-O&OOBA:
(Tur.) Er. 1. Cadirlarda yasayan gocebe ailelerin meydana getirdigi topluluk. 2.
Genellikle bolmeli gocebe cadin. 3. Yabanci. 4. Zeka ya da yetenekleri olaganustu isler
basaracak kadar ustun olan kimse, dahi. 5. Ova.
OBUZ: (Tur.) Er. 1. Su kaynagi. 2. Akarsulardan olusan kucuk derecik. 3. Iki derenin
birlestigi dar yer. 4. Karlarin erimesiyle olusan ufak dere.
ODHAN: (Tur.) Er. - Atak, hareketli ve canli lider.
ODKAN: (Tur.) Er. 1. Canli, coskulu kimse. 2. Ates kanli. 3. Atak. Delidolu
ODMAN: (Tur.) Er. - Ates gibi canli, coskulu, hareketli kimse.
OFLAS: (Tur.) Er. - (bkz. Oflaz).
OFLAZ: (Tur.). 1. Iyi, guzel, eksiksiz, tam. 2. Gurbuz, yakisikli, guzel giyinen. 3. Becerikli.
4. Eflatun rengi. 5. Ise yarar uygun. 6. Cesur kabadayi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OFLAZER: (Tur.) Er. - Oflaz er. Gurbuz, becerikli, eksiksiz, yigit.
OGAN: (Tur.). - (bkz. Okan).
OGANER: (Tur.) Er. - Ogan er.
OGUN: (Tur.). - Animsanan belirli bir gunde dogan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OGANER: (Tur.) Er. - Ogan er.
OGANSOY: (Tur.) Er. - Ogan soy.
OGUC: (Tur.) Er. 1. Oymak. Hisim, akraba. 2. Bereket.
OGUR: (Tur.) Er. 1. Ugur. 2. Samimi, icten dost. 3. Bir sey yapabilmek icin ele gecen zaman
ya da elverisli durum.
OGURALP: (Tur.) Er. - Samimi, icten yigit.
OGURATA: (Tur.) Er. - Ugurlu ata.
OGUS: (Tur.) Er. - Erkek cocuk.
OGUZ: (Tur.) Er. 1. Mubarek, saf ve iyi yaratilisli. 2. Genc, saglam, guclu. 3. Anlayisi kit,
bon. 4. Koylu. Tosun. 5. Turk efsanelerinde gecen buyuk bir kahraman. Buyuk bir Turk boyu.
OGUZALP: (Tur.) Er. - Oguz boyundan, yigit, savasci.
OGUZATA: (Tur.) Er. 1. Oguz'a mensup, guclu yigit baba. 2. Oguz kahramani.
OGUZBALA: (Tur.) Er. 1. Oguz cocugu. 2. Yigit gurbuz cocuk.
OGUZBAY: (Tur.) Er. - Oguz bay.
OGUZCAN: (Tur.) Er. - Oguz can.
OGUZER: (Tur.) Er. - Oguz er.
OGUZHAN: (Tur.) Er. 1. Yigit han, hakan. 2. Oguz boylarinin efsanevi kahramani.
OGUZKAN: (Tur.) Er. - Damarlarinda Oguz kani tasiyan.
OGUZMAN: (Tur.) Er. - Guclu, saglam, iyi yurekli, dost kimse.
OGUZTAN: (Tur.) Er. - Gorkemli, aydinlik.
OGUZTUZUN: (Tur.) Er. 1. Saglam, yigit. 2. Yumusak huylu, sakin.
OKAN: (Tur.) Er. 1. Anlayisli. Anlama, ogrenme. 2. Tanri, oguz.
OKANALP: (Tur.) Er. 1. Anlayisli yigit. 2. Tanrisal gucu olan yigit.
OKANAY: (Tur.) Er. - Okan ay.
OKANDAN: (Tur.) Er. - Tanri'dan gelen, Tanri'nin verdigi.
OKANER: (Tur.) Er. - (bkz. Okanalp).
OKATAN: (Tur.) Er. - Ok atan.
OKATAY: (Tur.) Er. - Ok atay.
OKAY: (Tur.). 1. Baht, talih, sans. 2. Bahtli, talihli. 3. Begenme. 4. Saturn gezegeni. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
OKBAS: (Tur.) Er. - Ok bas.
OKBOGA: (Tur.) Er. - Hizli ve boga gibi guclu.
OKBUDUN: (Tur.) Er. - Birlik icinde olan. Durust soya mensup.
OKCAN: (Tur.) Er. - Canli, hareketli cani tez.
OKCUN: (Tur.) Er. - Uzak, ote, uzakta bulunan.
OKDAG: (Tur.) Er. - Ok dag.
OKDEMIR: (Tur.) Er. 1. Demir gibi saglam ve atak. 2. Demirden yapilmis ok.
OKER: (Tur.) Er. - Hizli, canli, hareketli kimse.
OKERGUN: (Tur.) Er. - Ok ergin.
OKGUC: (Tur.) Er. - Ok gibi guclu ve hizli.
OKHAN: (Tur.) Er. - Hizli, atak ve guclu lider, han.
