- TTABDAN:
(Fars.) Ka. -Isikli, parlak.
TABENDE: (Fars.) Ka. - Parlayan, isik veren
TABERI: (Ar.) Er. - Buyuk Islâm tarihcilerinden biri.
TABISTAN: (Fars.) Ka. - Yaz.
TABIYE: (Ar.) Ka. - Yerli yerine koyup hazirlama, duzenleme.
TABNAK: (Fars.) Ka. - Parlak.
TACAL: (Tur.) Er. - Ustun ol, bas ol.
TACAVER: (Fars.) Er. - Padisah, hukumdar.
TACEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin taci. Turk dil kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.
TACISER: (Ar.) Ka. - Bas taci, en cok sevilen, sayilan.
TACI: (Ar.) Er. - Tacla ilgili.
TACIK: (Fars.) Er. - Iran ve Turkistan'da yasayan Iran asilli, Farsca konusan halktan olan
kimse.
TACIM: (Ar.) Er. - Noktalama, noktalatma.
TACIR: (Ar.) Er. - Ticareti meslek edinmis olan,
TACIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tacir).
TACKIN: (Tur.) Er. - Gurur.
TACNUR: (Ar.) Ka. - Isiktan nurdan tac.
TAFDIL: (Fars.) - Birini digerinden ustun tutma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAFLAN: (Tur.) - Gulgillerden kisin yapragini dokmeyen bir bitki. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
TAFRA: (Ar.) Er. 1. Yukariya sicrama, atlama. 2. Yukaridan atip tutma, gururlu davranis. 3.
Ilmiyyede rutbe, derece alma.
TAFTE: (Fars.) 1. Bukulmus, katlanmis. 2. Yanmis, yanik. 3. Aydinlik, parlak. 4. Uzgun,
cigeri yanmis, asik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAFTIN: (Ar.) Er. - Akil erdirme, anlama, tefhim.
TAGALAP: (Tur.) Er. - Dag alp. Dag gibi guclu, gosterisli, heybetli yigit.
TAGAR: (Tur.) Er. - Kapi, canak, comlek.
TAGMAN: (Tur.) Er. - Dag gibi iriyari, gosterisli.
TAHA: (Ar.) Er. - Kur'an-i Kerim'in 20. suresi. - Hz. Omer'e musluman olmadan once okunan
ilk sure. Hz. Omer bu sureden etkilenmis ve musluman olmustur.
TAHIR: (Ar.) Er. 1. Temiz, pak. 2. Turk musikisinde basit bir makam. 3. Her turlu gunah ve
ayiptan ari oldugundan Rasulullah (s.a.s)'a bu isim verilmistir.
TAHIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tahir).
TAHIYYE: (Ar.) Ka. 1. "Allah omur versin" demek. Selam verme, hayir dua etmek. 2. Mulk,
malikiyyet.
TAHRIM: (Ar.) Er. 1. Haram kilma, kilinma. 2. Kur'an-i Kerim'in 66. sûresi.
TAHRIME: (Ar.) Ka. - Namaza baslarken "Allahu ekber" deme.
TAHSIN: (Ar.) Er. - Guzel bulma, begenme. Aferin deme alkislama.
TAKSINE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tahsin).
TAHSIR: (Ar.) Er. - Hasret birakma, birakilma. Hasret etme, edilme.
TAHUR: (Ar.) Er. - Pek temiz, temizleyici.
TAHZIR: (Ar.) Er. - Yesil renk verme.
TAHZIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tahzir).
TAIB: (Ar.) Er. - Tevbe eden. Gunahlarindan dolayi pismanlik duyup Allah'tan af dileyen,
musluman.- Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.
TAIBE: (Ar.) Ka. - (bkz. Taib).
TAIF: (Ar.) Er. - Tavaf eden. Donen, dolasan.
TAIFE: (Ar.) Ka. - Boluk, takim, guruh, firka. Kavim, kabile. Tayfa.
TAIL: (Ar.) Er. - Fayda, yarar.
TAIR: (Ar.) Er. - Ucan, ucucu.
TAIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tair).
TAKAT: (Ar.) Er. - Guc, kuvvet.
TAKDIR: (Ar.) Er. 1. Begenme, deger verme. 2. Allah'in istegi, Allah'in yazdigi. Insan icin
tesbit edilen hayat cizgisi.
TAKDIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Takdir).
TAKI: (Ar.) Er. - Gunahtan haramdan kacinan, dinine bagli.
TAKIYYUDDIN: (Ar.) Er. - Dinde muttaki, Allah'tan hakkiyla korkan kisi.
TAKRIN: (Ar.) Er. - Beraber bulundurma, yaklastirma.
TAKRINE: (Ar.) Ka. - (bkz. Takrin).
TAKVA: (Ar.). - Allah korkusuyla dinin yasak ettigi seylerden cekinme. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
TALAC: (Fars.) Er. 1. Ses, seda, ciglik. 2. Mesale. 3. Kavga.
TALAS: (Tur.) Er. 1. Yelin kaldirdigi toz. Firtina, kasirga. 2. Can sikintisi. 3. Kose. 4.
Oguzlarin 24 boyundan biri.
TALAT: (Ar.) - Yuz, cehre. Yuz guzelligi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TALAY: (Tur.) Er. 1. Deniz, buyuk nehir, taloy. 2. Cok fazla.
TALAYER: (Tur.) Er. - Deniz eri, denizci.
TALAYHAN: (Tur.) Er. – Denizlerin hakani, hukumdari.
TALAYKAN: (Tur.) Er. - Denizci kani tasiyan.
TALAYKUT: (Tur.) Er. - Kutsal deniz.
TALAYMAN: (Tur.) Er. – Deniz adami, denizci.
TALAZ: (Tur.) Er. - Kasirga, firtina.
TALHA: (Ar.) Er. 1. Zamk agaci. 2. Talha b. Ubeydullah. Islam dinini kabul eden ilk 10
kisiden biri, cennetle mujdelenmistir.
TALIA: (Ar.) Ka. 1. Tulu eden, oncu. 2. Talih, sans, kismet.
TALIB: (Ar.) Er. 1. Talep eden arayan, isteyen; istekli. 2. Alici musteri. 3. Medrese talebesi,
talebe. - Turk dil kuralina gore "b/p" olarak kullanilir.
