-C&C-
CABBAR: (Ar.) Er. - (bkz. Cebbar).
CABGU: (Ar.) Er. 1. Efendi, 2. Bey. 3. Ileri gelen, saygin kimse.
CABIR: (Ar.) Er. - 1. Cebreden, zorlayan. 2. Galip gelen. 3. Aziz ve kuvvetli olan. Allah'in
hukumlerini uygulamada guc kullanan. 4. Kirikci, kirik sanci. Cabir b. Abdullah b. el-Ensari:
Sahabedendir (603-697). Birinci Akabe Bey'atindan sonra musluman oldu. Rasulullah'in bulun
savaslarina katildi. Sahabenin bilginlerindendi. Kendisinden cok sayida hadis rivayet edilmistir.
CABIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Cabir).
CABIYE: (Ar.) Ka. 1. Hazine (bkz. Semahat). 2. Sam'in guneybatisinda, Cavlan'da bir yer. 3.
Havuz.
CAFER: (Ar.) Er. - Kucuk akarsi. Cay. Cafer b. Muhammed: Lakabi es-Sadik olup 12 imamin
6.'ncisidir. Muhammed b. el-Bakir'in yerine imamete gecmistir. Cafer-i Tayyar: Hz. Alinin kardesi
olup, Mute savasinda bayrak tutarken iki elini de kaybederek sehid olmustur. Bugun Mute
civarinda kabri bulunmaktadir.
CAHID: (Ar.) - Er. - Cehdeden, elinden geldigi kadar calisan. Bu kelime Kur'an-i Kerim'de
"cihad et". "Allah yolunda savasa cik" anlaminda kullanilmistir. - Dil kuralinda "d/t" olarak
kullanilmaktadir.
CAHIDE: Ka. - (bkz. Cahid).
CAHIZ: (Ar.) Er. 1. Gozu pek, yurekli, cesur kimse. 2. Patlak gozlu. Daha cok lakap olarak
kullanilmistir. - Cahiz b. Ebu Osman, Basra Mutezile kelamcilarinin ileri gelenlerinden. Bir kole
oldugu halde ilimde ilerlemis ve devrinin unlu simalarindan olmustur.
CAIZ: (Ar.) Er. 1. Gecer. 2. Caiz, Islam'in mumaleta taalluk eden 5 ahkamindan biridir. 3.
Islenmesi, yapilmasi "musaade alinabilir" anlaminda olup, seran yasaklanmayan her fiili icerir.
CAIZE: (Ar.) Ka. 1. Armagan, hediye. 2. Yol yiyecegi, azik. 3. Eski sairlere yazdiklari methiyeler
icin verilen bahsis.
CALIB: (Ar.) Er. - Cekici, celbedici, cazib.
CALIBE: (Ar.) Ka. - Kendine ceken, celbeden, cekici.
CALP: (Ar.) Er. - Guclu, kuvvetli, gayretli.
CALUT: (Ar.) Er. - Calut, Ad ve Semud kavimlerinin soyundandir. Hz. Ismail'den evvel bir
muddet Beni Israil'e hukumdar oldu. Onlara zulmetti. Filistin'de yasayan Berberilerin
krallarina Calut adi veriliyordu. Filistinlilere yaptigi zulumden dolayi Hz. Davud tarafindan
oldurulmustur. Kur'an-i Kerim'da uc yerde ismi gecmektedir (el-Bakara, 249-250-251). Isim
olarak tercih edilmez.
CAMI: (Ar.) Er. 1. Derleyen, toplayan. 2. Icine alan. 3. Cuma namazi kilinan mescid. 4. En
az sekiz bablik hadis kitabi. - Molla Cami: Iranin XV. asirda yetismis buyuk mutasavvif,
mutefekkir, alim ve sairi. Asil adi Mevlana Nureddin Abdurrahman b. Nizameddin'dir. Bircok
manzum ve mensur eserleri vardir.
CAN: (Fars.) Er. 1. Can, ruh. Hayat. 2. Guc, kuvvet, hayatiyet, dirilik. 3. Gonul, yakin dost,
cok sevilen arkadas. 4. Mevlevi ve Bektasi tarikatlarinda dervislerin birbirlerine hitabi. 5.
Kisi, fert. 6. Sevgili.
CANAL: (Tur.). 1. Gonul al. Kendini sevdir, sevilen biri ol. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
CANALP: (Tur.) Er. - Ozunde yigitlik, gucluluk olan kimse. Cana yakin yigit.
CANAN: (Fars.) Ka. - Sevgili, gonul verilmis, sevilen kadin.
CANAY: (Tur.). - Ay gibi temiz, saf, parlak kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CANAYDIN: (Tur.) Er. - Ozu temiz, aydinlik ruhlu kimse.