OKKAN: (Tur.) Er. - Ok kan.
OKMAN: (Tur.) Er. 1. Ok gibi hizli, guclu kimse. 2. Okcu. Kemankes.
OKSAL: (Tur.) Er. - Ok sal.
OKSALMIS: (Tur.) Er. - Ok atmakla meshur.
OKSAR: (Tur.) Er. - Ok atisina hazirlan.
OKSAY: (Tur.) Er. - Ok ve Say'dan birlesik isim.
OKSEV: (Tur.) Er. - Ok ve Sev'den birlesik isim.
OKSEVEN: (Tur.) Er. - Ok seven.
OKSU: (Tur.) Er. - Hizli ve duzenli akan su.
OKSAK: (Tur.) Er. 1. Benzeyis. 2. Benzeyen, andiran.
OKSAN: (Tur.) Ka. - Daima ovulen, begenilen insan ol.
OKTAN: (Tur.) Er. - Ok tan.
OKTAR: (Tur.) Er. - Ok tar.
OKTAY: (Tur.) Er. - Ofkeli, sinirli, kizgin.
OKTUG: (Tur.) Er. - Ok tug.
OKTUNA: (Tur.) Er. - Ok tuna.
OKTURE: (Tur.) Er. - Ok ture.
OKTUREMIS: (Tur.) Er. - Ok turemis.
OKUS: (Tur.) Er. 1. Zeka, akil, anlayislilik (Okus'ten). 2. Cagri, davet.
OKUSLU: (Tur.) Er. - Zeki, akilli, anlayisli.
OKUTAN: (Tur.) Er. - Egitici, ogretmen.
OKUTMAN: (Tur.) Er. - Okutan, ogreten, ogretmen.
OKUYAN: (Tur.) Er. 1. Okumayi seven. 2. Cagiran, davet eden.
OKYALAZ: (Tur.) Er. - Ates gibi canli ve cabuk.
OKYAN: (Tur.) Er. - Ok yan.
OKYANUS: (Yun.) - Ana karalari birbirinden ayiran buyuk deniz. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OKYAR: (Tur.) Er. - Ok yar.
OKYAY: (Tur.) Er. - Ok yay.
OLCA: (Tur.) - Savasta dusmandan ele gecirilen mal, ganimet. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OLCAY: (Tur.) Ka. - Baht, talih, ikbal.
OLCAYTU: (Tur.) Er. - Bahtli, sansli, talihli.
OLCAYTUG: (Tur.) Er. - (bkz. Olcaytu).
OLCUM: (Tur.) l. Eli ise yatkin, becerikli, usta. 2. Kendini oldugundan ustun gosteren. 3.
Hekimlik taslayan kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OLDAC: (Tur.) Er. - Sisman, buyumeye, gelismeye elverisli olan.
OLGAC: (Tur.) Er. - Olgun, yetiskin, iyi gelismis.
OLGUN: (Tur.) - Bilgi, gorgu ve hosgorusu gelismis kimse. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OLGUNAY: (Tur.) - Olgunay, dolunay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir
OLGUNER: (Tur.) Er. - Olgun er. Yetismis, iyi gelismis kimse.
OLGUNSOY: (Tur.) Er. - Taninmis soydan gelen.
OLGUNSU: (Tur.) Er. - Olgunsu
OLSAR: (Tur.) Er. - Adin duyulsun.
OMAC: (Tur.) - Hedef, gaye, amac. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OMAY: (Tur.) 1. Seckin, secilmis. 2. Ozet, oz. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONAR: (Tur.) - Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. Hastaliktan, dertten kurtulan. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
ONARAN: (Tur.) Er. 1. Duzelten, yararli bir duruma getiren. Iyilestiren, tedavi eden. 2.
Basaran, bitiren.
ONAT: (Tur.) 1. Iyi, guzel, duzgun. 2. Iyi yaratilisli. 3. Dogru, durust nitelikli. 4. Kolay. -
Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONATKAN: (Tur.) Er. - Onat kan. Temiz, durust soydan gelen.
ONATSU: (Tur.) Er. - Guzel, durust asker. Nitelikli asker.
ONAY: (Tur.). -Uygun bulma, onaylama. Uygun yerinde. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ONBULAK: (Tur.) Er. - On bulak.
ONGAR: (Tur.) Er. - Kurtulus.
ONGAY: (Tur.) Er. - Kolay.
ONGU: (Tur.) Ka. 1. Gonul rahatligi, mutluluk, saglik. 2. Bayindirlik, gelismislik.
ONGUN: (Tur.) 1. Eksiksiz, tam. 2. Verimli, bol, Bayindir. 3. Kutlu, ugurlu, begenilen. 4.
Kurtulmus, onmus. 5. Gelismis, gurbuz. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONGUNALP: (Tur.) Er. - Kutlu, ugurlu, begenilen yigit.
ONGUNER: (Tur.) Er. - Gelismis, gurbuz genc.
ONGUNSU: (Tur.) Er. - Bol ve gur akan su.
ONGUNER: (Tur.) Er. - Ongun-er.
ONGUNES: (Tur.) Er. - Ongun-es.