TALIBE: (Ar.) Ka. - (bkz. Talib).
TALIH: (Ar.) Er. - Sans, talih, kader.
TALIHA: (Ar.) Ka. - (bkz. Talih).
TALIK: (Ar.) Er. 1. Guleryuzlu. 2. Duzgun soz soyleyen.
TALIYE: (Ar.) Ka. 1. Sonradan gelen, bir seyin arkasi sira giden. Ikinci derecede olan. 2.
Kur'an okuyan.
TALU: (Tur.). 1. Seckin, secilmis, guzel. 2. Iki kurek kemigi arasi. - Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
TALUY: (Tur.) Er. - Deniz, okyanus, talay.
TALUT: (Ibr.) Er. - Bakara suresinde Israilogullari hukumdarligina Allah tarafindan tayin
edilen ve az bir askerle Calut'un ordularini yok eden komutan.
TAMAY: (Tur.). - Dolunay, ayin ondordu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAMER: (Tur.) Er. - Nitelikli, saygin kisi.
TAMERK: (Tur.) Er. - Guclu, kuvvetli kimse.
TAMERKIN: (Tur.) Er. - (bkz. Tamerk).
TAMKOC: (Tur.) Er. - Koc gibi guclu.
TAMKUT: (Tur.) Er. - Cok mutlu, talihli kimse.
TAN: (Tur.) 1. Gunes dogmadan onceki alacakaranlik, safak vakti. 2. Sabah, aksam esen serin
esinti. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANACAN: (Tur.) Er. - Sabah alacakaranlik.
TANAK: (Tur.) Er. - Garip, tuhaf, sasirtici.
TANALP: (Tur.) Er. - Aydin, bilge yigit.
TANALTAN: (Tur.) Er. - Tan - altan.
TANALTAY: (Tur.) Er. - Tan - altay.
TANAY: (Tur.) - Safak ve ay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANAYDIN: (Tur.) Er. - Aydinlik safak.
TANBAY: (Tur.) Er. - Tan - bay.
TANBEK: (Tur.) Er. - Aydin bey.
TANBERK: (Tur.) Er. - 1. Safak cizgisi. 2. Parlayan simsek..
TANBEY: (Tur.) Er. - Safak gibi aydinlik kimse.
TANBOLAT: (Tur.) Er. - Tan renginde celik.
TANCAN: (Tur.) Er. - Onu aydinlik kimse.
TANDAN: (Tur.) - Tan vaktinde dogan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANDOGAN: (Tur.) Er. - Agaran safak.
TANDOGDU: (Tur.) Er. - Tan vakti dogan kimseye verilen isim.
TANDORUK: (Tur.) Er. - Doruklarin ilk isiklarla aydinlanmasi.
TANEGUL: (Tur.) Ka. - Biricik gul.
TANER: (Tur.) Er. - (bkz. Tan).
TANFER: (t.f.i.) Er. - Tan vaktinin yan aydinligi.
TANGUN: (Tur.) Er. - Safakla baslayan aydinlik gun.
TANIN: (Tur.) Er. - Herkesce adin duyulsun, unlen.
TANIR: (Tur.) Er. - Animsar, bilir. Bilip ayiran, secen.
TANIRCAN: (Tur.) Er. - Cana yakin. Cabuk tanisip yaklasan.
TANIRER: (Tur.) Er. - (bkz. Tanir-can).
TANJU: (Tur.) Er. - Turk hukumdarlarina Cinliler tarafindan verilen unvan.
TANKAN: (Tur.) Er. - Safak gibi aydinlik, temiz soydan gelen.
TANKOC: (Tur.) Er. - Tan koc.
TANKUT: (Tur.) Er. - Kutlu, ugurlu sabah.
TANOREN: (Tur.) Er. - Safakta calisan.
TANPINAR: (Tur.) Er. - Tan pinar.
TANSAN: (Tur.) Er. - Tan gibi aydinlik, temiz adi olan. .
TANSEL: (Tur.) Ka. - Tan sel.
TANSELI: (Tur.) Ka. - Tan seli.
TANSIK: (Tur.) Er. 1. Insanin aklninin alamayacagi, sasirtici, olaganustu olayi mucize. 2.
Ozlem, hasret. 3. Degerli, kiymetli. 4. Tatli, nefis.
TANSOY: (Tur.) Er. - Safak gibi aydinlik soyu olan.
TANSU: (Tur.) - Safagin aydinlattigi su. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANUGUR: (Tur.) Er. - Ugurlu, mubarek sabah vakti.
TANVER: (Tur.) Er. - Safak gibi isik sac, aydinlat.
TANYEL: (Tur.) - Safak vakti esen ruzgar. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANYELI: (Tur.) - Tan vakti esen yel. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANYERI: (Tur.) - Gunes dogmak uzereyken, ufukta hafifce aydinlanan yer. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
TANYILDIZ: (Tur.) - Coban yildizi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TANYOL: (Tur.) Er. - Safak yolu, aydinlik yol.
TANYOLAC: (Tur.) Er. - Aydinliga goturen, yol acan.
TANZER: (Tur.) - San, altin renginde tanyeri. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAPGAC: (Tur.) Er. - Unlu. Aziz.
TAPIK: (Tur.) Er. 1. Saygi, hurmet. 2. Ikram, hizmet.
TARA: (Fars.) - Yildiz, necim. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TARAB: (Ar.) - Sevinc, senlik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TARABENGIZ: (Fars.) Ka. - Sevindirici, costurucu.
TARAIF: (Ar.) Ka. - Az bulunur, ince seyler.
TARAN: (Tur.) Er. 1. Genis alan. 2. In. 3. Kus ya da balik kumeleri.
TARANCI: (Tur.) Er. - Rencper, ciftci.
TARAVET: (Ar.) Ka. - Guzellik, tazelik, genc.
TARDU: (Tur.) - Armagan, hediye. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TARHAN: (Tur.) 1. Oguzlarda demirci ve zanaatci ustalari. 2. Esnaf temsilcileri. 3. Buyuk
toprak sahipleri, buyuk tuccarlar. 4. Han ve komutan unvani.