CANBEK: (Tur.) Er. 1. Ozu pek. 2. Guclu kisilikli kimse. Canbek Giray (1568-1636): Kirim
hani. Devlet Giray'in torunu. Sakay Mubarek Giray'in oglu. Selamet Giray'in son
zamanlarinda kalgay (veliaht) oldu. Arkasindan han oldu. IV. Murat tarafindan Rodos'a
suruldu.
CANBERK: (Tur.) Er. - Guclu, saglam kimse.
CANBEY: (Tur.) Er. - Canim gibi sevgili.
CANBULAT: (Tur.) Er. - Canbulat en-Nasirî. Misir Memlûk sultani. Yasbekin kolesiydi.
Yasbek, Canbulat'i Sultan Kayitbay'a satti. Kayitbay kendisine onemli gorevler verdi. Halep
ve Sam valiligine kadar yukseldi. 1500 yilinda sultanligi ele gecirdi.
CANDAN: (Tur.) Ka. 1. Samimi, icten, kalbi. 2. Yakinlik belirten davranis.
CANDANER: (Tur.) Er. - Icten, samimi, dost kimse.
CANDAR: (Tur.) Er. 1. Silah tasiyan, can ve dar isimlerinden mutesekkil birlesik isim. 2.
Osmanli'da, hassa askeri, kilic askeri, idam hukumlerini infaz eden kimse. 3. Jandarma.
Muhafiz.
CANDEGER: (Tur.) Er. - Ugrunda can verilecek kadar guzel, degerli, sevilen.
CANDEMIR: (Tur.)Er. - Ozu guclu, demir gibi saglam kisilikli.
CANDOGAN: (Tur.) Er. - Cana dogan.
CANEL: (Tur.) Er. - Icten uzatilan el, dostluk eli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CANER: (Tur.) Er. - Delikanli, genc, dinamik. - Can ve er kelimelerinden birlesik isim.
CANFEDA: (Fars.). - Canini veren, ozverili kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
Canfeda Hatun: III. Murad'in annesinin en gozde cariyesiydi. Harem kethudaligina getirildi
ve sarayda buyuk nufuz kazandi.
CANFER: (Fars.) Er. 1. Aydin bilgili. 2. Guclu saygin.
CANFEZA: (Fars.) Ka. - Can artiran, cana can katan.
CANGIRAY: (Tur.) Er. - (bkz. Giray).
CANGUL: (Tur.) Ka. 1. Gul gibi canli. 2. Guzel, temiz kimse.
CANGUN: (Tur.) Er. - Dogdugu gun cok sevinilen kimse.
CANGUR: (Tur.) Er. - Canli, neseli kimse.
CANIB: (Ar.) - On taraf, cihet. -Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.
CANIPEK: (Tur.) Ka. – Yumusak huylu (kimse).
CANKAN: (Tur.) Er. - Soyu temiz, asil kimse.
CANKUT: (Tur.) Er. 1. Kisinin mutlulugu talihi, sansi, uguru. 2. Mutlu talihli kimse.
CANNUR: (Tur.) Ka. - Ozu aydinlik, nurlu kimse.
CANOL: (Tur.) Er. - Canim ol, can gibi icten ol.
CANRUBA: (Fars.) Ka. - Gonul alan, sevgili.
CANSAL: (Tur.) Er. - (bkz. Can). -Can ve sal kelimelerinden birlesik isim.
CANSEL: (Tur.) Ka. - Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birlesik isim.
CANSEN: (Tur.). - Sen cansin, sevilensin. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CANSER: (Tur.). - (bkz. Can). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CANSES: (Tur.) Ka. - (bkz. Canser).
CANSET: (Tur.) Ka. - Kucuk kralice, prenses.
CANSEVER: (Tur.) Ka. - (bkz. Cansin).
CANSIN: (Tur.) Ka. Canim gibisin, canimsin.
CANSOY: (Tur.) Er. - Asil, soylu, cana yakin.
CANSU: (Tur.) Ka. 1. Hayat veren su, tazelik. 2. Sevgili, sevimli.
CANSUN: (Tur.) - (bkz. Cansu). -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CANTEKIN: (Tur.) Er. - Tek can, essiz can.
CANTEZ: (Tur.) Er. - Tez canli, aceleci.
CANTURK: (Tur.) Er. - Iyi hasletlere sahip Turk.
CANVER: (Tur.) Er. - Canli, hasere.
CARULLAH: (Ar.) Er. - Allah'a yakin. Allah dostu. Carullah Zemahseri: Mufessir, alim.
CAVID: (Fars.) Er. - Baki, daimi, ebedi.
