-DDADAS:

(Tur.) Er. 1. Erkek kardes. 2. Delikanli, babayigit.

DAFI: (Ar.) Er. l. Defeden, gideren. 2. Savan, savusturan, iten.

DAGASAN: (Tur.) Er. - Dagasan.

DAGDELEN: (Tur.) Er. - (bkz. Dagasan).

DAGHAN: (Tur.). - Eski Turklerde dag tanrisi. - Isim olarak kullanilmaz.

DAGTEKIN: (Tur.) Er. - (bkz. Dagasan).

DAHHAK: (Ar.) Er. - Cok gulen, cok gulucu. - Daha cok lakab olarak kullanilir.

DAHI: (Ar.) Er. - Ustun zeka sahibi.

DAHIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Dahi).

DAIM: (Ar.) Er. - Devamli surekli, her zaman.

DALAN: (Tur.) Er. 1. Bicim, sekil. 2. Ince, narin, zarif.

DALAY: (Tur.) Ka. - Deniz.

DALAYER: (Tur.) Er. - Deniz adami.

DALDAL: (Tur.) Er. - Kahraman, yigit-

DALGA: (Tur.). 1. Denizin yel esince oynayip kabarmasi. 2. Denizde hareketli su kutlesi. -

Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DALOKAY: (Tur.) Er. - Cok begenilen.

DALYA: (Tur.) Ka. - Yildiz cicegi.

DAMAN: (Fars.) Er. 1. Etek. 2. Bir dag silsilesinin eteginde uzanan bolge.

DAMLA: (Tur.) Ka. 1. Bir sividan ayrilarak dusen parca halinde, kucuk miktar, katre. 2. Belli

miktarlarda akitilarak kullanilan ilac.

DANA: (Fars.) Er. 1. Bilen, bilici, bilgin.

DANIS: (Fars.) Er. 1. Bilim, bilgi, ilim. Ehl-i danis: Bilgi sahipleri. Danis-Merd: Bilgili,

Tanzimattan once kadilarin yaninda stajer olarak calisan kimse. - Danismend: Sultan

Meliksah'in alimlerinden emir Danismend'in kurmus oldugu bir Turk devlet ve sulalesi.

DANIYAL: (Ibr.) Er. - Ben-i Israil peygamberlerinden biri. "Tanri benim yargicimdir"

anlamina gelir. Iki tane Daniyal vardir: a) Babillilcre esir olmus genc Daniyal, b) Hz. Nuh ile

Hz. Ibrahim arasinda gecen zamanda yasayan Daniyal.

DARCAN: (Tur.) Er. 1. Aceleci, sikintili. 2. Serce.

DAREKUTNI: (Ar.) Er. - Ebu'l-Hasen Ali b. Omer. Taninmis muhaddislerdendir (917-995)

yillan arasinda yasamis 80 yasinda Bagdat'ta vefat etmistir. Hadis sahasinda kiymetli eserleri

vardir.

DARGA: (Tur.) Er. - Baskan, lider.

DARIMI: (Ar.) Er. - Ebu Muhammed b. Abdurrahman. Hadis bilgini. Muslim ve Ebu Isa

hadislerini Darimi'den aldiklarini soylerler. En meshur eseri Camiu's-Sahih'dir.

DAVUD: (Ibr.) Er. Kendisine kitap olarak Zebur'un gonderildigi buyuk peygamberlerden biri.

Kur'an-i Kerim'de 16 yerde ismi gecer. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.

DEDE: (Tur.). 1. Ana ve babanin babasi. 2. Ced, ata. 3. Cok yasli kimse. 4. Mevlevilikte cile

doldurmus, dervislik gayesine erismis ve dergahta hucre sahibi olmus kimse. 5. Bektasilerde

seyh, baba. - Orfte isim olarak kullanilirken, daha cok lakap olarak kullanilir.

DEFINE: (Ar.) Ka. 1. Yere gomulmus, kiymetli esya. 2. Kiymet ve degeri olan kimse veya

mal.

DEFNE: (Yun.) Ka. - Akdeniz ikliminde yetisen, yapraklan sert ve ust yuzleri parlak acik sari

cicek ve guzel kokan defnegillerden bir agac.

DEGER: (Tur.). 1. Bir seyin tam karsiligi, kiymet, baha. 2. Layik. 3. Bir seyin sahip oldugu

yuksek vasif. 4. Ehliyet, kabiliyet. 5. Kadir, itibar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DEHNA: (Ar.). - Kizil. Kumun rengi dolayisiyla Arabistan'da issiz iller adiyla anilan bir

colun adi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DEHRI: (Ar.). - Dunyanin sonsuzluguna inanip oteki dunyayi inkar eden, ruhun da cesetle

birlikte oldugune inanan. Materyalist. Isim olarak kullanilmaz.