TARHUN: (Ar.) - Hekimlikte kullanilan itirli bir bitki. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TARIK: (Ar.) Er. - Sabah yildizi, zuhre, venus, yol. Tarik b. Ziyad (Ol. Sam 720): Berberi
asilli Islam komutani. Cebeli Tarik'i gecip Ispanya'yi fethetti. Islam egemenligini saglayip
Endulus Islam Devleti'nin kurulmasini sagladi.
TARIM: (Tur.) 1. Gollere, kumluklara dokulen cay kollan. 2. Verim almak icin toprak
uzerinde yapilan calismalarin tumu. 3. (Uygurca'da) kadinlara verilen bir unvan. - Erkek ve
kadin adi olarak kullanilir.
TARIMER: (Tur.) Er. - Tarimla ugrasan kimse.
TARKAN: (Tur.) Er. 1. Islam'dan once Turklerin kullandigi, vekil, vezir, bey gibi unvan. 2.
Ayricalikli, saygin kisi.
TARIM: (Fars.) Ka. 1. Cardak. Kubbe. 2. Gokyuzu.
TASVIR: (Ar.) Ka. 1. Betimleme. 2. Resim.
TASAN: (Tur.) - Coskulu, taskin. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TASBOGA: (Tur.) Er. - Tas gibi sert, boga gibi guclu kimse.
TASCAN: (Tur.) Er. - Tas gibi saglam kimse.
TASDEMIR: (Tur.) Er. - Tas ve demir gibi guclu, saglikli.
TASEL: (Tur.) Er. - Saglam guclu el.
TASER: (Tur.) Er. - Saglam guclu kimse.
TASGAN: (Tur.) - Pinar, kaynak. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TASKAN: (Tur.) Er. - Saglam, guclu soydan gelen.
TASKIN: (Tur.) Er. 1. Tasmis halde bulunan. Coskun. Asiri. 2. Akarsularin yataga
sigmayacak miktarda su tasimasi sirasinda meydana gelen su yayilmasi olayi.
TASKINAY: (Tur.) - (bkz. Taskin). -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TASKINER: (Tur.) Er. - Coskulu, coskun kimse.
TASTEKIN: (Tur.) Er. - Emin, dayanilir, saglam kisi.
TATAR: (Tur.) 1. Bir Turk kavmi. 2. Posta surucusu. 3. Gul zambak gibi ciceklerin
acilmamis goncalari. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TATU: (Tur.) - Baris, sulh. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAVGAC: (Tur.) Er. - Cekicilik, cazibe.
TAVIL: (Ar.) Er. 1. Uzun. Cok suren. 2. Aruzda bir olcek.
TAYBARS: (Tur.) Er. - Pars gibi guclu tay (cocuk).
TAYBE: (Ar.) - Medine-i Munevvere. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAYCAN: (Tur.) Er. - Genc ve guclu kimse.
TAYF: (Ar.) 1. Goruntu. 2. Bilesik bir isik demetinin bir pirizmadan gectikten sonra ayrildigi
basit renklerden olusmus goruntu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAYFUN: (Tur.) Er. - Buyuk okyanus ve Cin Denizi'nde gorulen siddetli firtina.
TAYFUR: (Ar.) Er. 1. Kucuk bir kus turu. 2. Tayfuriye tarikatini kuran Beyazid Bestami Ebu
Zeyd Tayfur'un adi.
TAYGAR: (Ar.) Er. - Ucan ucucu. Gaza donusen.
TAYGUN: (Tur.) Er. - Cocuk, torun.
TAYGUNER: (Tur.) Er. - Erkek torun
TAYI: (Ar.) Er. - Bir isi kendi istegiyle yapan.
TAYKARA: (Tur.) Er. - Esmer, ka-rayagiz cocuk.
TAYKOC: (Tur.) Er. - Tay - koc.
TAYKURT: (Tur.) Er. - Tay - kurt.
TAYKUT: (Tur.) Er. - Kutlu ugurlu cocuk.
TAYLAK: (Tur.) Er. 1. Yeni dogmus at yavrusu. Biniye gelmis iki yasinda at yavrusu. Deve
yavrusu. 2. Yaramaz cocuk.
TAYLAN: (Tur.) 1. Ince, kibar, guzel, boylu boslu kimse. 2. Cok yagmur yagdigi halde
islenebilir toprak. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TAYMAN: (Tur.) Er. - Genc, taze, toy kimse.
TAYMAZ: (Tur.) Er. - Dusmeyen, kaymayan, dengeli kimse.
TAYUK: (Tur.) Er. - Ince, kibar genc.
TAYYIB: (Ar.) Er. 1. Iyi, hos, guzel ala. 2. Helal, cok temiz. - Turk dil kuralina gore "b/p"
olarak kullanilir.
TAYYIBE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tayyib).
TAZE: (Fars.) Ka. - Korpe, genc.
TAZEGUL: (Fars.) Ka. - Yeni acan gul.
TAZIM: (Ar.) Er. - Ululama, buyuk sayma. Saygi gosterme, ikram etme.
TAZIME: (Ar.) Ka. - (bkz. Tazim).
TEALI: (Ar.) Er. - Yukselme, ululanma.
TEBAR: (Fars.) Er. - Soy.
TEBER: (Fars.) Er. - Kucuk balta. Dervislerin kullandiklari uzun sapli kucuk balta. Mesin
kesmek icin kullanilan arac.
TEBERHUN: (Fars.) Er. - Kizil sogut, tarhun.
TEBESSUM: (Ar.) Ka. - Gulumseme.
TEBSIRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tebsir).
TECELLA: (Ar.) Ka. - (bkz. Tecelli).
TECELLI: (Ar.) Er. 1. Gorunme, belirme. 2. Kader, talih. 3. Allah'in lutfuna erisme.
TECEN: (Tur.) - Magrur, gururlu. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TECER: (Tur.) 1. Becerikli. 2. Ic Anadolu'da siradag. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TECIK: (Tur.) Er. - Tutumlu, idareli tasarruflu.
TECIMEN: (Tur.) Er. - Ticaret adami, tuccar. 2. Tutumlu, idareli.
TECIMER: (Tur.) Er. - Tuccar.
TECMIL: (Ar.) Er. - Sus, tezyin.