CAVIDAN: (Fars.) Ka. - Daimi kalacak olan, sonrasiz, ebedi.
CAVIDE: (Fars.) Ka. - (bkz. Cavidan).
CAVIT: (Fars.) Er. - (bkz. Cavid).
CAZIM: (Ar.) Er. 1. Kesin. 2. Kesin kararli. Cazim Mehmed: Turk sair (1725).
CEBBAR: (Ar.) Er. 1. Cebreden, zorlayici. 2. Kuvvet, kudret sahibi Allah, Allahin isimlerinden.
3. Becerikli. 4. Gokyuzunun guneyinde bulunan bir yildiz kumesi.
CEBE: (Ar.) Er. 1. Zirh. 2. Osmanlida silah ihtiyacini karsilayan aracin adi. Cebeci ocagi,
Yeniceri ocaginin kaldirilmasiyla ilga edilmis, kaldirilmistir. Cebe Ali Bey: Turk komutan (XV.
yy.) Istanbul'un fethine kendi sipahileriyle katildi. Ele gecirdigi kapi kendi adiyla anildi. Cibali
kapisi.
CEBEL: (Ar.) Er. 1. Dag. 2. Tarima elverissiz arazi.
CEBERUT: (Ibr.) Er. - Ibranice "kudret" anlamina gelmektedir. Yeni Eflatuncu filozoflar ile
israki felsefesine tabi olan mutasavviflara verilen ad.
CEBIR: (Ar.) Er. 1. Zorlamak. 2. Duzeltme, onarma. 3. Kirik veya cikik bir kemigi yerlestirip
sarmak.
CEBIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Cebir).
CEBRAIL: (Ar.) Er. 1. Peygamberlere vahiy getiren dort buyuk melekten biri. 2. Cibril, Ibranice
Allahin kulu. 3. Az cok zorla olgunlastirmak. Cebrail b. Omer. Bati Karahanli hukumdar (1099-
1102).
CEDIS: (Ar.) Er. - Arabistanin yerli kabilelerinden birinin adi.
CEHDI: (Ar.) Er. - Ugrasan, calisan. Caba ve gayret gosteren.
CEHID: (Ar.) Er. - Calisma, cabalama, ugrasma. - Turk dil kurali acisindan "d/t" olarak kullanilir.
CEHM: (Ar.) Er. - Cehm b. Safvan: Islam kelamcisi. Murcie ve Mutezile kelamindan kendisine
ait inanc kaidelerini belirleyerek ozel bir akim gelistirmistir. Ogrencileri II. yy.'a kadar Cehmiye
inancini tasiyarak, Tirmiz'de yasadilar. Daha sonra Es'ariye mezhebine girmislerdir.
CEHVEN: (Ar.). - Kurtuba'da yerlesmis, bircok alim, fakih, vezir yetistirmis meshur bir Arap
ailesi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CELADET: (Ar.). 1. Gozupeklik. 2. Yigitlik. 3. Kahramanlik.
CELAL: (Ar.) Er. 1. Buyukluk, ululuk azamet. 2. Hiddet, ofke. 3. Allah'in "Kahhar, cebbar,
mutekebbir" gibi sertlik ve buyukluk ifade eden sifatlari. Kur'an'da Rahman suresi 27, 78.
ayetlerde gecmektedir. Zul Celali; Celal sahibi Allah.
CELALEDDIN: (Ar.) Er. 1. Dini savunan. 2. Dinin ululadigi, ovdugu. Celaleddin Harizmsah:
Son Harizm hukumdari (Ol. 1231). Celaleddin Rumi: Unlu Turk mutasavvifi, Mevlana. - Turk dil
kurali acisindan "d/t" olarak kullanilmaktadir.
CELASUN: (Tur.) Er. 1. Kahraman, cesur, atak, delikanli, yigit. 2. Genc saglikli, gurbuz.
CELAYIR: (Tur.) Er. - Mogol kavminin bir kolu olup bircok kabileyi bunyesinde toplamistir.
Celayirliler devleti, kendisine Ilhanlilar devletini ornek almistir.
CELIL: (Ar.) Er. 1. Buyuk, ulu. (bkz. Celal). Allah icin sifat olarak kullanilir. 2. Osmanli
devletinde vezir ve musir rutbelerinde bulunanlara hitapta bu sifat kullanilirdi. 3. Guzel
sanatlarda bir yazi stili.
CELILAY: (a.t.i.). - Ulu, yuce ay. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CELILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Celil).
CELVET: (Ar.) Er. 1. Yerini yurdunu terk etmek. 2. Tasavvufta, kulun, Allanin sifatlariyla
halvetten cikisina ve fena fillahda fani olusuna denilir. Celvetiye; Aziz Mahmud Hudayi'nin
kurdugu tarikatinin adi.
