-I & I-

IDIK: (Tur.) Er. - Kutsal, mubarek.

IDIKUT: (Tur.) Er. 1. Eski Turklerde bir san. 2. Devlet yonetme gucu.

IKNAT: (Ar.) Ka. 1. Allah'a dua etme, yalvarma. 2. Inkisar etme. 3. Namazda kiyami uzatma

ve hacca devam etme.

ILDIR: (Tur.) Er. 1. Parilti, parlayis. 2. Alacakaranlik.

ILDIZ: (Tur.). 1. Yildiz. 2. Gundonumunden 10 gun onceki zaman. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

ILGAR: (Tur.) Er. 1. Cok cabuk, hizli. 2. Hucum, akin. 3. Verilen soz. 4. Havanin parlak,

acik olmasi. 5. Ofke.

ILGAZ: (Tur.). 1. Atin dort nalla kosmasi. 2. Hucum, akin. 3. Cankiri ilinin ilce merkezi. 4.

Bati Karadeniz bolgesinin en yuksek dag kitlesi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILGAZER: (Tur.) Er. - (bkz. Ilgar).

ILGI: (Tur.) Er. 1. Soy sop. 2. Suru. 3. Coban. 4. Hisim, akraba.

ILGIM: (Tur.) Ka. 1. Serap. (bkz. Serap). 2. Gok erimi, serap. 3. Belli belirsiz.

ILGIN: (Tur.) Ka. - Kumlu topraklarda yetisen ve cit bitkisi olarak kullanilan agaccik.

ILICAN: (Tur.) Er. - Ilikca, biraz ilik.

IRAK: (Tur.) Ka. - (bkz. Uzak).

IRAZ: (Tur.) Ka. - (bkz. Irak).

IRIZ: (Tur.) Er. - Cesur, yigit.

IRMAK: (Tur.) Ka. - Cogunlukla denize dokulen, genisligi ve tasidigi su niceligi bakimindan

en buyuk akarsu, nehir.

ISIK: (Tur.) Ka. 1. Bazi cisimler tarafindan tabii halde ve akkor haline gelinceye kadar

isitildiginda yayilan, cisimleri gormemizi saglayan isima, aydinlik, ziya, nur (bkz. Ziya, nur).

2. Aydinlatma cihazi, mum, lamba, ampul, fener. 3. Isik tutma, bir konuda aydinlatici bilgi

vermek.

ISIKALP: (Tur.) Er. - (bkz. Isik).

ISIKAY: (Tur.). - (bkz. Isik). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISIKER: (Tur.) Er. - (bkz. Isik).

ISIKHAN: (Tur.) Er. - (bkz. Isik).

ISIL: (Tur.) Ka. - Cok aydinlik, parlak isik.

ISILAR: (Tur.) Ka. 1. Parlayan, isildayan. 2. Neseli, canli, sen.

ISIMAN: (Tur.) Er. - Parlak, aydinlik yuzlu kimse.

ISIN: (Tur.) Ka. - Bir isik kaynagindan cikarak her yone yayilip giden isik demeti.

ISINBAY: (Tur.) Er. (bkz. Isin).

ISINBIKE: (Tur.) Ka. - (bkz. Isin).

ISINER: (bkz. Isin).

ISINSU: (Tur.) Er. - (bkz. Isin).

ISKIN: (Tur.) Ka. - Bitki surgunu, asma filizi.

ITIR: (Ar.) Ka. 1. Guzel, hos koku. 2. Sardunyagillerden, yapraklan guzel kokan bitki,

turnagagasi.

ITRI: (Ar.) Er. - Itrî (Buharizâde Mustafa Efendi). Turk besteci, hattat ve sair.

 -IIBADULLAH:

(Ar.) Er. 1. Allah'in kullan, insanlar, (bkz. Abdullah). 2. Cok, pek cok.

IBER: (Ar.). - Ibretler, alinan kotu dersler. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IBHAC: (Ar.). - Sevindirme, sevindirilme. - Erkek ve kadin adi olarakkullanilir.