ONUK: (Tur.) Er. - Sevgili, aziz.
ONUKER: (Tur.) Er. - Onuk er. Sevilen, sevgili insan, saygi deger.
ONUKTEKIN: (Tur.) Er. - Sevilen, sayilan guvenilir, emin insan.
ONUL: (Tur.) - Iyiles, iyi ol, saglikli ol. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONULTAN: (Tur.) Er. - Iyilestiren, duzelten, sagligina kavusturan.
ONUR: (Tur.) Er. 1. Insanin kendisine karsi duydugu saygi. 2. Baskalarinin gosterdigi sayginin
dayandigi deger, seref.
ONURAD: (Tur.) Er. - Onuruyla taninmis ad.
ONURAL: (Tur.) Er. - San, seref kazan.
ONURALP: (Tur.) Er. - Onuruyla taninmis kimse. Yigit ve onurlu.
ONURHAN: (Tur.) Er. - Onurlu han, hukumdar.
ONURKAN: (Tur.) Er. - Onurlu, soylu kandan gelen.
ONURSAL: (Tur.) Er. - Onurla ilgili. Saygi icin verilen san.
ONURSAN: (Tur.) Er. - Onuruyla taninmis, serefli.
ONURSAY: (Tur.) Er. - Onur say.
ONURSEV: (Tur.) Er. - Onur sev.
ONURSOY: (Tur.) Er. - Onurlu soydan gelen.
ONURSU: (Tur.) Er. - Onur su.
ONURSU: (Tur.) Er. - Onurlu asker.
ORAK: (Tur.) Er. 1. Ekin bicme zamani, hasat. 2. Ekin bicme araci.
ORAL: (Tur.) Er. - Kuleyi, sehri ele gecir, zaptet.
ORALMIS: (Tur.) Er. Kale, sehir almis.
ORAN: (Tur.) Er. 1. Olcu, nispet, derece. Olculu, hesapli. 2. Tahmin. 3. Anlayisli. 4. Abartma,
abarti. 5. Ozel isaret, nisan.
ORAY: (Tur.) 1. Ates gibi kizil renkte ay. 2. Sehirli, sehirde yasayan. -Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ORBAY: (Tur.) Er. - Ordu komutani. Ordu beyi.
ORBEK: (Tur.) Er. - Sehir beyi.
ORBEY: (Tur.) Er. - Bekci muhafiz.
ORCAN: (Tur.) Er. 1. Bey can. 2. Ustun, kidemli kisi.
ORCANER: (Tur.) Er. - (bkz. Orcan).
ORCUN: (Tur.) Er. - Ardillar, halefler.
ORGUN: (Tur.) Er. - Gizli sakli.
ORGUNALP: (Tur.) Er. - Orgun alp.
ORGUNTAY: (Tur.) Er. - Orgun tay.
ORGUL: (Tur.) Ka. - Ates gibi kirmizi renkte gul.
ORGUN: (Tur.) Er. - Sicak gun.
ORGUNALP: (Tur.) Er. - Orgun alp.
ORHAN: (Tur.) Er. - Sehrin yoneticisi, hakimi. Orhan Gazi: Osmanli imparatorlugunun
ikinci padisahi.
ORHON: (Tur.) Er. - (bkz. Orhun).
ORHUN: (Tur.) Er. 1. Orta Asya'da bir irmak. 2. Orta Asya Turklerinin kullandigi en eski
yazi. 3. Yuksek, yuce Hun anlaminda.
ORKAN: (Tur.) Er. - Or kan.
ORKIDE: (Fran.) Ka. - Ciceklerinin guzelligi nedeniyle seralarda yetistirilen degerli bir sus
bitkisi.
ORKUN: (Tur.) Er. - (bkz. Or hun).
ORKUT: (Tur.) Er. - Kutlu, ugurlu sehir.
ORKUTAY: (Tur.) Er. - Or kut ay.
ORTAC: (Tur.) Er. 1. Tepe, ozanlarin bulundugu. 2. Mirasci. 3. Veliaht. 4. Sifat fiiller.
ORTAN: (Tur.) Er. - Ates renginde kizil tan.
ORTANCA: (Tur.) 1. Pek cok turu bulunan sus bitkisi. 2. Yas bakimindan uc kardesin
buyugu ile kucugu arasindaki kardes. Isim olarak kullanilmaz.
ORTUN: (Tur.) Er. - Ortanca kardes.
ORTUNC: (Tur.) Er. - Ates renginde tunc.
ORUC: (Tur.) Er. - Islam'in bes sartindan birisidir. Tan yerinin agarmasindan gunes batana
kadar Allah rizasi icin yiyip icmekten cinsi munasebetten sakinmak. Ibadet. Savm. -Oruc
Reis; Onceleri Cezayir'de olup daha sonra Osmanli donanmasina katilan unlu denizci.
ORUK: (Tur.) Er.l. Aile, oymak. Gocmen olarak gelip bir yere yerlesen. 2. Yol, care, imkan.
ORUN: (Tur.) Er. 1. Ozel, yer. Onemli bir gorevlinin calistigi yer, makam. 2. Gizli, habersiz.