TEDU: (Tur.) - Bilge, zeki, anlayisli kimse. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TEFHIM: (Ar.) Er. - Anlatma, bildirme.
TEHEMTEN: (Fars.) Er. - Iri yan, boylu boslu yigit. Eski Iran kahramani Zaloglu Rustem'in
lakabi.
TEHIYYE: (Ar.) Ka. 1. Selam. Selam verme. 2. Hayir dua etme. 3.. Beka. 4. Mulk,
malikiyyet.
TEKALP: (Tur.) Er. - Essiz, benzersiz yigit.
TEKAY: (Tur.) Er. - Essiz ay.
TEKCAN: (Tur.) Er. - Cok degerli, essiz kimse.
TEKDOGAN: (Tur.) Er. - Essiz, benzersiz dogmus olan.
TEKECAN: (Tur.) Er. 1. Mert, sozunde duran. Ozu saglam kimse. 2. Cayirlarda biten bir
bitki.
TEKGUL: (Tur.) Ka. - Gul ailesi icinde benzeri olmayan guzellikte. Yalniz gul.
TEKIN: (Tur.) Er. 1. Bos, issiz. 2. Sakin, rahat, uslu. Icinde kotuluk bulunmayan. 3. Tek,
essiz. 4. Uyanik, tetikte. 5. Sehzade, prens. 6. Ugurlu.
TEKINALP: (Tur.) Er. - Tek ve essiz yigit.
TEKINAY: (Tur.) Er. - Biricik ve hayirli ay.
TEKINDAG: (Tur.) Er. – Ugurlu dag.
TEKINEL: (Tur.) Er. - Hayirli el.
TEKINER: (Tur.) Er. - Tek, essiz ve hayirli kimse.
TEKINSOY: (Tur.) Er. - Iyi soydan gelen kimse.
TEKMIL: (Ar.) Er. - Kemale erdirme. Bitirme, bitirilme, tamamlanma, tamamlama. Tam,
eksiksizce, butun, hep.
TEKMILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tekmil).
TEKRIM: (Ar.) Er. - Ululama, saygi gosterme.
TEKRIME: (Ar.) Ka. - (bkz. Tekrim).
TEKSEN: (Tur.) - Sen teksin, essizsin anlaminda. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TEKSOY: (Tur.) Er. - Essiz bir soydan gelen.
TELMIYE: (Ar.) Ka. 1. Parildatma, renk renk yapma. 2. Dizeleri baska baska dillerde olan
kosuk, manzume yapma.
TELVIN: (Ar.) Ka. - Renk verme, boyama.
TEMASA: (Ar.) Ka. 1. Hoslanarak bakma, seyretme. 2. Gezme, gezi.
TEMCIT: (Ar.) Er. 1. Ululama, agirlama. 2. Sabah ezanindan sonra okunan, Allah'in
ululugunu anlatan dua.
TEMDIH: (Ar.) Er. - Cok ovme.
TEMDIHA: (Ar.) Ka. - (bkz. Tem-dih).
TEMEL: (Yun.) Er. 1. Yapilardan toprak icinde kalan ve yapiya dayanak teskil eden duvar ve
taban kisimlari, koyuk. Bu kisimlarin yapilmasi icin acilan cukur. 2. Asil, esas. 3. Dayanak. 4.
Belli, basli en muhim.
TEMENNA: (Ar.) Ka. - El ile selam verme. - (bkz. Temenni).
TEMENNI: (Ar.) Ka. - Dileme, istek, dilek.
TEMIM: (Ar.) Er. 1. Nazar boncugu, nazarlik. 2. Besinci Fatimî halifesi el-Aziz'in kardesinin
adi.
TEMIME: (Ar.) Ka. - Nazar boncugu, nazarlik.
TEMIRCAN: (Tur.) Er. - Demir gibi saglam kimse.
TEMIRHAN: (Tur.) Er. - Demir gibi saglam guclu hukumdar. - Timur han.
TEMIRKUT: (Tur.) Er. - Demir gibi guclu ve ugurlu.
TEMIZALP: (Tur.) Er. 1. Iyi ahlakli kimse. 2. Temiz yapili ve yigit.
TEMIZCAN: (Tur.) Er. - Ici temiz olan kimse.
TEMIZEL: (Tur.) Er. - Durust kimse.
TEMIZER: (Tur.) Er. - Durust kimse.
TEMIZHAN: (Tur.) Er. - Iyi vasifli lider.
TEMIZKAL: (Tur.) Er. - Her zaman dogru ve durust kal.
TEMIZKAN: (Tur.) Er. - Temiz soydan gelen.
TEMIZOZ: (Tur.) Er. - Ozu temiz, durust olan.
TEMIZSAN: (Tur.) Er. - Dogrulugu ve durustluguyle taninan kimse.
TEMIZSOY: (Tur.) Er. - Temiz ve durust soydan gelen.
TEMRE: (Ar.) Ka. - Hurma.
TEMREN: (Tur.) Er. - Ok, kargi gibi delici silahlarin ucundaki sivri demir.
TEMUR: (Tur.) Er. - Demir.
TENAY: (Tur.) Ka. - Ay gibi beyaz, parlak tenli.
TENDUBAY: (Tur.) Er. - Yigit, cesur erkek.
TENDU: (Mog.i). - Yigit, cesur. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TENGIZ: (Tur.) Er. - Deniz.
TENGIZALP: (Tur.) Er. - Denizci yigit.
TENNUR: (Tur.) Ka. - Teni nur gibi aydinlik, berrak olan guzel.
TENSIT: (Ar.) Er. - Senlendirme, keyiflendirme.
TENVIR: (Ar.) Er. - Aydinlatma, isiklandirma.
TENZIL: (Ar.) Er. - Indirme, asagi dusurme. Azar azar indirme (Kur'an'in).
TENZILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tenzil).
TEOMAN: (Tur.) Er. - Hun imparatoru Mete'nin babasi.
TERAKKI: (Ar.) Er. - Ilerleme, yukselme, gelisme.
TERCAN: (Tur.) 1. Genc, taze, delikanli. 2. Kirmizi bugday. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
TEREN: (Fars.) Ka. - Nesteren denen gul.