IBIS: (Tur.) Er. l. Ortaoyunu ve kukla tiplerinde gulunc sahis. 2. Avanak, sersem. Daha cok takma

isim olarak kullanilir.

IBN: (Ar.) Er. - Erkek cocuk demektir. Araplarda bircok sahis babalarinin isimleriyle anilmistir.

Ibn Abbas (Abdullah): Rasulullah 'in amcasi Abbas'in oglu. Sahabedendir.

IBRA: (Ar.). Beri kilma, beraat etme, temize cikarilma, aklanma. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

IBRAHIM: (Ar.) Er. 1. Inananlarin babasi. 2. Haklarin babasi. 3. Kur'an'da ismi gecen Ibrahim

peygamber.

IBRET: (Ar.) Ka. 1. Bir olaydan, kotu bir durumdan ders alma. 2. Ibret alinacak olay, is, acaip,

tuhaf.

IBRIN: (Ar.) Ka. - Yuzu parlak, guzel olan sevgili.

IBRINSAK: (Ar.) Ka. - Agacta, cicek acma, agacin ciceginin tomurcugunu yarip cikmasi.

IBRIZ: (Ar.). - Halis, saf altin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IBSAN: (Ar.) Er. - Insanin yuzu veya huyu guzel olma.

IBSAR: (Ar.) - Mujde verme, mujdeleme, mustulama. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ICAZET: (Ar.) Ka. 1. Izin, ruhsat. 2. Diploma.

ICAB: (Ar.) Er. 1. Lazim gelme, gercek. 2. Bir sozlesme icin ilk soylenen soz. 3. Olumlama,

olumlu hale gelme.

ICABET: (Ar.) Ka. 1. Kabul etme, kabul edilme. 2. Razi olma, uyma.

ICABI: (Ar.) Er. - (bkz. Icab).

ICI: (Fars.) Er. 1. Hukumdar veziri vekili. 2. Atmaca.

ICLAL: (Ar.) Ka. 1. Buyultme, saygi gosterme, ikram. 2. Buyukluk, kudret ve kuvvet. - Erkek ve

kadin adi olarak kullanilir.

ICMA: (Ar.) Ka. - Daginik seyleri toplama, biraraya getirme.

ICMAL: (Ar.). 1. Ozetleme. 2. Ozet. 3. Cem, toplama. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ICKIN: (Tur.). - Varligin icinde bulundugu varligin yapisina karismis olan. 2. Yalnizca bilincte

olan. 3. Deney icinde kalan, deneyi asmayan. 4.Dunya icinde dunyada olan. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

ICOZ: (Tur.) Er. - Icli, ozlu degerli.

ICTEN: (Tur.). - Yurekten, candan, samimi. En onemli, can alici noktasindan. - Erkek ve kadin

adi olarak kullanilir.

IDICANAN: (Ar.) Ka. - Sevgilinin bayrami.

IDIKUT: (Tur.) Er. 1. Kutlu, saadetli. 2. Yuksek rutbeli. 3. Eski Turklerde bir hukumdar unvani.

IDIL: (Yun.i.) Ka. 1. Kir hayatini konu edinen yazi veya siir, ask hakkinda. 2. Kucuk ve sairane

resim. 3. Icten ve saf ask.

IDLAL: (Ar.) Ka. - Naz etme, nazlanma, asin derecede nazlanma.

IDRIS: (Ar.) Er. 1. Meyvesi hos kokulu, kerestesi guzel bir kiraz turu. 2. Ilim ve fende ileri

seviyede olan anlaminda. 3. Kur'an-i Kerim'de ismi gecen Idris peygamber. 4. Ilk kez giysi dikip

giydigi icin terzilerin, ilk kez kalem kullandigi icin yazarlarin piri sayilmaktadir.

IFAKAT: (Ar.) Ka. 1. Hastaliktan kurtulma, iyilesme. 2. Ayilma.

IFAZA: (Ar.). 1. Feyizlendirme, feyz ve nur verme. 2. Kabi tasincaya kadar doldurma. - Kadin ve

erkek adi olarak kullanilir.