DELAL: (Ar.). - Insana hos, sevimli gorunen hal, naz, isve. -Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

DELFIN: (Yun.). - Yunus baligi. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DELISTAN: (Tur.) Ka. - Ilkbaharda birdenbire kabarmis bahce. Gelismis, icinde her turden

bitki bulunan, karisik bahce.

DEMET: (Tur.) Ka. 1. Baglanarak, olusturulan deste. 2. Bicilip baglanmis ekin. 3. Bir

kaynaktan cikan isiklarin meydana getirdigi isik destesi, hazne.

DEMIR: (Tur.) Er. - Dayanikli ve kullanis sahasi genis, mavimsi esmer renkli bir maden.

DEMIRAG: (Tur.) Er. – Demirden ag.

DEMIRALP: (Tur.) Er. - Demir gibi saglam ve yigit.

DEMIRAY: (Tur.) Er. - Demir gibi.

DEMIRCAN: - (bkz. Demirag).

DEMIRDELEN: - (bkz. Demirag).

DEMIREL: (Tur.) Er. - Demir gibi guclu eli olan.

DEMIRER: (Tur.) Er. - Demir gibi guclu kimse.

DEMIRHAN: (Tur.) Er. - Guclu hukumdar.

DEMIRKAN: (Tur.) Er. - Guclu soydan gelen.

DEMIRMAN: (Tur.) Er. - Demir gibi guclu saglam kimse.

DEMIROZ: (Tur.) Er. - Ozu demir gibi guclu olan.

DEMIRSAH: - (bkz. Demirhan).

DEMIRTEKIN: - (bkz. Demirhan).

DEMIRTUG: - (bkz. Demirtekin).

DEMREN: (Tur.) Er. - Okun ucuna gecirilen demir ya da kemik parcasi.

DENGIZ: (Tur.) Er. - (bkz. Deniz).

DENGIZER: (Tur.) Er. - Denizci.

DENIZ: (Tur.) Ka. 1. Buyuk su kutlesi. 2. Buyuk su kutlesindeki dalgalanma.

DENIZALP: (Tur.) Er. - Yigit denizci.

DENIZCAN: (Tur.) Er. - (bkz. Denizalp).

DENIZER: (Tur.) Er. - Deniz adami, denizci.

DENIZHAN: (Tur.) Er. 1. Denizlerin hakimi, yoneticisi. 2. Eski Turklerde Deniz tanrisi. - Isim

olarak kullanilmaz.

DERBEND: (Ar.) Er. - Kapilar kapisi.

DEREM: (Fars.). - Para, akce. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DEREN: (Tur.) Ka. - Derleyen, toplayan, ekini bicip toplayan.

DERIM: (Tur.). - Cadir. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DERKAVA: (Ar.) Er. - Afrika'nin kuzeybatisinda, Fas-Cezayir'i icine alan musluman tarikatlarin

genel adi.

DERKAVI: (Ar.) Er. - Derkava'ya mensup. - (bkz. Derkava).

DERMAN: (Fars.) Er. 1. Ilac. Care. 2. Takat, kuvvet, guc.

DERSU: (Tur.). - Hepsi, kamilen, bastan basa hep. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DERVIS: (Fars.) Er. 1. Allah icin alcakgonullulugu ve fukaraligi kabul eden veya bir tarikata

bagli bulunan kimse. 2. Fakir ve muhtac kimse. 3. Daha cok lakap olarak kullanilir.

DERYA: (Fars.) Ka. - Deniz, buyuk nehir.

DERYAB: (Fars.). - Akilli, anlayisli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DERYACE: (Fars.) Ka. 1. Kucuk deniz. 2. Gol.

DERYADIL: (Fars.) Ka. - Gonlu genis, herseyi hos goren.

DERYANUR: (f.a.i.) Ka. - Nur denizi, deryasi.

DESEN: (Fran.) Ka. 1. Renksiz cizim. 2. Kumas sekli.

DESTAN: (Fars.) Ka. 1. Hikaye, kissa. 2. Hile, mekr, tenvir. 3. Rustem'in babasinin lakabi.

DESTE: (Fars.) Ka. 1. Demet, tutam, takim. 2. Kabza, tutacak yer. 3.On yapraklik altin varak

defteri.

DESTEGUL: (Fars.) Ka. - Gul demeti, destesi.