TERIM: (Tur.) - Bilim ve sanat kavramlarindan birini anlatan sozcuk. -Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
TERLAN: (Tur.) Er. - San renkli, buyuk penceli, kartala benzeyen bir kus.
TESLIYE: (Ar.) Ka. - Teselli verme, avutma.
TESMI: (Ar.) Er. - Isittirme, isittirilme, duyurma.
TESMIN: (Ar.) Er. 1. Sekizleme, sekize cikarma. 2. Paha bicme, bictirme.
TESNIM: (Ar.) Ka. - Cennet suyu, cennetteki irmaklardan birinin adi.
TESRIR: (Ar.) - Sevindirme, sevindirilme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TESRIYE: (Ar.) Ka. - Sikintiyi, gami, kederi yok etme.
TESCI: (Ar.) Er. - Yureklendirme.
TESERRU: (Ar.) - Seriata gore davranma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TESERRUF: (Ar.). - Sereflenme, seref bulma. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TESNE: (Fars.) Er. - Susamis. Cok istekli.
TESNEDIL: (Fars.) Ka. - Can ve gonulden istekli.
TESRIFE: (Ar.) Ka. - Sereflendirme, onurlandirma.
TETIKER: (Tur.) Er. - Uyanik, cevik, becerikli kimse.
TEOMAN: (Tur.) Er. - Oguz Han'in babasi.
TEVEKKUL: (Ar.) Er. - Her seyi Allah'a birakarak, yargiya boyun egme.
TEVFIK: (Ar.) Er. 1. Uydurma, uygun dusurme. 2. Basariya ulastirma. 3. Allah'in yardimina
kavusma.
TEVFIKA: (Ar.) Ka. - (bkz. Tevfik).
TEVHID: (Ar.) Er. 1. Birkac seyi bir araya getirme. 2. Allah'in birligine inanma. - Turk dil
kuralina gore "d/t" olarak kullanilir.
TEVHIDDIN: (Ar.) Er. - Dinin birligi, birlestiriciligi. - Turk dil kuralina gore "d/t" olarak
kullanilir.
TEVHIDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tevhid).
TEVIL: (Ar.) Er. - Durum, bicim. Sus.
TEVILE: (Ar.) Ka. - (bkz. Tevil).
TEYMIN: (Ar.) Er. - "Ugurlu olsun" demek.
TEYMULLAH: (Ar.) Er. - Allah'a hizmet eden, itaat eden.
TEZAL: (Tur.) Er. - Cabuk ol.
TEZALP: (Tur.) Er. - Cabuk, hizli yigit.
TEZAY: (Tur.) - (bkz. Tezal). - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TEZCAN: (Tur.) - Telasli, heyecanli, beklemeye dayanamayan, sabirsiz. -Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
TEZEHHUR: (Ar.) Ka. - Ciceklenme.
TEZEL: (Tur.) - Cabuk is goren, becerikli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TEZER: (Tur.) Er. - Cabuk hizli, cevik kimse.
TEZEREN: (Tur.) Er. - Cabuk ulasan, erisen.
TEZKAN: (Tur.) Er. - Kani kaynayan, heyecanli kimse.
TEZVEREN: (Tur.) Er. - Duyarli, reaksiyoner.
TINAL: (Tur.) Er. - Soluk al, yasamini surdur.
TINAZ: (Tur.) Er. - Ot ya da saman yigini.
TIRAZ: (Ar.) 1. Ipek ve sirma ile isleme. Elbiselere nakisla yapilan sus. 2. Uslup, tutulan yol.
3. Doviz. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TIBET: (Tur.) Er. - Cin'in batisinda bagimsiz bir bolge.
TICAN: (Ar.) Ka. - Taclar.
TIGIN: (Tur.) Er. - (bkz. Tekin).
TIHAME: (Ar.) - Mekke-i Mukerreme. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TILAL: (Ar.) Er. - Tepeler.
TILMAC: (Tur.) Er. - Dilmac, cevirmen.
TIMUCIN: (Tur.) Er. 1. Mogol imparatorlugunun kurucusu Cengiz'in asil adi. 2. Kati, saglam
demir.
TIMUR: (Tur.) Er. 1. Demir. 2. Turk- Mogol imparatoru.
TIMURCAN: (Tur.) Er. - Demir gibi saglam ve guclu.
TIMURHAN: (Tur.) Er. - (bkz. Timur).
TIMURKAN: (Tur.) Er. - Demir gibi guclu soydan gelen.
TIMUROZ: (Tur.) Er. - Ozu demir gibi guclu ve saglam olan.
TIMURTAS: (Tur.) Er. 1. Demir ve tas gibi guclu ve sert olan. 2. Mardin Artuklular'in 2.
Emiri.
TINER: (Tur.) Er. - Saglam, guclu, canli kimse.
TINKUT: (Tur.) Er. - Ozu ugurlu, kutlu, sansli kimse.
TITIZ: (Tur.) 1. Cok dikkatli ve ozenli davranan. 2. Prensiplerine asin duskun. 3. Huysuz,
ofkeli. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOGAN: (Tur.) Er. - Dogan, sahin.
TOGAY: (Tur.) - Fundalik. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOHUM: (Tur.) - Kendisinden bitki ureyen tane. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOKAL: (Tur.) Er. - Eriskin, olgun.
TOKALAN: (Tur.) Er. - Olgunlasmis, erginlesmis.
TOKALP: (Tur.) Er. 1. Doymus ac olmayan kimse. 2. Kalin ve gur sese sahip. 3. Kibirli.
TOKCAN: (Tur.) Er. - Gonlu tok olan. -
TOKDEMIR: (Tur.) Er. – Saglam demir.
TOKER: (Tur.) Er. - Tok er.
TOKGOZ: (Tur.) Er. - Ac gozlu olmayan.
TOKHAN: (Tur.) Er. - Tok han.
TOKKAN: (Tur.) Er. - Comert soylu.
TOKOZ: (Tur.) Er. - Comert ve kerem sahibi.
TOKTAHAN: (Tur.) Er. - Yerlesik yasayan han.
TOKTAMIS: (Tur.) Er. - Bir yere yerlesmis, oturmus (kimse). Dinmis, sakinlesmis.
TOKTAS: (Tur.) Er. - Tok tas.