IFDAL: (Ar.). 1. Lutuf ve bagis. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IFFET: (Ar.) Ka. 1. Afiflik, temizlik. 2. Namus.

IFHAR: (Ar.) Er. - Onurlandirma, ustun etme.

IFTIHAR: (Ar.). 1. Seref, san. 2. Ovunme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IGDEMIR: (Tur.) Er. - Marangozlukta agac delmek icin kullanilan celik arac.

IHLAS: (Ar.) Er. 1. Halis, temiz dogru sevgi. 2. Gonulden gelen dostluk, samimiyet, dogruluk,

baglilik. 3. Kur'an-i Kerim'in 112. suresinin adi.

IHMIRAR: (Ar.) Ka. Kizarma, kizillik.

IHSAN: (Ar.) Er. 1. Iyilik etme. 2. Bagis bagislama. 3. Verilen bagislanan sey. 4. Lutuf, iyilik.

IHTIMAM: (Ar.) Er. - Dikkatle calisma, onemle inceleme.

IHTIRAM: (Ar.) Er. - Saygi, hurmet.

IHTISAM: (Ar.). - Buyukluk, goz alicilik, gosterislilik, gorkem. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

IHVAN: (Ar.). 1. Sadik, samimi candan dostlar. 2. Ayni tarikata mensup insanlar. - Erkek ve kadin

adi olarak kullanilir.

IHYA: (Ar.). 1. Diriltme, diriltilme, canlandirma. 2. Taze can verircesine iyilik lutfetme. 3.

Yeniden kuvvetlendirme. 4. Uyandirma, canlandirma, tazelik verme. 5. Allah'in sifatlarindan. -

Isim olarak kullanilmaz.

IKAN: (Ar.). - Saglam bilis, bilme. – Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKBAL: (Ar.). 1. Birine dogru donme. 2. Baht-talih. 3. Islerin yolunda gitmesi, bahtli,

saadetli, mutlu olmasi. 4. Arzu, istek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKBAR: (Ar.). Buyuk, ulu gorme, gorulme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKDAM: (Ar.). 1. Ilerleme. 2. Ilerlemeye calisma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKLIL: (Ar.) Ka. - Tac esfer.

IKLIM: (Yun.). - Bir ulke ya da bolgenin ortalama hava durumunu belirleyen meteorolojik

olaylarin tumu. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKRAM: (Ar.). 1. Hurmet, saygi gosterme. 2. Agirlama. 3. Bir seyi hediye, armagan olarak

verme. 4. Hesap disi yapilan inceleme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKRAMULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in ikrami, nimeti, bagisi.

IKSIR: (Ar.). 1. Ortacag kimyacilarinin olaganustu etkili gucte varsaydiklari cisim. 2. Etkili,

yarar surup. 3. En etkili neden. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IKTIDAULLAH: (Ar.) Er. - Allah'a tabi olma, uyma.

ILBASI: (Tur.) Er. - Selcuklular'da koy yoneticisi.

ILBEY: (Tur.) Er. - Bir muddet "vali" karsiliginda resmen kullanilan uydurma kelime.

ILBEYI: (Tur.) Er. - Eski Turkler'de ve Osmanlilarda bazi oymak beyleri ve ileri gelenler icin

kullanilan unvan.

ILBILGE: (Tur.) Er. - Bir ulkenin taninmis saygin, bilgin kisisi.

ILCAN: (Tur.) Er. - Ulkenin cani, sevdigi kisisi.

ILDEMIR: (Tur.) Er. - Ulkenin en saglam, guclu, kuvvetli kisisi,

ILDENIZ: (Tur.). 1. Ulkenin denizi. Ildeniz Semseddin: Azerbaycan Atabeyleri diye de

anilan Ildenizler Sulalesinin kurucusu. Kipcaklardandir. (Ol. 1175). - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

ILENC: (Tur.) Er. - Ilenmek amaciyla soylenen soz, ilenme.

ILEY: (Fars.). 1. Huzur. 2. Yan, yon, karsi taraf. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILGAR: (Tur.) Er. 1. Eski Turklerde at kosularina ve toren olarak yapilan kosulara verilen ad.