CEM: (Ar.) Er. 1. Toplama, biraraya getirme, yigma. 2. Hukumdar, sah. 3. Suleyman
Peygamberin lakabi. 4. Buyuk Iskender'in lakabi. Cem Sultan: Fatih Sultan Mehmed'in Cicek
hatundan olma oglu (1459-1495).
CEMAL: (Ar.) Er. - Yuz guzelligi, zahiri ve batini guzellik. Allah'in rahmetle tecellisi.
Allah'in lutuf, ihsan, riza sifatlarinin karsiligi.
CEMALLEDDIN: (Ar.) Er. 1. Dinin cemali, parlak yuzu. Daha cok seref unvani olarak
kullanilmistir. el-Cevad el-Isfahani tarafindan ilk defa kullanilmistir.
CEMALULLAH: (Ar.) Er. - Allah'in lutfu, bagisi.
CEMIL: (Ar.) Er. 1. Guzel erkek. 2. Iyilikle anma. 3. Eskiden okullarda verilen basan kagidi.
CEMILE: (Ar.) Ka. 1. Guzel kadin. 2. Gonul almak amaciyla yapilan davranis. 3. Ilk Emevi
devrinde yasamis meshur Arap sarkicisi.
CEMINUR: (Ar.) Ka. - Isik, nur toplulugu, cok nurlu, aydinlik kimse.
CEMRE: (Ar.) Er. 1. Ates. 2. Kor halinde ates. 3. Subat ayinda azar azar artan sicaklik. 4.
Hacilarin Mina'da seytan taslamasi. Kucuk tas parcasi. Arafat'ta hacilarin seytan taslamalari.
CEMSASB: (Fars) Er. 1. Hz. Suleyman. 2. Cemsid'in oglu.
CEMSID: (Fars.) Er. - Cemsasb'in babasi.
CENAB: (Ar.) Er. - "Yan"manasina gelir. Seref, onur ve buyukluk terimi olarak kullanilir.
Hazret, Cenab-i Hakk, Cenab-i Halik, Allah. - Dil kurali acisindan "b/p" olarak
kullanilmaktadir.
CENAN: (Ar.) Ka. - Kalb, yurek, gonul.
CENGAVER: (Fars.) Er. Savasci, silahsor. Savasi seven, savaskan, dovusken.
CENGEL: (Fars.) Er. - Orman.
CENGER: (Fars.) Er. - (bkz. Cengaver).
CENGIZ: (Tur.) Er. - Cengiz Han. Mogol Imparatorlugu'nun kurucusu, asil adi Timucin'dir.
Mogolcada Cing sifatinin cogulu olarak, guclu, kuvvetli anlamindadir. Islam ulkelerine
duzenledigi seferlerle acimasiz ve gaddarca muslumanlari katletti. Islam medeniyetine buyuk
olcude tahribat verdi.
CENK: (Fars.) Er. - Harp, savas, kavga. - Isim olarak kullanilmasi uygun degildir. Hz.
Peygamberin degistirdigi isimlerden birisi.
CENKER: (f.t.i.) Er. - Iyi savasan, savasci.
CENNET: (Ar.) Ka. 1. Ucmak. 2. Bahce. 3. Cok ferah ve havadar yer. 4. Firdevs. - Allah'in
insanlara mujdeledigi, olumden sonraki alemde bulunan, Allah'a inanan, gunah islememis
veya gunahlarindan temizlenmis olanlarin girecegi fevkalade guzel yer. 8 cennet oldugu
rivayet edilmistir. Daru'1-Celal, Daru's-Selam, Cennetu'l-Me'va, Cennetu'1-Huld, Cennetu'n-
Naim, Cennetu'l-Firdevs, Cennetu'l-Karar, Cennetu'1-Adn.
CEREN: (Tur.) Ka. - Halk agzinda "ceylan" anlamina gelir.
CERIB: (Ar.). - Hububat icin kullanilan bir olcek. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CERIR: (Ar.) Er. Ip, halat. Yular anlaminda. Sahabeden bu ismi tasiyanlar vardir.
CERIT: (Ar.) Er. 1. Verimsiz corak yer. 2. Bekar.
CESARET: (Ar.) Ka. - Yureklilik, korkusuzluk. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CESIM: (Ar.) Er. - Iri, buyuk, kocaman, ulu, muhim.
CESIMI: (Ar.) Er. - Iri, buyuk.
CESUR: (Ar.) Er. - Cesaretli, yurekli, yigit, gozupek, atilgan.