DEVA: (Ar.). - Ilac. Care, tedbir. – Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DEVAN: (Fars.) Er. 1. Kosan, segirten, hizli yuruyen. 2. Kosmak. Suratle, hizla gitmek.

DEVLEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin mutlulugu, uguru, buyuklugu. - Turk dil kurali acisindan

"d/t" olarak kullanilir.

DEVLET: (Ar.). - Bir hukumet dairesinde teskilatlandirilmis olan siyasi topluluk. - Erkek ve

kadin adi olarak kullanilir. Devlet Giray: Kirim hani (1530-1577). Mubarek Giray'in oglu.

DEVLETSAH: (Fars.) Er. - XV. yy. yetisen en taninmis Iran edebiyatcisi.

DEVRAN: (Ar.) Er. 1. Dunya, felek. 2. Zaman. 3. Talih, yazgi.

DEVRIM: (Tur.) Er. 1. Hareket halinde bir seyin bir egri cizerek donmesi, devretmesi. 2.

Koklu degisiklik, inkilap. 3. Eski oldugu fark edileni yikip yerine yeni oldugu farz edileni

koymak. 4. Ihtilal.

DIBA: (Fars.) Ka. 1. Alacali ipek kumas. 2. Atlas.

DIBACE: (Fars.) Ka. 1. Kitabin baslangic kismi, onsoz. 2. Kitaplarin suslu sayfalari.

DICLE: (Tur.). - Yakindogu'nun Turkiye'den dogan ve Mezopotamya'dan Basra Korfezine

dokulen nehirlerden biri. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DICLEHAN: (Tur.) Er. - Dicle'nin hukumdari.

DIDAR: (Fars.) Ka. 1. Yuz, cehre. 2. Gorme, gorusme. 3. Gorus kuvveti. 4. Acik meydanda.

DIDE: (Fars.) Ka. 1. Goz. 2. Gozcu. 3. Gozbebegi. 4. Gozucu.

DIDEM: (Fars.) Ka. - Gozum.

DIHYE: (Ar.) Er. - Dihye b. Halife. Kelbi kavmine ait, Hz. Rasûlullah (s.a.s)'in ticaret ortagi.

Hos tavirli, kibar, zengin bir tacir. Cebrail (a.s.)'in bazen Dihyetu'l-Kelbi suretinde vahiy

getirdigi rivayet olunur.

DIKCAM: (Tur.) Er. - Cam gibi uzun. Metanetli.

DIKMEN: (Tur.) Er. 1. Koni biciminde sivri tepe. 2. Daglarin en yuksek yeri. 3. Yayla.

DILAN: (Fars.). - Gonuller, yurekler. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DILARA: (Fars.) Ka. 1. Gonul alan, gonul kapan, gonul oksayan, gonlu dinlendiren. 2.

Bugun elde ornegi olmayan eski Turk murekkep makamlarindan biri.

DILAVER: (Fars.) Er. - Yigit, yurekli.

DILAVIZ: (Fars.) Ka - Gonlun takildigi, gonule takilan.

DILAY: (Fars.) Ka. - Gonlu aydinlatan ay.

DILAZAD: (Fars.) Er. - Gonlu bir seyle ilgili olmayan, gonlu rahat. Ozgur.

DILBAZ: (Fars.) Ka. 1. Gonul eglendiren. 2. Guzel soz soyleyen. 3. Yuze hos gorunen.

DILBER: (Fars.) Ka. - Gonul alip goturen, guzel.

DILBERAN: (Fars.) Ka. - Dilberler, guzeller.

DILBESTE: (Fars.) Ka. - Gonul baglamis, asik.

DILDAR: (Fars.) Ka. 1. Birinin gonlunu almis, sevgili. 2. Abdulbaki Dede'nin terkib ettigi 7

makamdan biri.

DILDEREN: (Fars.) Ka. - Sevgi toplayan, gonul alan, begenilen.

DILEFRUZ: (Fars.) Ka. - Gonul aydinlatan. - (bkz. Dilfuruz).

DILEK: (Tur.) Ka. 1. Dilenen sey, arzu, istek. 2. Isteme, arzu etme, dileme.

DILEM: (Fars.) Ka. - Gonul ilaci.

DILERCAN: (Fars.) Er. - Dilekte, istekte bulunan.

DILFERAH: (Fars.) Ka. - Gonlu ferah, sevincli.

DILFEZA: (Fars.) Ka. - Gonlu genisleten, gonlu artiran.

DILFURUZ: (Fars.) Ka. - Gonule ferahlik veren, sevindiren.