2. Atin dort nala kosmasi.

ILGARI: (Tur.). 1. Artuklularin Mardin ve Silvan kolundan iki Atabeyin adi. 2. Komutan,

onder.

ILGI: (Tur.). 1. Iki nesne arasindaki bag, alaka. 2. Kimyada bir cismin baska bir cisimle

birlesmeye olan meyli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILGU: (Tur.). Engel, mania. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILGUL: (Tur.) Ka. 1. Ulkenin gulu. 2. Cok guzel kadin.

ILGUN: (Fars.) Ka. - Halk, ahali.

ILHAM: (Ar.). 1. Allah tarafindan insanin gonlune doldurulan sey. 2. Peygamberin gonlune

gelen ilahi dusunceler. 3. Gunluk, olagan sey. 4. Ice-gonule dogma. - Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

ILHAMI: (Ar.) Er. - (bkz. Ilham).

ILHAN: (Fars.) Er. - Mogol hukumdarlarina verilen unvan.

ILIG: (Tur.) Er. - Hukumdar ve hukumdar ailesi mensuplan.

ILIGHAN: (Tur.) Er. Karahanli hukumdar.

ILKAN: (Tur.) Er. 1. Ilk kan. 2. Iran'da Ilhanlilar'dan sonra bir devlet kuran Turk hukumdari.

ILKAY: (Tur.). - Yeni ay, ayin ilk hali. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILKBAHAR: (Tur.) Ka. - Yilin ilk mevsimi, bahar.

ILKBAL: (Tur.) Ka. - Ilk dogan kiz cocuklarina verilen ad.

ILKCAN: (Tur.) Er. - Ilk dogan erkek cocuklarina verilen ad.

ILKE: (Tur.) 1. Kendisinden turetilen ilk madde. 2. Temel dusunce, temel kani, umde,

prensip. 3. Temel bilgi. 4. Oncul. 5. Davranis kurali. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILKEHAN: (Tur.) Er. - Yeni ilkeler, kanunlar koyan hukumdar, yonetici.

ILKER: (Tur.) Er. - Ilk dogan cocuk.

ILKIM: (Tur.). - Ilk dogan cocuklara verilen ad. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILKIN: (Tur.) - Once, oncelikle, uydurma bir kelime. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILKNAZ: (Tur.) Ka. - Ilk dogan kiz cocuklarina verilen isim.

ILKNUR: (Tur.) Ka. - Ilk ay, ayin ilk hali.

ILKSEL: (Tur.) - Uzun sure cocugu olmayanlarin daha sonra ikiz ve ucuz cocuklari

oldugunda verilen isim. -Erkek ve kadin adi olarak kulanilir.

ILKSEN: (Tur.) - (bkz. Ilknaz). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILKSER: (Tur.) Er. - Ilk bas, ilk once, birinci.

ILKSEV: (Tur.) Ka. - (bkz, Ilknaz).

ILKSEN: (Tur.) Ka. - (bkz. Ilksen).

ILKUT: (Tur.) Er. - Kutlu, mutlu, ugurlu ulke.

ILKUTAY: (Tur.) Er. - Kutsal ulke.

ILKYAZ: (Ar.) Ka. - Ilkbahar, yaz baslarinda doganlara verilen ad.

ILLIYYUN: (Ar.). - Gokyuzunun ve cennetin en yuksek tabakasi. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

ILMA: (Ar.). 1. Parlatma. 2. Belirleme, isaret etme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILMEN: (Tur.) Er. - Bir ulke halkindan olan kimse, yurttas. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

ILMI: (Ar.) Er. - Ilimle, bilgi ile ilgili.

ILMIYE: (Ar.) Ka. - Ilme ait, ilme mensup.

ILSAK: (Ar.) - Birlestirme, kavusturma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILSAVUN: (Tur.) Er. - Ulkeni dusmanlardan koru.

ILSEV: (Tur.) - Ulkeni sev, ulkesini seven. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILSEVEN: (Tur.) - (bkz. Ilsev).

