uzucu.
UZEYIR: (Ar.) Er. - Kur'an-i Kerim'de adi gecen, peygamber olup olmadigi konusunda ihtilafli
gorusler bulunan kisi. Tevbe suresi 30. ayette ismi gecer.
UZUM: (Tur.) Ka. - Asmanin taze ya da kuru olarak yenen ve salkim durumunda bulunan
meyvesi.
|