DILGE: (Tur.). - Guzel konusan kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DILHAN: (Fars.) Er. - Gonulden soyleyen, icten konusan.

DILHUN: (Fars.) Er. - Ici kan aglayan.

DILKESTE: (Fars.) Ka. - Gonul cekici.

DILMAN: - (bkz. Dilmen).

DILMEN: (Fars.) Ka. 1. Guzel. 2. Guzel dil bilen, konusan, soz soyleyen.

DILNUR: (Fars.) Ka. - Gonlu nurlu.

DILRAH: (Fars.) Ka. - Gonul yolu.

DILRUBA: (Fars.) Ka. 1. Gonul kapan, gonul alan. 2. Tahminen 2 asirlik bir makam.

DILSAFA: (Fars.) Er. - Gonlu sen, rahat, dertsiz.

DILSAZ: (Fars.) Er. - Gonul yapan.

DILSUZ: (Fars.) Ka. - Gonul yakan, yurek yakici.

DILSAD: (Fars.) Ka. - Gonlu hos, sevilmis.

DILSAH: (Fars.) Er. - Gonul hukumdari, sahi.

DILSUKUFE: (Fars.) Ka. - Gonul cicegi.

DINC: (Tur.) Er. - Gucu kuvveti yerinde ve saglikli.

DINCAY: (Tur.) Er. - Kuvvetli ay.

DINCER: (Tur.) Er. - Kuvvetli kimse, genc, erkek, yigit.

DINDAR: (f.a.i.) Er. - Allah'a inanmis, baglanmis olan kimse.

DIRAHSAN: (Fars.) Ka. - Parlak, parlayan.

DIRAYET: (Ar.). - Zeka, bilgi, kavrayis. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DIREM: (Fars.) Er. 1. Akca, para. 2. Gumus para.

DIRENC: (Tur.) Er. - Karsi koyan kuvvet, mukavemet.

DIRICAN: (Tur.) Er. - Guclu, canli kimse.

DIRIG: (Fars.) Er. - Esirgeme, acima.

DIRSEHAN: (Tur.) - Dede Korkut hikayelerinde, cocugu olmadigi icin hor gorulen sonra da

Bogac Han adinda yigit bir ogula sahip olan kahramanin adi.

DIZDAR: (Fars.) Er. - Kale muhafizi.

DOGA: (Tur.) Er. - Tabiat karsiligi olarak kuraldisi uydurulmus kelime.

DOGAN: (Tur.) Er. - Kartalgillerden, alistirilarak kus avinda kullanilan, yirtici bir kus.

DOGANALP: - (bkz. Dogan).

DOGANAY: (Tur.) Er. - Ayin ilk gunleri.

DOGANBEY: (Tur.) Er. - Dogan gibi atik ve cesur bey. Dogan bey: Nigbolu kalesini

haclilara karsi koruyan Osmanli beyi Yildirim Bayezid donemi.

DOGANBIKE: - (bkz. Dogan).

DOGANER: (Tur.) Er. - Guclu, kuvvetli, yigit.

DOGANGUN: (Tur.) Er. - Sabahin ilk isiklan.

DOGANHAN: - (bkz. Doganbey).

DOGANNUR: (Tur.) Ka. - Nurun dogmasi.

DOGANTEN: (Tur.) Er. - Safak vakti.

DOGAY: (Tur.) Er. - Ayin dogmasi.

DOGU: (Tur.) Er. 1. Dogma bolgesi. 2. Gunesin dogdugu yon, sark.

DOGUHAN: (Tur.) Er. - Dogu ulkesinin hukumdari, hakimi.

DOGUKAN: (Tur.) Er. - (bkz.. Doguhan).

DOLUNAY: (Tur.). - Tam yuvarlak halde gorunen ay, bedir, bedr-i tam. -Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

DORUK: (Tur.) Er. - Tepe, agac tepesindeki korpe filiz.

DOYUM: (Tur.) Ka. - Ganimet almis.

DONDU: (Tur.) Ka. 1. Henuz evlenmemis kiz. 2. Orfte devamli erkek cocugu olan ailenin

son dogan cocugu kiz olursa dondu adini koyarlardi.

DONE: (Tur.) Ka. - Karsi ziyarette bulunma. - (bkz. Dondu).

DUCIHAN: (Fars.) Ka. - Iki cihan, dunya ve ahirct.

DUDU: (Fars.) Ka. 1. Hanim, kucuk kardes. 2. Papagan, tuti. Bir papagan cinsi. 3. Abla, yasli

ermeni kadin.