ILSU: (Tur.) - Ulkenin suyu, bereketi, bollugu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILSEN: (Tur.) Ka. - Mtlu, sen ulke.

ILTAN: (Tur.) Er. - Ulkeni tani, ulkesini taniyan seven.

ILTAY: (Tur.) Er. - (bkz. Iltan).

ILTEBER: (Tur.) Er. - Eski Turklerde vali, kumandan anlamlarinda unvan.

ILTEKIN: (Tur.) Er. - Tek ve essiz ulke.

ILTEMIR: (Tur.) Er. - (bkz. Iltekin).

ILTEMIZ: (Tur.) Er. - (bkz. Iltekin).

ILTEMUR: (Tur.) Er. - (bkz. Iltekin).

ILTER: (Tur.) Er. - Yurdunu seven, koruyan, gozeten.

ILTICAULLAH: (Ar.) Er. - Allah'a siginma, iltica etme.

ILTIFAF: (Ar.) Ka. 1. Sarinma, burunme, ortunme. 2. Ciceklerin burum burum

katmerlesmesi.

ILTIFAT: (Ar.) 1. Yuzunu cevirip bakma. 2. Dikkat. 3. Hatir sorma, gonul alma. 4. Sozunu

baska bir kisiye cevirme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ILTIKA: (Ar.) Ka. - Rast gelme, kavusma, karsilasma, bulusma.

ILTIKAULLAH: (Ar.) - Allah'a kavusma, hidayete erme.

ILYAS: (Ibr.) Er. - Yagmurlara hukmeden Israil peygamberi. Kur'an-i Kerim'de 3 yerde adi

gecen peygamberin ismidir. Hizir (a.s.) oldugunu soyleyenler vardir.

IMAD: (Ar.) Er. - Direk, kolon.

IMADEDDIN: (Ar.). 1. Dinin diregi. Daha cok unvan olarak kullanilir. -Turk dil kurali

acisindan "d/t" olarak kullanilir.

IMAM: (Ar.) Er. 1. Namazda kendisine uyulan kimse. 2. Onde bulunan, onayak olan kimse.

3. Halife. Devlet baskani. 4. Mezhep kuran yuksek dereceli alim. 5. Hz. Ali neslinden gelen.

6. Imam-i Azam: Hanefiyye mezhebinin kurucusu.

IMAR: (Ar.) Er. - Senlendirme, bayindirma.

IMAREDDIN: (Ar.) Er. - Dini alanda yenilik yapan, dinin yonlendirdigi kimse. - Turk dil

kurali acisindan "d/t" olarak kullanilir.

IMDAD: (Ar.) Er. 1. Yardim eden. 2. Yardima gonderilen kuvvet. - Turk dil kuralina gore

"d/t" olarak kullanilir.

IMER: (Tur.) - Cok zengin, varlikli. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IMGE: (Tur.) - Hayal karsiligi olarak kullanilan ve Fransizca Imaj kelimesine benzetilerek

uydurulan kelime.

IMRAN: (Ar.) Er. 1. Evine bagli kalan. 2. Hz. Meryem'in babasi, Al-i Imran: Imran ailesi.

Musa, Harun-Meryem ve Isa. - Kur'an-i Kerim'in 3. suresi.

IMREN: (Tur.) - Gorulen bir seyi veya herhangi bir istegi elde etmek istemi, gibta. - Erkek

ve kadin adi olarak kullanilir.

IMRUZ: (Fars.) - Bugun. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

INAK: (Ar.) Er. - Gercek dost, arkadas, sirdas.

INAKA: (Ar.) Ka. - Asin guzelligi ve cekiciligi ile hayat verme, verilme.

INALKUT: (Tur.) Er. - Inanilan dogru, ugurlu ve kutlu kimse.

INALTEKIN: (Tur.) Er. - (bkz. Inalkut).

INAMULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in nimeti, iyiligi.