CEVAD: (Ar.) Er. 1. Comert, eli acik. 2. Ihsan eden. - Dil kurumuna uygun olarak "d/t" ye
donusturulur.
CEVAHIR: (Ar.) Er. 1. Cevherler, elmaslar, kiymetli taslar. 2. Mayalar, ozler. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
CEVAN: (Fars.) Er. - Genc, taze, delikanli. - Cuvan seklinde kullanilabilir, (bkz. Civan).
CEVDET: (Ar.) Er. 1. Iyilik, guzellik. 2. Olgunluk. 3. Buyukluk. 4. Tazelik. 5. Kusursuzluk.
Cevdet Pasa: Osmanli devlet adami. Tarihci ve hukukcu (1822-1895).
CEVHER: (Ar.) Ka. 1. Oz, maya. 2. Basli basina, kendiliginden olan. 3. Tiynet, cibilliyet,
soydan gelen, haslet, tabii istidat. 4. Kiymetli tas. 5. Ebcet hesabinda yalniz noktali harfleri
hesaplamaya dayanan tarih dusurme sekli. 6. Kilic namlusuna yapilan menevisli sus. - Kadin
ve erkek adi olarak kullanilir.
CEVHERE: (Ar.) Ka. - (bkz. Cevher). Hicri 5. asirda Bagdat'ta yasamis meshur bir Islam
hanimi.
CEVRIYE: (Ar.) Ka. 1. Haksizlik. 2. Eza, cefa, eziyet, gadir, zulum, sitem.
CEVVAL: (Ar.). - Kosan, dolasan, hareket eden, canli.
CEVZA: (Ar.) Er. - Gunesin Mayis ayinda girdigi ikizler burcu. Ebced.
CEYDA: (Ar.) Ka. - Uzun boyunlu ve guzel.
CEYDAHAN: - (bkz. Ceyda).
CEYHAN: (Tur.). - Guney Anadolu'da Toroslar'dan dogan ve Akdeniz'e dokulen nehir. -
Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CEYHUN: (Tur.) Er. 1. Orta Asya'da Amu-Derya'ya Arap ve Farslilarin vermis oldugu ad. 2.
Tevrat'a gore cennetin 4 nehrinden biri.
CEYLAN: (Tur.) Ka. - Hizli kosan, bicimli bacaklari olan ve guzel gozleriyle taninan bir
gazel cinsi.
CEZLAN: (Ar.). - Mutlu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CEZMI: (Ar.) Er. 1. Cezm ile ilgili. 2. Kat-i karar ve niyete ait. 3. Kesmek.
CEZMIYE: (Ar) Ka. - (bkz. Cezmi).
CEZRI: (Ar.) Er. - Kokle ilgili, kokten.
CEZZAR: (Ar.) Er. - Deve kasabi. -Daha cok lakab olarak kullanilir. Cezzar Ahmet Pasa (?-
Akka 1804). Osmanli vezirlerindendir.
CIHAD: (Ar.) Er. 1. Din ugrunda dusmanla savasma. 2. Islam ugrunda calisma. Cihad
muslumanlara farz kilinmistir. Mallariyla, canlariyla savasan mu'minler ovuldugu gibi, bu
mucadele ugruna canini veren kisi schidlik makamiyla yuceltilip taltif edilmislerdir. Kur'an'da
defalarca tekrarlanan bir emirdir. - Dil kuralina uygun olarak "d/t" olarak kullanilmaktadir.
CIHAN: (Fars.) 1. Dunya, alem, kainat, yeryuzu, yerkuresi. 2. Dunyada yasayan insanlarin
tumu. Cihan Ara Begum: Hint-Turk hukumdari Sahcihan ile adina Tac Mahal'in yapildigi
Mumtaz Mahal'in kizi. Dindarligi ve ihlasli olusu sebebiyle "Zamanin Fatimasi" olarak anildi.
- Kadin ve erkek adi olarak kullanilir.
CIHAN BANU: (Fars.) Ka. - Dunyaca taninmis kadin.
CIHANDAR SAH: (Fars.) Er. - Delhi, Turk-Hind Imparatorlari'nin 13.'sû olup Sah Alem
Bahadir'in buyuk ogludur.
CIHANDIDE: (Fars.). - Dunyayi gezip gormus. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CIHANEFRUZ: (Fars.). - Dunyayi parlatan, aydinlatan.
CIHANER: (Fars.) Er. - Dunyaya bedel kisi, yigit.
CIHANFER: (Fars.) Ka. - Cihani, dunyayi aydinlatan, nurlu, isikli.
CIHANGIR: (Fars.) Er. - Dunyaya egemen olan, dunyayi zabteden kimse. Fatih. Osmanli
sehzadelerinin ortak adidir.