3. Huy, yaratilis.
ORUS: (Tur.) Er. - Eski uygur adlarindandir. "Talih, baht, saadet" anlamindadir.
ORUZ: (Tur.) Er. - Dusun, dusunce.
OSKAN: (Tur.) Er. - Akilli.
OSKAY: (Tur.) - Neseli, mutlu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OSMAN: (Ar.) Er. 1. Bir tur kus ya da ejderha. 2. Hz. Muhammed (s.a.s)'in damadi ve Hz.
Omer'den sonra devlet baskani olan III. halife. 3. Osmanli devletinin kurucusu, Osman Gazi.
OTAC: (Tur.). - Hekim, doktor. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OTARAN: (Tur.) Er. - Hayvanlari otlatan coban.
OTAY: (Tur.) - Ates renginde ay. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OYA: (Tur.) Ka. 1. Genellikle ipek ibrisim kullanilarak igne, mekik, tig ya da firkete ile
yapilan ince dantel. 2. Ince, guzel, nazik.
OYAL: (Tur.) - Oy al. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OYALP: (Tur.) Er. - Oy alp.
OYANALP: (Tur.) Er. - Ogan alp. Guclu yigit.
OYHAN: (Tur.) Er. - Oy han.
OYKAN: (Tur.) Er. - Oy kan.
OYKUT: (Tur.) Er. - Oy kut.
OYLUM: (Tur.) 1. Vadi, koyak. Cukur, oyuk. 2. Bir cismin uzayda kapladigi bosluk. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
OYMAN: (Tur.) Er. - Gorus, dusunce sahibi.
OYTUN: (Tur.) 1. Kutsal, mubarek. 2. Begenilen, guzel yer. Alcak yer, ova. - Erkek ve kadin
adi olarak kullanilir.
OYTUNC: (Tur.) Er. - Oy tunc.
OYUM: (Tur.) - Oymak isi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZAN: (Tur.) Er. 1. Siir yazan, sair. Halk sairi. 2. Sakaci, tatli, guzel konusan.
OZANALP: (Tur.) Er. - Siir soyleyen tatli dilli yigit.
OZANER: (Tur.) Er. - Ozan er.
OZANSOY: (Tur.) Er. - Guzel konusan, siir yazan bir soydan gelen.
OZANSU: (Tur.) Er. - Guzel konusan, siir yazan asker.
OZGAN: (Tur.) Er. - One gecen, kazanan, basarili.
-OOCAL:
(Tur.) Er..- Yapilan kotulugun acisini cikar, ocunu al.
OCALAN: (Tur.) Er. - Intikam alan.
ODUL: (Tur.) l Bir basan ya da iyilik karsisinda verilen armagan. 2. Yarisma veya
musabakalarda bir tarafin, kazanana verdigi hediye, mukafat. -Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OGE: (Tur.) 1. Cok akilli. Yasli kimse. 2. Bir ulusun buyugu, ileri geleni. 3.. Hekim. 4. Un,
sohret. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OGEDAY: (Tur.) Er. 1. Cok akilli, bilgili. 2. Mogol hukumdari Cengiz Han'in oglu.
OGER: (Tur.) Er. - Akilli, bilgili kimse.
OGET: (Tur.) - Begenilen, aranilan, ovulen, iyi guzel. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OGETURK: (Tur.) Er. - Akilli, bilgili Turk.
OGUN: (Tur.) 1. Kendini yucelt, gurur duy. 2. Zaman vakit. 3. Kez, defa. 4. Onde, ileride
olan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OGUT: (Tur.) - Bir kimseye yapmasi ya da yapmamasi gereken seyler icin soylenen soz. -
Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OKE: (Tur.) Er. - (bkz. Oge).
OKER: (Tur.) Er. - Akilli kimse.
OKKES: (Ar.) Er. 1. Erkek orumcek. 2. Bir dag adi.
OKLU: (Tur.) Er. - Akilli.
OKMEN: (Tur.) Er. - Akilli, zeki, bilgili kimse.
OKMENER: (Tur.) Er. - Akilli, bilgili kimse.
OKTEM: (Tur.) Er. - Guclu, onurlu, gosterisli, korkusuz.
OKTEMER: (Tur.) Er. - (bkz. Oktem).
OKTEN: (Tur.) Er. - Akilli, bilgili, fazil, kahraman, cesur.
OKTURK: (Tur.) Er. - Akilli, guclu Turk.
OMER: (Ar.) Er. - Islam Devleti'nin II. Halifesi Omer b. Hattab. Dunya durdukca
adaletinden dolayi ondan bahsedilecek. Cennetle mujdelenmistir. Hak ile Batili cok iyi ayirt
edebilen bir alim oldugu icin Omeru'1-Faruk adini almistir.
OMUR: (Ar.) 1. Hayat muddeti, yasama suresi. 2. Hayat, dirilik. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OMURAL: (a.t.i.) Er. - Uzun omurlu ol.
OMURCAN: (a.t.i.) - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONAL: (Tur.) Er. - Ileri git, lider ol anlaminda.
ONAY: (Tur.) - Ayin ilk gunlerindeki hali, hilal. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONAYDIN: (Tur.) Ka. - On aydin.