INAN: (Ar.) Er. 1. Dizgin. 2. Idare etme, yurutme. 3. (Tur.) Bir kimse ya da seyin

dogrulugunu buyuklugunu ve gucunu sarsilmaz bir duygu ile benimseme, iman.

INANC: (Tur.) Er. 1. Bir fikre olan baglilik, kesin kabul. 2. Iman. 3. Kesin kabulle baglanilan

sey. 4. Inanilir sey. 5. Dogru, emin.

INANOZ: (Tur.) Er. - Ozunde inanc olan, iman eden.

INARE: (Ar.). - Nurlandirma, aydinlatma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

INAYET: (Ar.) Ka. 1. Dikkat. 2. Gayret, ozenme. 3. Lutuf, ihsan, iyillik.

INAYETULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in lutfu. Allah'in ihsani. Inayetullah Kenbu: Sah Cihan

donemini anlatan, Sahcihanname isimli yapitin sahibi. Hintli tarihci, yazar.

INCI: (Tur.) Ka. 1. Istiridye cinsinden deniz hayvanlarinin icinde cikan parlak, yuvarlak ve

ziynet esyasi olarak kullanilan kiymetli tas. 2. Kucuk, temiz ve sevimli. 3. Kiymetli.

INCIFEM: (t.a.i.) Ka. - Inci gibi guzel agizli.

INCIFER: (t.f.i.) Ka. - Inci gibi parlak guzel.

INCILA: (Ar.) Ka. 1. Parlama, cilalama. 2. Gorunme, belli olma. 3. Parlaklik, isik.

INCILAY: (Tur.) Ka. - Ay'in en ince olan zamani. - Inci ve ay kelimelerinden birlesik isim.

INCISER. (t.f.i.) Ka. - Bas inci, en guzel inci.

INDIRA: (Ar.) 1. Girisim. 2. One gecme. 3. Bulut altindan siyrilma. -Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

INFAKULLAH: (Ar.). - Allah'in yardimi, nafakasi, infaki. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

INKIYADULLAH: (Ar.) Er. - Allah'a boyun egme, teslim olma, kendini teslim etme.

INSAT: (Ar.) Er. - Neselendirme, (bkz. Neset).

INSAULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in yapmasi, meydana getirmesi.

INSILAL: (Ar.) 1. Selale olusturma. 2. Siddetle dokulme, atilarak akma.-Erkek ve kadin adi

olarak kullanilir.

INSIRAH: (Ar.) Er. 1. Acilma. 2. Aciklik, ferahlik. - Kur'an-i Kerim'de bir sure adi. - Erkek

ve kadin adi olarak kullanilir.

INSIRAK: (Ar.) 1. Catlayip yarilma, yarik olma. 2. Parlama. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

IPAR: (Tur.) Ka. 1. Yuksek daglarin kar tutmayan yerlerinde yetisen bir cesit dikenli otun

sarimtrak cicekleri, kurusa bile uzun sure kokusu gitmez.

2. Guzel koku, misk, anber.

IPEK: (Tur.) Ka. - Ipekbocegi denilen ve dut yapragi ile beslenen kurdun ordugu koza

cozulerek elde edilen, kumas dokumada kullanilan parlak ve ince tel.

IRADE: (Ar.) Er. 1. Istem. 2. Emir. 3. (bkz. Istem).

IRCA: (Ar.) 1. Geri cevirme, geri dondurme. 2. (Kim.) indirgeme. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

IREM: (Ar.) 1. Cennet bahcesi. 2. Ok veya kursun atilan nisan tahtasi. 3. Cenk denilen

musiki aleti ve bunu icad edenin adi. 4. Ad kavmi zamaninda, Seddad tarafindan cennete

benzetilme amaciyla yapilan bahce olup, Sam'da veya Yemen'de bulundugu soylenir. - Erkek

ve kadin adi olarak kullanilir.

IREN: (Ar.) 1. Ozgur, hur. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRFAN: (Ar.) 1. Bilme, anlama. 2. Gercegi sezme, kavrama gucu. 3. Dini gercek ve sirlan

bilis. 4. Kultur. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRFAT: (Ar.) Er. - Yardim etme, bir sey verme.