CIHANGUL: (Fars.) Ka. - (bkz. Cihan).
CIHANMERT: (Fars.) Er. - (bkz. Cihaner).
CIHANNUR: (Fars.). - Dunyayi aydinlatan, nurlu, isikli. - Turk-Hind padisahi Ekber'in
buyuk oglu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CIHANSER: (Fars.). - Cihan'in basi. - Kadin ve erkek adi olarak kullanilir.
CIHANSUZ: (Fars.) Ka. 1. Cihan yakan. 2. Gaznelilerden Buhran Sahi maglup edip, Gaznice
ve Bust sehirlerini yakip-yikan, gaddar vahsi Alaeddin-Huseyin'e verilen ad.
CIHANSAH: (Fars.) Er. - Cihan'in sah'i. - Kara-Koyunlu padisahlarindan Timur'un
olumunden sonra kaybedilen yerleri geri almistir.
CILASUN: (Tur.) Er. - Babayigit, boylu, boslu, delikanli, gurbuz.
CILVE: (Ar.) Ka. 1. Hosa gitmek icin yapilan davranis. 2. Isve, naz. 3. Yeni gelin duvaginin
kaldirilmasi merasiminin ve bu munasebetle guveyin geline verdigi hediyenin (Turk yuz
gorumlugu) adidir.
CINAN: (Ar.). - Cennetler, yedi gogun ustunde ve Ars ile Kursi'nin altindaki sekiz cennet. -
Kadin ve erkek adi olarak kullanilir.
CINUCEN: (Tur.) Er. - Ustun, galip, zafer kazanmis.
CIRYAL: (Ar.) Ka. 1. Bir nevi kirmizi boya. 2. Altinin kirmiziligi. 3. Temiz renk. 4. Saf.
CIVAN: (Fars.) Er. - Genc, delikanli, yakisikli. - (bkz. Cevan, cuvan).
CIVANBAHT: (Fars.) Er. - Mutlu, sansli (kimse).
CIVANMERT: (Fars.) Er. - Comert, eli acik genc, delikanli.
COSAN: (Tur.) Er. - Cosku duyan, heyecanli (kimse).
COSAR: - (bkz. Cosan).
COSKUN: (Tur.) Er. 1. Cosmus, galeyana gelmis. 2. Duyarli, asin hareketli.
COSKUNER: (Tur.) Er. - Cosan kimse.
COSKUNSU: (Tur.) Er. - Sel, gurultuyle akan su.
COMERT: (Tur.) Er. 1. Elinde olani harcayan, eli acik. 2. Baskalarina yardimdan
kacinmayan.
CUDI: (Ar.) Er. l. Comert, eli acik. 2. Iyilik severlikle ilgili.- Dicle nehri kiyisinda bir dag.
Nuh'un gemisinin tufandan sonra bu dagin uzerinde durdugu soylenir.
CUDIYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Cudi).
CUMA: (Ar.) Er. 1. Haftanin besinci gunu. 2. Muslumanlarin ibadet ve Bayram gunu. 3.
Cuma gunu kilinan ogle namazi. 4. Toplanma. Sure-i Cuma Kur'an'in 62. suresi.
CUMALI: (Tur.) Er. - Cuma gunu dogan.
CUMHUR: (Ar.) Er. 1. Halk, ahali. 2. Kalabalik, basibos kalabalik. 3. Takim, heyet. - Tekke
musikisinde koro tarafindan okunan ilahi.
CUBEYR: (Ar.) Er. - Kucuk kahraman, kucuk yigit. Sahabe isimlerindendir.
CUHEYNE: (Ar.) Er. - Unlu bir Arap kabilesidir. Kizildeniz-Vadi'l-Kura arasinda
yasamaktadirlar.
CUMANE: (Ar.) Ka. - Tek inci anlaminda. Hz. Ali (r.a.)'nin kizkardesi ve Rasulullah'in
amcasinin kizi olan hanim sahabi.
CUNEYD: (Ar.) Er. 1. Kucuk asker, askercik. Cuneyd-i Bagdadi: Unlu mutasavvif.
-CCAGA:
(Tur.). - Cocuk.
CAGACAR: (Tur.) Er. - Cag acacak kimse.
CAGAKAN: (Tur.) Er. - Cagi yakalayan, cagdas.
CAGAN: (Tur.) Er. - Bayram, senlik.
CAGANAK: (Tur.) Er. - Korfez, liman.
CAGAR: (Tur.) Er. 1. Bayram. 2. Kalin ve kuvvetli deve kostegi. 3. Dogan kusu.