ONCEL: (Tur.) 1. Birine gore kendinden once yerini tutmus olan kimse. 2. Bizden once
yasamis olanlar. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONCUBAY: (Tur.) Er. - Klavuz, rehber, onder kisi.
ONDER: (Tur.) - Bir davada, fikri siyasi bir harekette onde giden, onayak olan, kitleyi idare
eden kimse, lider, sef. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONEL: (Tur.) - Bir isin tamamlanmasi icin verilen sure, vade, muhlet. -Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
ONEN: (Tur.) - Hak, adalet. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONER: (Tur.) 1. Onde gelen, basta gelen. 2. Yon. 3. Sira. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
ONGAY: (Tur.) - Jupiter gezegeni. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONGEL: (Tur.) Er. - Agir basli.
ONGEN: (Tur.) - Basan, zafer. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ONGU: (Tur.) Er. 1. Ilk, once, onceki. 2. Direnme, inat.
ONGUL: (Tur.) 1. Direnen, inatci kimse. 2. On ayak olan, tesvik eden. 3. Kilavuz. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
ONGUT: (Tur.) Er. 1. Saklanarak yanasma, izinden yurume. 2. Hucum etmek icin elverisli
yer.
ONKAL: (Tur.) Er. - On kal.
ONNUR: (Tur.) Ka. - On nur.
ONSAL: (Tur.) Er. - On sal.
ONSOY: (Tur.) Er. - Ilk soy.
ONUR: (Tur.) - Kendinden onceki, eski. One gecen, ileriye giden. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OREN: (Tur.) 1. Eski yapi ya da kent kalintisi. 2. Sehir kent. Koy. 3. Bitek ova. 4. Ormanlik
yer. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
ORENEL: (Tur.) Er. - Comert ve genis el.
ORENER: (Tur.) Er. - Genis, guven veren yigit.
ORENGUL: (Tur.) Er. - Yaban gulu.
ORGEN: (Tur.) Er. 1. Organ. 2. Ince halat, urgan.
ORSAN: (Tur.) Er. - Yuce adi olan.
ORSEL: (Tur.) Er. - Or sel.
OTUKEN: (Tur.) Er. 1. Oguz destaninda Tiyensan daglariyla Orhun havzasi arasinda
bulundugu belirtilen, ormanlik kutsal bolge. 2. Mogolca'da yer Tanricasi. - Isim olarak
kullanilmaz.
OVEC: (Tur.) Er. - 2, 3 yasindaki erkek koyun.
OVUNC: (Tur.) - Ovunmeye yol acan, ovunulecek sey. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OYMEN: (Tur.) Er. - Evcimen, evine bagli.
OZ: (Tur.) 1. Bir kimsenin betigi, manevi varligi. 2. Bir seyin temel ogesi. 3. Kan bagi ile
bagli olan. 4. Katiksiz, an. 5. Cay, dere. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZAK: (Tur.) Er. - Oz ak. Ozu temiz, dogru kimse.
OZAKAN: (Tur.) Er. - Oz akan.
OZAKAY: (Tur.) - Oz akay. Ozu temiz kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZAKIN: (Tur.) Er. - Oz akin.
OZAKINCI: (Tur.) Er. - Oz akinci.
OZAKTUG: (Tur.) Er. - Beyaz tug.
OZAL: (Tur.) Er. - Oz al.
OZALP: (Tur.) Er. - Ozunde yigit olan kimse.
OZALPMAN: (Tur.) Er. - Ozunde yigit olan kimse.
OZALPSAN: (Tur.) Er. - Yigitligiyle taninan kimse.
OZALTAN: (Tur.) - Sabah seher voaktinde gogun kizillasarak aydinlanmasi. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
OZALTAY: (Tur.) Er. - Altaylara mensup. Ozturk.
OZALTIN: (Tur.) - Ozu altin gibi degerli olan kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZALTUG: (Tur.) Er. - Kirmizi tug.
OZAN: (Tur.) Ka. - Oz an.
OZARI: (Tur.) - Ari gibi caliskan kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZARKIN: (Tur.) Er. - Oz arkin.
OZASLAN: (Tur.) Er. - Aslan gibi guclu, soylu kimse.
OZATA: (Tur.) Er. - Ata ve Oz kelimelerinden birlesik isim.
OZATAY: (Tur.) Er. - Ozu herkesce taninan kimse.
OZAY: (Tur.). - Ozu ay gibi temiz, parlak, aydinlik kimse.
OZAYDIN: (Tur.) - Ozu temiz, aydinlik kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBAL: (Tur.) Er. - Balin ozu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBALA: (Tur.) Er. - Oz cocuk.
OZBAS: (Tur.) Er. - Oz bas.
OZBASAK: (Tur.) Ka. - Oz basak.
OZBATU: (Tur.) Er. - Oz batu.
OZBAY: (Tur.) Er. - Yigit, Turk Alpi.
OZBEK: (Tur.) 1. Yigit, cesur, ozu guclu. 2. Orta Asya'da yasayan bir Turk boyu ve bu
boydan olan kimse. 3. Dere, cay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBEKKAN: (Tur.) Er. - Ozbek soyundan gelen.