IRGUN: (Tur.) - Sabahin erken saatleri. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRMAN: (Fars.) 1. Cagrisiz gelen kimse. 2. Dalkavuk. 3. Egreti. 4. Arzu, istek. 5. Pismanlik.

- Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRMEGAN: (Fars.) Ka. 1. Ugurluluk, saadet, ikbal. 2. Terbiye eden.

IRSAD: (Ar.) Ka. 1. Hazirlama. 2. Hazir olma.

IRSALULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in gondermesi, yollamasi, Allah'tan gelen.

IRSEN: (Ar.) - Miras olarak, anadan babadan gecerek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRSAD: (Ar.) 1. Dogru yolu gosterme uyarma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRSADULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in irsadi.

IRTEK: (Tur.) Er. 1. Safak vaktinde dogan. 2. Masal, efsane.

IRTIZA: (Ar.) Er. - Razi olma, uygun bulma, begenme, secme.

IRVA: (Ar.) Ka. - Suya kandirma.

IRZA: (Ar.) - Gonlunu etme, hosnut etme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IRZIZ: (Ar.) Ka. 1. Titreme. 2. Dolu tanesi. 3. Dik ses.

ISA: (Ar.) Er. - Dort buyuk peygamberden biri. Dort buyuk kitaptan Incil'in kendisine

gonderildigi, Fir'avunlarla verdigi muhtesem mucadeleyle bilinen buyuk peygamber.

Kur'an'da 25 yerde ismi gecmektedir.

ISABET: (Ar.) 1. Dusme, (isabet). 2. Dusme, cikma. 3. Degme, tutma. 4. Yerindelik,

yazilmazlik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISAD: (Ar.) Er. 1. Yuceltme, yukseltme. 2. Kutlu kalma.

ISADE: (Ar.) Ka. - (bkz. Isad).

ISAF: (Ar.) Er. - Bir istegi, dilegi yerine getirme.

ISAR: (Ar.) Er. 1. Ikram, bahsis. 2. Comertlikle verme. 3. Dokme, sacma, serpme. 4. Kendi

muhtac oldugu halde bahsis verme.

ISARE: (Ar.) Ka. - (bkz. Isar).

ISASE: (Ar.) Ka. 1. Goz ucuyla bakma. 2. Camiyet. 3. Zenginlik, servet.

ISFENDIYAR: (Fars.) Er. - Iran mitolojisinde adi gecen hukumdarin adi.

ISFID: (Fars.) 1. Ak, beyaz renkli. 2. (bkz. Esfid). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISHAK: (Ibr.) Er. 1. Ibranice "Gulme" anlamina geldigi soylenir. 2. Hz. Ibrahim'in 2

oglundan biri olan ve Ya'kub (a.s.)'un babasi. Peygamberdir. Kur'an'da 17 yerde ismi gecen

peygamberlerdendir.

ISKENDER: Er. - M.O. 356-323 yillan arasinda yasayan ve 20 yasinda hukumdar olan

Makedonya krali, Aristo'dan ders almistir. Yunanistan, Iran, Anadolu, Suriye, Misir,

Hindistan'i istila eden hukumdara, Buyuk Iskender lakabi takilmistir. 33 yasinda olmustur.

ISLAM: (Ar.) Er. 1. Muhammed(s.a.s)'e nazil olan ve kendisi tarafindan insanliga teblig

edilen din, Allah'in en son dini. 2. Allah'a teslim olma, onun emirlerine uyup, yasaklarindan

kacinma. 3. Iyi gecinme, baris icinde olma.

ISMAH: (Ar.) Er. 1. Semahatli, comert kilma. 2. Mulayim ve itaatli.

ISMAIL: (Ar.) Er. - Hz. Ibrahim (a.s.)'in oglu. Ibrahim (a.s.) O'nu Allah'a kurban olarak

adamis ve sozunde durmak icin harekete gecmistir.