TOKTIMUR: (Tur.) Er. - Tok timur.
TOKTUG: (Tur.) Er. - Tok tug.
TOKUR: (Tur.) Er. - Eski Turk erkek adlarindan.
TOKUS: (Tur.) Er. - Savas.
TOKUSHAN: (Tur.) Er. - Savasci lider, hakan.
TOKUZ: (Tur.) Er. 1. Dokuz. 2. Kalin ve sik dokunmus kumas.
TOKUZER: (Tur.) Er. - Dokuz er. Dayanismaci, tutkun yigit.
TOKUZTUG: (Tur.) Er. – Dokuz tug.
TOKYAY: (Tur.) Er. - Tok yay.
TOKYUREK: (Tur.) Er. - Yurekli, cesur.
TOKYUZ: (Tur.) Er. - Tok yuz.
TOLA: (Tur.) 1. Dolu, bos olmayan. 2. Keyif, nese. 3. Guclu korkusuz. -Erkek ve kadin adi
olarak kullanilir.
TOLAY: (Tur.) - Topluluk, cemiyet. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOLGA: (Tur.) Er. - Demir harp basligi. Savascilarin baslarina giydikleri demir baslik.
Migfer.
TOLGAHAN: (Tur.) Er. - Guclu ve cevreli lider, han.
TOLGAN: (Tur.) Er. - Dolanma, dolasma.
TOLGAY: (Tur.) Er. - Cevre, dolay.
TOLGUNAY: (Tur.) Er. - Dolunay.
TOLUN: (Tur.) Er. - Dolun, bedir, ayin ondordu.
TOLUNAY: (Tur.) - Ayin ondordu, mehtap, dolunay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOLUNBAY: (Tur.) Er. - Birikimli, kisiligi gelismis.
TOMRIS: (Yun.) Ka. 1. Tarihte, Pers krali II. Keyhusrev'le savasmis olan Massagetlerin unlu
kralicesi. 2. Demir.
TOMURCUK: (Tur.) Ka. - Bitkinin uzerinde bulunan, cicek ya da yaprak verecek olan filiz.
TONGAL: (Tur.) Er. 1. Zengin kimse. 2. Yasli erkek.
TONGAR: (Tur.) Er. 1. Buyuk, guclu. 2. Yasli.
TONGUC: (Tur.) Er. 1. En buyuk cocuk. 2. Bir tur kus, baykus.
TOPAY: (Tur.) - Dolunay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOPCAM: (Tur.) Er. - Top cam.
TOPCAY: (Tur.) - Topcay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOPDEMIR: (Tur.) Er. - Top demir.
TOPEL: (Tur.) Er. - Top el.
TOPER: (Tur.) Er. - Top er.
TOPRAK: (Tur.) 1. Yerkabugunun canlilara yasama ortami saglayan yuzey bolumu. 2. Ulke,
memleket. 3. Islenmis arazi. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOPUZ: (Tur.) Er. 1. Bir ucu top gibi olan silah. 2. Kisa boylu kimse. 3. Balyoz.
TOR: (Tur.) Er. 1. Toy, deneyimsiz. 2. Urkek, cekingen, utangac. 3. Magrur, gururlu. 4.
Fidan. 5. Toksoz. 6. Balik agi.
TORALP: (Tur.) Er. - Gururlu, yigit.
TORAMAN: (Tur.) Er. - Guclu kuvvetli.
TORAN: (Tur.) Er. 1. Guclu, kuvvetli, iri yan kimse. 2. Yigit, kahraman.
TORCAN: (Tur.) Er. - Cekingen, utangac.
TORGAY: (Tur.) Er. - Serce, tarla kusu.
TORHAN: (Tur.) Er. - Gururlu hukumdar.
TORKAL: (Tur.) Er. - Hep utangac ve cekingen ol.
TORKAN: (Tur.) Er. - Gururlu ve tok sozlu soydan gelen.
TORLAK: (Tur.) Er. 1. Guzel, genc, yakisikli. 2. Iyi gelismis agac fidani.
TORUMTAY: (Tur.) Er. - Yirtici bir kus turu.
TOTUK: (Tur.) Er. - Eski Turkler'de askeri vali.
TOYBOGA: (Tur.) Er. - Genc boga.
TOYCAN: (Tur.) Er. - Cok genc ve tecrubesiz.
TOYDEMIR: (Tur.) Er. - Toy - demir.
TOYDENIZ: (Tur.) Er. - Toy - deniz.
TOYGAR: (Tur.) Er. - Tarla kusu, turgay.
TOYGUN: (Tur.) Er. 1. Genc, delikanli. 2. Cakirdogan.
TOYKA: (Tur.) Er. - Buyuk, kalin sopa.
TOZAN: (Tur.) Er. 1. Ince toz tanesi. 2. Tozu cok olan yer. 3. Kar firtinasi.
TOZUN: (Tur.) Er. - Soylu, asil.
TOKEL: (Tur.) Er. - Cok.
TORE: (Tur.) 1. Egitim, gorgu, gelenek. 2. Soyluluk, asalet. 3. Eksiksiz, mukemmel. 4.
Geline verilen armagan. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOREGUN: (Tur.) Er. - Geleneksel, gelenege uygun, gundemde.
TOREHAN: (Tur.) Er. - Gorgulu er.
TOREL: (Tur.) Er. - Toreye uygun olan, tore ile ilgili.
TORUM: (Tur.) - Yaratilis. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOZ: (Tur.) - Kok, asil, cevher. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TOZUM: (Tur.) - Sabirli, alcak gonullu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TRAJE: (Fars.) Ka. - Gokkusagi.
TUBA: (Ar.) Ka. 1. Koku yukarida, dallan asagida cennet agaci. 2. En guzel, en iyi, hos. 3.
Baht, mutluluk, mujde. 4. Efdal olan. Kur'an'da Ra'd suresi 29. ayette zikredilmistir.
TUFAN: (Ar.) Er. 1. Hz. Nuh zamaninda Allah'in kotuluge sapmis insanlari cezalandirmak
icin gonderdigi butun dunyayi su ile kaplayan yagmur. 2. Siddetli yagmur ve sel.
TUFEYL: (Ar.) Er. - Asalak, parazit. - Siginti. Isim olarak kullanilmaz.