OZBEN: (Tur.) - Soyluluk ve asalette oz, temel. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBERK: (a.f.i.) Er. - Ozu guclu kimse.
OZBEY: (Tur.) Er. - (bkz. Ozbay).
OZBIL: (Tur.) - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBILEK: (Tur.) - Guclu bilek. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBILEN: (Tur.) - Kendisi bilen, kendiliginden bilen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBILGE: (Tur.) - Bilgelik tasiyan. Dogasinda bilgelik bulunan. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OZBILGIN: (Tur.) - Oz bilgin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZBILIR: (Tur.) - Asil bilgiye ulasan, temel bilgi sahibi. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OZBIR: (Tur.) Er. - Soy, temel, asil birligi.
OZBOGA: (Tur.) Er. - Oz boga.
OZCAN: (Tur.) - Candan, samimi, icten. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZCANAN: (t.f.i.) Ka. - Kisiye en yakin, sevgili.
OZCEBE: (Tur.) Er. - Zirh, cevsen, silah, muhimmat isleriyle ugrasan.
OZCAM: (Tur.) Er. - Oz cam.
OZCELIK: (Tur.) Er. - Ozu celik gibi sert ve guclu.
OZCEVIK: (Tur.) Er. - Canli, cevik, hareketli kimse.
OZCIN: (Tur.) Er. - Ozu dogru, saf, temiz kimse.
OZCINAR: (Tur.) Er. - Oz cinar.
OZDAG: (Tur.) Er. - Oz dag.
OZDAL: (Tur.) - Oz dal. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZDAMAR: (Tur.) Er. - Oz damar.
OZDEGER: (Tur.) Er. - Bir seyin gercek degeri.
OZDEK: (Tur.) Er. 1. Temel, esas, kok. 2. Ic, oz, cekirdek. 3. Madde.
OZDEL: (Tur.) - Hediye. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZDEMIR: (Tur.) Er. - Ozu demir gibi guclu.
OZDEN: (Tur.) 1. Soyca temiz, koleligi olmayan, ozgur. 2. Ozle, ozvar-likla, gercekle ilgili.
3. Sularin gectigi yer, su gecidi. 4. Ozsu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZDENER: (Tur.) Er. - Ozden er.
OZDEREN: (Tur.) Ka. - Oz deren.
OZDES: (Tur.) - Her turlu nitelik bakimindan esit olan, benzer olan. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
OZDIL: (Tur.) Er. - Gonulden, icten.
OZDILEK: (Tur.) - Candan dilenen dilek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZDILMAC: (Tur.) Er. - Tercuman, cevirmen.
OZDINC: (Tur.) Er. - Ozlu, canli, dinc olan kimse.
OZDINCER: (Tur.) Er. - Ozu canli, dinc olan kimse.
OZDOGA: (Tur.) Er. - Gercek, bozulmamis tabiat.
OZDOGAL: (Tur.) Er. - Oz dogal.
OZDOGAN: (Tur.) Er. - Oz dogan.
OZDOGRU: (Tur.) Er. - Ozunden temiz, durust kimse.
OZDORU: (Tur.) Er. - Oz doru.
OZDORUK: (Tur.) Er. - Zirve. Yuksek sahsiyet.
OZDURAN: (Tur.) Er. - Oz duran.
OZDURDU: (Tur.) Er. - Oz durdu.
OZDURU: (Tur.) Er. - Ozu duru, katiksiz olan.
OZEK: (Tur.) 1. Guc. 2. Caliskan. 3. Kucuk dere. 4. Agacin, bitkinin ozu, ici. Bitki filizi. 5.
Bir seyin ortasi. 6. Sel yarintisi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZEKAN: (Tur.) Er. - Oze kan.
OZEL: (Tur.) - Oz el. l. Yalniz bir kisiye, bir seye ait ya da iliskin olan. Devlete degil, kisiye
ait olan. 2. Her zaman gorulenden, olagandan farkli, dikkate deger. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
OZEN: (Tur.) 1. Bir isin elden geldigince iyi olmasi icin gosterilen caba. 2. Icerlek, tam orta,
en iceride olan. 3. Ilk soz. 4. Bir birine yakin iki dagin arasindaki uzaklik, ara. Dere, irmak.
-Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZENAY: (Tur.) Ka. - Ozen ay.
OZENDER: (Tur.) Er. - Ender bulunan yaratilista olan, degerli.
OZENGIN: (Tur.) Er. - Ozu engin, genis ve derin.
OZENGUL: (Tur,) Ka. - Ozen gul.
OZENIR: (Tur.) Ka. - Caba gosteren, en iyisini yapmaya calisan.
OZENLI: (Tur.) Er. - Ozenle calisan kimse.
OZER: (Tur.) - Yigit, dogru kimse. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZERCAN: (Tur.) Er. - Ozer can.
OZERDAL: (Tur.) Er. - Oz er dal.
OZERDEM: (Tur.) Er. - Butun erdemleri ozunde toplayan.