CAGATAY: (Tur.) Er. 1. Yavru at, tay. 2. Dogu Turklerine, lehcelerine dayanilarak verilan ad. -
Cagatay Han: Cengiz Han'in 2. oglu Cagatay. Muslumanlara ve dinin emirlerine karsi politika
uygulamakta ve Mogol yasasini tatbik etmekteydi. Gusl abdestini yasaklamisti. Hristiyan dostu
olarak bilinmektedir. Marco Polo kendisinin vaftiz edildigini kaydetmistir.
CAGILI: (Tur.). 1. Cagla ilgili. 2. Cakil. 3. Cagla. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CAGIN: (Tur.). - Yildirim, simsek. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CAGKAR: (Tur.) Er. - Canli, dinamik, caliskan.
CAGLA: (Tur.) Ka. - Olgunlasmamis meyve, bazi meyvelerin olgunlasmadan, henuz yesilken
yenen hali.
CAGLAR: (Tur.). - Caglayan, selale (bkz. Selale). - Erkek ve kadin adi olarak da kullanilir.
CAGMAN: (Tur.) Er. - Cagin insani.
CAGNUR: (Tur.) Er. - Cagin nuru, zamanin nuru. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CAGRI: (Tur.) Er. 1. Cakir gozlu. 2. Mavi hareli goz. Cagri bey (990-1060). Buyuk Selcuklu
devleti hukumdari Tugrul beyin kardesi. Cagri bey musluman oldugunda Davud ismini aldi.
Kardesi Tugrul ise Muhammed ismini almistir.
CAKA BEY: (Tur.) Er. - Oguzlarin Cavuldur boyundan olan Turk beyi. XI. yy. ilk yarisinda Izmir
bolgesinin hakimi oldu.
CAKAR: (Tur.) Er. - Parildayan, isik veren.
CAKIR: (Tur.). - Mavimsi, mavi renkli, gri benekli gozleri olan kisi. -Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
CAKMAN: (Tur.) Er. 1. Amacina erisen, ulasan kimse. 2. Sut mavisi.
CAKMUR: (Tur.) Er. 1. Yari uykulu bakis. 2. Sert tas. 3. Pinti.
CALAP: (Tur.). 1. Tanri. 2. Ates. -Isim olarak kullanilmaz.
CALAPKULU: (Tur.) Er. - Tanri kulu- Abdullah.
CALAPOVER: (Tur.) Er. - Tanri'nin ovgusune mazhar olmus kisi.
CALGAN: (Tur.) Er. - Yatagi taslik olan ve gurultuyle akan su.
CALKIN: (Tur.) Er. - Alev.
CAPAN: (Tur.) Er. - Tatar, ulak, postaci.
CAVAS: (Tur.) Er. 1. Gunes. Gunesli yer. 2. Guney.
CAVLAN: (Tur.). - Buyuk caglayan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CAVLI: (Tur.). - Ava alistirilmamis dogan. Cavli Candar: (Ol. 1146). Selcuklu emiri. Sultan
Mesud doneminde yararli isler yapti.
CAYKARA: (Tur.). - Kucuk akarsu, yazin kuruyan kucuk akarsu. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
CELEBI: (s.) Er. 1. Efendi, nazik ve kibar. 2. Sehir terbiyesi almis okuryazar kimse. 3.
Osmanli devletinin ilk devirlerinde sehzadelere verilen unvan. Musa Celebi, Suleyman
Celebi. - Mevlevi tarikatinin basi bu adla anilirdi. Mevlana veya Haci Bektas soyundan olan
kimse.
CELEN: (Tur.) Er. 1. Yakisikli delikanli. 2. Tepelerin kar tutmayan kuytu yeri. 3. Acikgoz,
becerikli, kurnaz. 4. Evlerin disinda bulunan sacak.
CELGIN: (Tur.) Ka. - Yaralanarak kacan av hayvani.
CELIK: (Tur.) Er. 1. Su verilip sertlestirilen demir. 2. Cok guclu kuvvetli. 3. Kisa kesilmis
dal.
CELIKEL: (Tur.) Er. - Celik gibi guclu el.
CELIKER: (Tur.) Er. - Celik gibi guclu kimse.
CELIKHAN: (Tur.) Er. - Guclu hakan, yonetici.
CELIKKAN: (Tur.) Er. - Guclu soydan gelen kimse.
CELIKOZ: (Tur.) Er. - (bkz. Celik).
CELIKSU: (Tur.) Er. - (bkz. Celik).
CELIKYAY: (Tur.) Er. - Guclu, kuvvetli.
CEMAN: (Fars.) Ka. 1. Salina salina yuruyen. 2. Nazli sevgili.
CEMENZAR: (Fars.) Ka. - Otlak. Cimenlik.