Fakat Allah (c.c.) O'nu son anda Cebrail araciligiyla durdurmus ve bu imtihani kazandigini

bildirmistir. Ismail (a.s.) Kur'an'da ismi gecen peygamberlerdendir ve babasiyla beraber

Ka'be'yi insa etmislerdir.

ISMET: (Ar.) 1. Masumluk, gunahsizlik, temizlik. 2. Haramdan namusa dokunan hallerden

cekinme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir. Peygamberin sifatlarindandir.

ISMIHAN: (Ar.) - Hukumdar isimleri. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISMINAZ: (a.f.i.) Ka. 1. Naz isminde. 2. Cok nazli olan.

ISMINUR: (Ar.) Ka. - Nur ismini alan.

ISMIRAR: (Ar.). - Esmerlesme, kara olma, kararma. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilabilir.

ISNA: (Ar.) 1. Ovme, sukretme. 2. Degerini yukseltme. 3. Bir yerde uzun zaman kalma. -

Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISRA: (Ar.) Ka. 1. Yurutme, geceleyin yurutme gonderme. 2. Hz. Peygamberin mirac gecesi.

3. Kur'an-i Kerim'in 17. suresi.

ISRAC: (Ar.) 1. Yakma, yandirma. 2. Aydinlatma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISRAFIL: (Ar.) Er. - Dort buyuk melekten sura ufurme gorevi verilen melek.

ISRAIL: (Ibr.) - Ya'kub peygamberin lakabi. Sonradan onun soyundan gelenler Israilogullan

diye anilmislardir. Israilogullan, Kur'an'da cok sik kullanilan bir isimdir.

ISTARE: (Fars.) Ka. - Yildiz, necm, sitare.

ISTEM: (Ar.) 1. Zulum ve sitem. 2. Isim olarak kullanilmasi uygun degildir.

ISTEMIHAN: (Tur.) - Gokturk devletinin kurucusu Bumin kaganin kardesi olan Turk

hakani. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISTIHSAN: (Ar.) - Guzel bulma, begenme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

ISTIKBAL: (Ar.) 1. Gelecek zaman. 2. Geleni karsilama. - Erkek ve kadin adi olarak

kullanilir.

ISCAN: (Tur.) Er. - Calismayi seven, caliskan.

ISVE: (Ar.) Ka. - Guzellerin gonul alici, gonul aldatici, nazli davranisi.

ITKAN: (Ar.) Er. 1. Saglamlastirma. 2. Inanma.

IVAR: (Fars.) Ka. - Duzulmus, kosulmus, hazirlanmis.

IYEM: (Tur.) - Guzellik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IYISAN: (Tur.) - Iyi adla anilan, iyi taninan kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IZAN: (Ar.) 1. Anlayis, kavrayis, akil. 2. Terbiye, edeb. 3. Boyun egme, goz dinleme. - Erkek

ve kadin adi olarak kullanilir.

IZANULLAH: (Ar.) Er. - Allah'a boyun egme, Allah'in terbiyesi.

IZEM: (Ar.) - Buyukluk, ululuk. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IZGI: (Tur.) - (bkz. Izgu).

IZGU: (Tur.) - Iyi guzel, akilli, adaletli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IZGUL: (Tur.) Ka. - (bkz. Izgu).

IZGUN: (Tur.) Er. - (bkz. Izgu).

IZHAN: (Tur.) Er. - Iyiligin, guzelligin hakimi, yonetici.

IZHANIM: (Tur.) Ka. - (bkz. Izhan).

IZHAR: (Ar.) Er. - Gosterme, meydana cikarma.

IZRA: (Ar.) 1. Asin ovme. 2. Altin arama. 3. Korkutma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.

IZZET: (Ar.) Er. 1. Deger kiymet yucelik, ululuk. 2. Kuvvet, kudret. 3. Hurmet, saygi ikram

izan.

IZZETTIN: (Ar.) Er. 1. Dunun kiymeti, kudret, ulviyeti. 2. Asil sekli "Izzu'ddin"dir. - Turk

dil kurali acisindan "d/t" olarak kullanilir.

IZZI: (Ar.) Er. - Sabirli, dayanikli kimse.