OZERDIM: (Tur.) Er. - Ozune erdim, ulastim.
OZERDINC: (Tur.) Er. - Ozunde canli, dinc olan erkek.
OZEREK: (Tur.) Er. - Asil amac, ulasilmak istenen sey.
OZERHAN: (Tur.) Er. - Yigit, cesur han.
OZERK: (Tur.) Er. - Kendi kendini yonetme yetkisi olan.
OZERKIN: (Tur.) Er. - Ozgur, guclu kimse.
OZERKMEN: (Tur.) Er. – Ozunde guclu olan.
OZERMAN: (Tur.) Er. - 1. Bir seyi cok isteyen. 2. Pismanlik duyan.
OZEROL: (Tur.) Er. - Gercek yigit ol.
OZERTAN: (Tur.) Er. - Oz ertan.
OZERTEM: (Tur.) Er. - Ozunde erdemli olan.
OZGE: (Tur.). 1. Baska, gayri, diger. Yabanci, agyar. 2. Iyi, guzel. 3. Iki dag arasindaki
dereciklerin birlestigi yer, derenin baslangici. 4. Sakaci. 5. Cana yakin, sicakkanli. 6. Yurekli,
gozu pek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGEBAY: (Tur.) Er. - Iyi, guzel, yurekli erkek.
OZGEER: (Tur.) Er. - Iyi guzel erkek.
OZGEN: (Tur.) - Ozu genis, rahat, sakin kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGENALP: (Tur.) Er. - Sakin, agirbasli yigit.
OZGENAY: (Tur.) - (bkz. Ozgenay). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGENC: (Tur.) Er. - Oz genc.
OZGENER: (Tur.) Er. - (bkz. Ozgenalp).
OZGER: (Tur.) - Iyi, guzel kimse. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGIRAY: (Tur.) Er. - Kuvvetli, kudretli yigit. Kirim hanlarinin kullandigi isimlerden.
OZGU: (Tur.) 1. Kutsal. 2. Ozellikle birine ya da bir seye ait olan. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
OZGUC: (Tur.) Er. - Temel guc. Ana kuvvet.
OZGUL: (Tur.) Ka. 1. Ozu gul gibi olan. 2. Ozellikle bir ture ait olan.
OZGULAY: (Tur.) Ka. - Oz gul ay.
OZGULEC: (Tur.) - Guler yuzlu, icten gulen kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGULER: (Tur.) Ka. - Oz guler.
OZGULUM: (Tur.) Ka. - Oz gulum.
OZGUN: (Tur.) - Nitelikleri bakimindan benzerlerinden ayri ve ustun olan. Yalniz kendine
ozgu bir nitelik tasiyan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGUNAY: (Tur.) Ozgun ay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGUNEL: (Tur.) Ka. - Ustun, kerem sahibi comert el.
OZGUNER: (Tur.) Er. - Oz guner.
OZGUNES: (Tur.) - Gunes gibi parlak ve kapsamli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGUR: (Tur.) 1. Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gucu olan. 2. Tutuklu
olmayan, hur. Baskasinin kolesi olmayan. Bagimsiz. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZGURCAN: (Tur.) Er. - Ozgurlugune duskun kimse.
OZGUREL: (Tur.) Er. - Ozgur davranan kimse.
OZGUVEN: (Tur.) - Kendine guvenen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZHAKAN: (Tur.) Er. - Hakan soyundan gelen.
OZHAN: (Tur.) Er. - Hukumdar soyundan gelen.
OZIL: (Tur.) - Gercek ulke. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZILHAN: (Tur.) Er. - Ulkenin hani, reisi.
OZILTER: (Tur.) Er. - Yurdun gercek savunucusu, koruyucusu.
OZINAL: (Tur.) Er. - Gercek arkadas, dost.
OZINAN: (Tur.) - Ozden gelen inanc, iman. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZKAN: (Tur.) Er. - Temiz kan, soylu kimse.
OZKAR: (Tur.) Er. - Oz kar.
OZKAYA: (Tur.) Er. - Oz kaya.
OZKAYRA: (Tur.) Er. - Icten gelen bagis, iyilik.
OZKE: (Tur.) - Saglam, saglikli. Temiz yurekli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZKENT: (Tur.) Er. - Oz kent.
OZKER: (Tur.) Er. - Saglam, temiz yurekli er.
OZKOC: (Tur.) Er. - Cesur, savaskan yapili..
OZKOK: (Tur.) Er. 1. Esas, temel, kaynak. 2. Neslin geldigi soy agaci.
OZKUL: (Tur.) Er. - Gercek kul. Hakkiyla ibadet eden kul.
OZKURT: (Tur.) Er. - Oz kurt.
OZKUT: (Tur.) Er. - Kutsanmis, kadr sahibi.
OZKUTAL: (Tur.) Er. - Gercek mutluluk senin olsun.
OZKUTAY: (Tur.) Er. - Ozu ugurlu ve ay gibi parlak olan.
OZKUTLU: (Tur.) Er. - Kutlu olan seyin kendisi. Ozu kutlu, ugurlu olan.
OZKUTSAL: (Tur.) Er. - Oz kutsal.