TUGAY: (Tur.) Er. - Iki alaydan olusan askeri birlik, liva.
TUG: (Tur.) Er. - Eskiden pasalara verilen at kilindan yapilmis sorguc.
TUGAL: (Tur.) Er. - Sancaktar. Tug tasiyan.
TUGALP: (Tur.) Er. - Milli lider.
TUGALTAN: (Tur.) Er. - Tug - altan.
TUGALTAY: (Tur.) Er. - Altay'a ozgu, Altay simgesi.
TUGBAY: (Tur.) Er. - Eskiden tugay komutanligi yapan albay.
TUGCU: (Tur.) Er. - At kilindan yapilmis tuglalari tasiyan kimse.
TUGKAN: (Tur.) Er. - Tug kan.
TUGKUN: (Tur.) Er. - Izinsiz yanina varilmayan varlikli, saygin.
TUGLU: (Tur.) Er. 1. Bayrakli, sancakli. 2. Simarik.
TUGRA: (Tur.) Er. - Osmanli padisahlarinin imza yerine kullandiklari ozel bicimi olan
simge. Muhur.
TUGRUL: (Tur.) Er. 1. Ak dogan, cakirdogan, yirtici kuslardan bir kus (Bin kez oldurur, bir
tanesini yer). 2. Selcuklu Devleti'nin kurucusu, Tugrul Bey.
TUGSAN: (Tur.) Er. - Tug san.
TUGSAV: (Tur.) Er. - Tug sav.
TUGSAVAN: (Tur.) Er. - Tug savan.
TUGSAVAS: (Tur.) Er. - Tug savas.
TUGSEL: (Tur.) Er. - Tug sel.
TUGSER: (Tur.) Er. - Bastug.
TUGTASI: (Tur.) Er. - Tug tas.
TUGTEKIN: (Tur.) Er. - 1. Biricik, ugurlu tug. 2. Buyuk Selcuklu'ya bagli Boruler
Hanedani'nin kurucusu.
TUGYAN: (Ar.) 1. Cosma, tasma. Isyan. 2. Kur'an'da, Allah'a asi olanlarin yaptiklari eylemin
adi. Tugyancilarin vasfedilisi de tagut kelimesiyledir. Isim olarak kullanmak uygun degildir.
TUHFE: (Ar.) - Armagan, hediye. Hosa giden, guzel sey. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
TULU: (Ar.) - Dogma, dogus. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TULUN: (Tur.) Er. - Dolun.
TUNA: (Tur.) 1. Cok bol. 2. Yavru. 3. Gorkemli, gosterisli. 4. Karaor-manlardan dogan,
Karadeniz'e dokulen, Avrupa'nin Volga'dan sonra en uzun irmagi. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
TUNCA: (Tur.) - Balkan Yarimada-si'nda Meric irmaginin kolu. - Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
TUNCAL: (Tur.) Er. - Al renginde tunc.
TUNCALP: (Tur.) Er. - Tunc gibi guclu, kuvvetli yigit.
TUNCAY: (Tur.) - Tunc renginde ay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUNCEL: (Tur.) Er. - Tunc gibi guclu el.
TUNCER: (Tur.) Er. - Tunc gibi guclu kimse.
TUNC: (Tur.) Er. - Bakir, cinko, kalay karisimi.
TUNCAL: (Tur.) Er. - Tunc al.
TUNCALP: (Tur.) Er. - Guclu yigit.
TUNCARAL: (Tur.) Er. - Tunc aral.
TUNCASLAN: (Tur.) Er. - Tuncaslan.
TUNCAY: (Tur.) Er. - Tunc ay.
TUNCBAY: (Tur.) Er. - Tunc bay.
TUNCBILEK: (Tur.) Er. - Tunc bilek.
TUNCBOGA: (Tur.) Er. - Tunc gibi saglam, boga kadar guclu.
TUNCBORU: (Tur.) Er. - Tunc gibi saglam, kurt kadar guclu.
TUNCCAG: (Tur.) Er. - Tunc donemi.
TUNCDAG: (Tur.) Er. - Tunctan olusan, dag gibi guclu.
TUNCEL: (Tur.) Er. - Tunc gibi guclu el.
TUNCER: (Tur.) Er. - Tunc gibi guclu kimse.
TUNCHAN: (Tur.) Er. - Tunc han.
TUNCKAN: (Tur.) Er. - Guclu soydan gelen. Tunc kanindan.
TUNCKAYA: (Tur.) Er. - Tunc kaya.
TUNCKILIC: (Tur.) Er. - Tunc kilic.
TUNCKOL: (Tur.) Er. - Guclu kuvvetli kimse.
TUNCKURT: (Tur.) Er. - Tunc kurt.
TUNCOVEN: (Tur.) Er. - Tunc oven.
TUNCSOY: (Tur.) Er. - Koku guclu soydan gelen kimse.
TUNCTURK: (Tur.) Er. - Saglam ve guclu Turk.
TUR: (Ar.) Er. 1. Dag. 2. Delikanli genc. 3. Gelir, kazanc, verim. 4. Devir, dolasma.
TURA: (Tur.) Er. 1. Tugra. 2. Kalkan, siper. Turahan: Osmanli komutanlarindan.
TURAC: (Tur.) - Keklik cinsinden eti yenir bir av kusu. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TURALP: (Tur.) Er. - Genc, delikanli yigit.
TURAN: (Tur.) Er. - Eski Iranlilara gore Turk ulkesi. Butun Turkler'in ve Turan kavimlerinin
birlesmesiyle meydana gelecek devlet.
TURATEKIN: (Tur.) Er. - Emin, zararsiz ve koruyucu yigit.
TURAY: (Tur.) Er. - Tur ay.
TURBAY: (Tur.) Er. - Tur bay.
TURCAN: (Tur.) Er. - Genc, delikanli.
TURFA: (Tur.) Ka. - Az bulunur, nadir.
TURGAY: (Tur.) Er. - Boz renkli, kucuk otucu, tarlalarda yuva yapan bir tur serce, torgay.
TURGUT: (Tur.) Er. 1. Konut, oturulacak yer. 2. Unlu Turk denizcisi Turgut Reis'in adi.