CERAG: (Fars.) Er. 1. Yag kandili, lamba, mum. 2. Atin saha kalkmasi. 3. Cirak edilme. 4.
Bir memuriyete ve ihsana nail olan. 5. Vazifesinden emekli edilen.
CERME: (Tur.) Er. 1. Cay kiyilarinda sulu ve yesil yer. 2. Akarsularin topraktan cikan
sizintisi. 3. Kaynak.
CESMAN: (Fars.). - Gozler. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CESMIAHU: (Fars.) Ka. - Ahu gozlu kadin, ceylan gozlu guzel.
CESMINAZ: (Fars) Ka. 1. Suzerek bakma, bakis. 2. Nazli nazli bakan goz. 3. Guzel gozlu
sevgili.
CESPAN: (Fars.). - Layik, uygun, munasip, yakisir. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CERI: (Tur.). - Asker, savasci.
CETIN: (Tur.) Er. 1. Sert, islenmesi, elde edilmesi, cozumu zor, sarp, muskil. 2. Inatci,
azimli, sedid.
CETINALP: Er. - (bkz. Alp).
CETINAY: (Tur.) Er. - (bkz. Cetin).
CETINEL: (Tur.) Er. - (bkz. Cetin).
CETINER: (Tur.) Er. - (bkz. Cetin).
CETINOZ: (Tur.) Er. - (bkz. Cetin).
CETINSOY: - (bkz. Cetin).
CETINSU: (Tur.) Er. - (bkz. Cetin).
CEVIK: (s.) Er. - Cabuk davranan, hizli ve hareketli.
CEVIKCAN: - (bkz. Cevik).
CEVRIM: (Tur.) Er. 1. Sinir. 2. Girdap. 3. Surekli ve duzenli degisme.
CIDAM: (Tur.) Er. - Sabir, tahammul.
CINAR: (Fars.) Er. - Cinar agaci.
CINAY: (Fars.) Ka. - Soylu ay, ayin en parlak zamani.
CIRAG: (Fars.). - Mesale, isik, kandil (bkz. Cerag). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CICEK: (Tur.) Ka. 1. Bitkilerin ureme unsurlarini ihtiva eden renkli veya beyaz renkte acan,
cok defa kokulu, sonradan meyve veya tohum haline gelen kisimlari (bkz. Sukûfe). 2. Bitki,
cicek acan bitki. 3. Bazi seylerin toz haline getirilmis ozu, kukurt cicegi. 4. Kumas veya baska
seyler uzerine yapilan renkli veya renksiz susleme.
CIGDEM: (Tur.) Ka. - Zambakgillerden, soganli otsu, cesitli renklerde cicek acan kir bitkisi,
mahmur cicegi.
CILAY: (Tur.) Ka. - Ayin uzerinde beliren acik renk lekeler.
CILE: (Fars.), l. Zevk ve sefadan el cekerek kuytu bir yerde yapilan 40 gunluk ibadet. 2.
Eziyet, sikinti. 3. Ibrisim, yun vs. demeti. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CILTAY: (Tur.) Er. - Uzerinde benekler bulunan tay.
CINEL: (Tur.). - Dogru, durust, namuslu kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
CINER: (Tur.). - (bkz. Cinel).
CINTAR: (Tur.) Er. - Sabah vakti.
CINTAY: (Tur.) Er. - Soylu at.
CINUCIN: (Tur.) Er. - Ustun, galip, zafer kazanmis.
CIRAY: (Fars.). 1. Yuz cizgileri, yuz guzelligi. 2. Beniz, yuz. 3. Insan resmi. - Erkek ve kadin
adi olarak kullanilir.
CIRE: (Fars.). 1. Maharetli, becerikli. 2. Kahraman, yigit. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
CITRA: (Fars.) Er. - Afganistan'da bir kabile. Buyuk ekseriyetle ari irktan olup narin yapili,
guzel gozlu ve gur sacli, hos ve cazip tavirli olmalarina ragmen hasin, sert yapili ve gaddar
olarak bilinmektedirler.
COGA: (Tur.) Er. - Cocuk, yavru.
COGAHAN: (Tur.) Er. - (bkz. Coga).
COGAN: (Tur.) Er. - Koku ve dallari sabun gibi kopuren bitki, coven.
COGAS: (Tur.) Er. - Gunes.
COGUN: (Tur.). - Cok defa, ekseriya.
COKAY: (Tur.) Er. 1. Koy zengini, ciftlik sahibi. 2. Eskiya.
COKMAN: (Tur.) Er. - Topuz, gurz.
COLPAN: (Tur.) Ka. 1. Coban yildizi. 2. Aciz, beceriksiz, zavalli. 3. Zuhre, venus.
|