DUHA: (Ar.). 1. Kusluk vakti. 2. Kur'an-i Kerim'de 93. surenin ismi. -Kiz ve erkek adi olarak

kullanilir.

DUHTER: (Fars.) Ka. - Kerime, kiz.

DUMRUL: (Tur.) Er. - Dede Korkut hikayelerinde gecen bir kahramanin adi.

DURALI: - (bkz. Dursunali).

DURAK: (Tur.) Er. 1. Yolu tasiyan araclarin duzenli olarak durduklari yer. 2. Durma,

dinlenme. 3. Cumle sonuna konulan nokta.

DURAN: (Tur.) Er. - Hareketsiz halde bulunan, sabit.

DURANAY: (Tur.) Ka. - Ayin en uzun sure gokyuzunde kaldigi zaman.

DURCAN: (Tur.) Er. - Canli kal, omrun uzun olsun.*

DURDU: (Tur.) Ka. - (bkz. Dursaliha).*

DURHAL: (Tur.) Er. - Hal uzere kal, oldugun gibi kal*

DURKADIN: , Tur.) Ka. - (bkz. Dursaliha).*

DURKAYA: (Tur.) Er. - Cocuklari devamli olen ailelerin yeni dogan cocuklarina verdikleri isim.*

DURMUS: (Tur.) Er. - (bkz. Dursun).*

DURNA: (Tur.) Er. - Bir cins kus. Turna.

DURSALIHA: (t.a.i.) Ka. - Erkek cocugu olmayan ailelerin en son dogan kiz cocuklarina

verdikleri ad.*

DURSUN: (Tur.) Er. - Cocuklari devamli olen ailelerin yeni dogan cocuklarina verdikleri ad. *

DURSUNALI: (t.a.i.) Er. - Kiz cocugu olmayan ailelerin en son dogan erkek cocuklarina

verdikleri isim.*

DURU: (Tur.) Ka. - Saf, berrak.

DURUALP: (Tur.) Er. - Ozu temiz yigit.

DURUCAN: (Tur.) Er. - (bkz. Durualp).

DURUGUL: (Tur.) Ka. - Temiz, saf gul.

DURUHAN:. - (bkz. Durualp).

DURUKAN: - (bkz. Durualp).

DURUL: (Tur.) Er. 1. Berrak, saf duruma gel. 2. Dibe coken sey, tortu.

DURUSAN: (Tur.) Er. - Temiz olarak taninmis kimse.

DURUSOY: - (bkz. Durusan).

DUYGU: (Tur.) Ka. 1. His. 2. Duyulan, isitilen, hissedilen sey.

DUYSAL: (Tur.) Ka. - Duymakla, hissetmekle ilgili olan.

DUCANE: (Ar.) Er. - sahabe-i kiramdan onemli bir sahsiyetin adi.

DUDEN: (Tur.). 1. Yer altinda akan sularin kirecli tabakalari eriterek meydana getirdikleri tabii

kuyu. 2. Bataklik, girdap. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

DULFIN: (Ar.) Ka. - Arap astronomlari tarafindan Delphinus yildiz kumesine verilen isim.

DUNDAR: (Fars.) Er. 1. Eski Fars hukumdari. 2. Arkayi gozeten, koruyan asker.

DURDANE: (Fars.) Ka. 1. Inci tanesi. 2. Sevgili, kiymetli.

DUREFSAN: (Fars.) Ka. 1. Inci serpen. 2. Inci gibi soz soyleyen agiz.

DURIYYE: (Ar.) Ka. 1. Inci gibi parlayan, parlak. 2. Pariltili yildiz.

DURNUR: (Fars.) Ka. - Inci isigi.

DURRE: (Ar.) Ka. - Inci tanesi.

DURUST: (Fars.) Er. 1. Dogru, duzgun, saglam. 2. Butun, tam.

DURVES: (Fars.) Ka. - Inci gibi.

DUZEY: (Tur.). - Seviye karsiligi olarak uydurulmus olmayan. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

DUZGUN: (Tur.). 1. Girintisi, cikintisi, puruzu olmayan. 2. Duzeltilmis, tesviye edilmis. 3. Iyi

duzen verilmis. 4. Intizamli, nizamli. 5. Yolunda, rayinda. 6. Kadinlarin yuzlerine surdukleri

beyaz veya kirmizi boya. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

· Eski Turk adetlerinden olan bu tur temenni ifade eden isimler ve bu isimlerden bir seyler beklemek

islam'da kadere riza anlayisina ters oldugu icin yersiz ve mesnedsiz seylerdir