TURHAN: (Tur.) Er. Soylu ve seckin kimse. Eski Turklerde vergi odemeyen, hukumdar
huzuruna izinsiz girebilen, saygin kimse. Turahan.
TURKAN: (Tur.) Er. - Koruyucu, muhafiz.
TURRE: (Ar.) Ka. - Alin saci, kivircik, sac lulesi.
TUTI: (Fars.) Ka. l. Papagan turunden bir kus. 2. Konusmayi seven, konuskan.
TUTKU: (Tur.) - Guclu istek ve cosku. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUTKUN: (Tur.) 1. Bir sey ya da birine duskun bagli. 2. Bol, verimli. 3. Esir, tutsak. - Erkek
ve kadin adi olarak kullanilir.
TUTUN: (Tur.) Er. - Ev, aile.
TUTUS: (Tur.) Er. - Cekisme, tartisma. Savas, mucadele.
TUYAN: (Tur.) Er. 1. Semiz, sisman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
TUYGUN: (Tur.) Er. 1. Genc, guclu. 2. Cilgin, simarik. 3. Duygulu, hassas.
TUYUG: (Tur.) - Siir, sarki, turku. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUZ: (Tur.) Er. - Guzellik, sirinlik.
TUZER: (Tur.) Er. - Sirin delikanli.
TUBLEK: (Tur.) - Soylu, asil. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUKEL: (Tur.) Er. - Tam, butun, mukemmel.
TUKELALP: (Tur.) Er. – Kusursuz yigit.
TUKELAY: (Tur.) - Dolunay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TULAY: (Tur.) Ka. - Incelikle, dusle ilgili.
TULEK: (Tur.) Er. 1. Kurnaz, acikgoz, duzenci. 2. Efe. 3. Cok genc, delikanli. 4. Zengin. 5.
Saygin kimse. 6. Sakin, gururlu.
TULIN: (Tur.) Ka. 1. Ayin cevresinde olusan dairesel hale. 2. Ayna.
TULUN: (Tur.) Ka. - Ay agil, hale. (bkz. Tulin).
TUMAY: (Tur.) - Dolunay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUMBAY: (Tur.) Er. - Tum bay.
TUMCAN: (Tur.) Er. - Tum - can.
TUMEL: (Tur.) Er. - Temel.
TUMEN: (Tur.) Er. 1. On bin. 2. Pek cok. 3. Yigin, kume, suru.
TUMENBAY: (Tur.) Er. - Tumen komutani onbin kisilik grubun lideri.
TUMER: (Tur.) Er. - Tam erkek, yigit.
TUMERDEM: (Tur.) Er. - Cok erdemli.
TUMERK: (Tur.) Er. - Guclu, kuvvetli.
TUMERKAN: (Tur.) Er. - Yigit kandan gelen.
TUMERKIN: (Tur.) Er. - Olgun.
TUMKAN: (Tur.) Er. - Kanli, canli, saglikli.
TUMKURT: (Tur.) Er. - Tum - kurt.
TUMKUT: (Tur.) Er. - Cok talihli, kutlu.
TUN: (Tur.) - Gece. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUNAK: (Tur.) - Isikli, mehtapli gece. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUNAL: (Tur.) - Tun - al. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUNAY: (Tur.) - Tun - ay. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUNER: (Tur.) Er. - Tun - er.
TUNEY: (Tur.) Er. - Ogle gunesi alan yer. Gunes battiktan sonraki zaman. Gunesli yer.
TURABI: (Ar.) Er. - Toprakla ilgili. Topraktan.
TURE: (Tur.) 1. Gorenek, gelenek, tore. 2. Subay, komutan. 3. Hak ve hukuka uygunluk,
adalet. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUREGUN: (Tur.) Er. - Ture - gun.
TUREHAN: (Tur.) Er. - Ture - han.
TUREK: (Tur.) Er. - Tepelerin ortasindaki cikinti.
TUREL: (Tur.) Er. - Hukuksal, hukukla ilgili.
TURELI: (Tur.) - Guzel. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUREMEN: (Tur.) Er. - Yasa adami, hukukcu.
TUREV: (Tur.) - Olusan, ortaya cikan, tureyen. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TURKAN: (Tur.) Ka. - Saltanat ve idarede yonetime etki eden prenses.
TURKAY: (Tur.) Er. - Ay gibi parlak, aydinlik Turk.
TURKCAN: (Tur.) Er. - Sevilen Turk.
TURKDOGAN: (Tur.) Er. - Turk soyuna mensup.
TURKER: (Tur.) Er. - Turk er.
TURKES: (Tur.) Er. - Oguz yazitlarinda adi gecen bir kahramanin adi.
TURKMEN: (Tur.) Er. 1. Oguzlarin bir kolu. Bu koldan olan. 2. Tam gocebe olmayan fakat
mevsiminde yaylaya veya yaziya cikan.
TURKOGLU: (Tur.) Er. - Turk oglu.
TURKOL: (Tur.) Er. - Turk ol.
TURKOZ: (Tur.) Er. - Ozu, asli Turk olan.
TURKSAN: (Tur.) Er. - Adi duyulmus, Turk gibi unlu.
TURKSEN: (Tur.) Er. - Sen ve mutlu Turk anlaminda.
TURKYILMAZ: (Tur.) Er. - Direnisci, sebat eden.
TURUNK: (Tur.) - Calisan, etkin. -Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUVAN: (Fars.) Er. - Guc, kuvvet.
TUVANA: (Fars.) Ka. - Guclu.
TUVANGER: (Fars.) Er. - Zengin, mulk sahibi, varsil.
TUZEL: (Tur.) - Adalet, hukuk. - Erkek ve kadin adi olarak kullanilir.
TUZEMAN: (Tur.) Er. - Adaletli kimse. Yasa adami, hukukcu.
TUZENUR: (Tur.) Ka. - Tuze nur.
TUZMEN: (Tur.) Er. - Dogru, adil, guvenilir kimse.
TUZUN: (Tur.) - Yumusak huylu, sakin kimse, soylu, asil.- Erkek ve kadin adi olarak
kullanilir.
TUZUNALP: (Tur.) Er. - Yumusak basli, sakin, asil yigit.
TUZUNER: (Tur.) Er. - Tuzun er.
|