OZLEK: (Tur.) 1. Topragin ozlu, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doga ustu guc, felek. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
OZLEM: (Tur.) Ka. - Yeniden gorme, tekrar kavusma arzusu, hasret tahassur. Bir seye karsi
duyulan istek, meyil.
OZLEN: (Tur.) 1. Su kaynagi. Kucuk dere. 2. Agac koku. 3. Ozlenecek kadar sevilen bir kisi
ol. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZLU: (Tur.) Er. 1. Ozu benligi olan. 2. Icten gercek. 3. Verimli.
OZLUER: (Tur.) Er. - Sahsiyet sahibi, olgun kisi.
OZMEN: (Tur.) - Ozlu kimse, ozu iyi, saglam kisilikli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZMERT: (Tur.) Er. - Mert yapili.
OZMUT: (Tur.) Er. - Yapisinda mutluluk olan.
OZNUR: (Tur.) - Ozu isikli, aydinlik kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZOGUL: (Tur.) Er. - Oz ogul.
OZOGUZ: (Tur.) Er. - Oguz'a mensup. Oguz'a ait.
OZOK: (Tur.) Er. - Ozu ok gibi guclu olan.
OZOL: (Tur.) Er. - Ozun degismesin, gorundugun gibi ol.
OZOZAN: (Tur.) Er. - Gercek sair.
OZOGE: (Tur.) Er. - Bir seyin asli, ozu.
OZONDER: (Tur.) Er. - Gercek onder.
OZOZ: (Tur.) - Gonlu genis kimse. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZPALA: (Tur.) Er. - Pala gibi sert ve keskin kisilikli.
OZPEKER: (Tur.) Er. - Ozunde cok guclu olan yigit.
OZPINAR: (Tur.) - Oz pinar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZPOLAT: (Tur.) Er. - Ozu celik gibi saglam olan.
OZPULAT: (Tur.) - (bkz. Ozpolat).
OZSAN: (Tur.) - Adi duyulmus unlu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZSEL: (Tur.). - Ozle ilgili, oze iliskin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZSELEN: (Tur.) - Gercek haber. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZSEVI: (Tur.) - Icten gelen sevgi. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZSU: (Tur.) - Bitki ve hayvan dokularinda bulunan sivilara verilen ad. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
OZSUNGUR: (Tur.) Er. - Sakin, sogukkanli yapisi olan.
OZSU: (Tur.) Er. - Gercek asker. Askeri kisilik ve yapi sahibi.
OZSUER: (Tur.) Er. - (bkz. Ozsu).
OZSAHIN: (Tur.) Er. - Sahin gibi guclu, atak, cabuk yapili.
OZSAN: (Tur.) Er. - Oz san.
OZSEN: (Tur.) Er. - Sen yapili.
OZTAN: (Tur.) Er. - Karanligi bitiren, aydin baslangic.
OZTANIR: (Tur.) Er. - Gercegi ayirabilen.
OZTARHAN: (Tur.) Er. - 1. Buyuk nufuz sahibi. 2. Komutan, han. 3. Toprak zengini. - (bkz.
Tarhan).
OZTAS: (Tur.) Er. - Oz tas.
OZTAY: (Tur.) Er. - Oz tay.
OZTAYLAN: (Tur.) Er. - (bkz. Taylan).
OZTEK: (Tur.) Er. - Oz tek.
OZTEKIN: (Tur.) Er. - Yapisinda emniyet ve guven tasiyan.
OZTEN: (Tur.) Ka. - Oz ten.
OZTIMUR: (Tur.) Er. - Ozu demir gibi guclu.
OZTIN: (Tur.) Er. - Ruhun ozu. Saglam bir ruh yapisi olan.
OZTINEL: (Tur.) Er. - Oz tinel.
OZTINER: (Tur.) Er. - Ruhsal yonden saglikli erkek. (bkz. Tiner).
OZTOYGAR: (Tur.) Er. - (bkz. Toygar).
OZTUNA: (Tur.) - (bkz. Tuna). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZTUNC: (Tur.) Er. - Ozu tunc gibi guclu olan.
OZUAK: (Tur.) Er. - Ozu tertemiz olan kisi
OZUDOGRU: (Tur.) Er. - Durust ve dogrulugu ilke edinen.
OZUM: (Tur.) - Kardes gibi tutulup sevilen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZUN: (Tur.) 1. Hakkiyla kazanilmis un. 2. Siir. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZUPEK: (Tur.) Er. - Ruhen guclu.
OZVER: (Tur.) Er. - Oz ver.
OZVERDI: (Tur.) Er. - Oz verdi.
OZVEREN: (Tur.) Er. - Ozveride bulunan, fedakar.
OZVERI: (Tur.) - Bir amac ya da kisi icin kendi yararlarindan vazgecme, fedakarlik. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
OZYAY: (Tur.) - Yay gibi cevik ve atilgan yapili. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZYURT: (Tur.) - Anavatan, anayurt. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZYUVA: (Tur.) - Ata evi, donulecek asil yer. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
OZYUREK: (Tur.) Er. - Guclu korkusuz.
|
